สวัสดีค่ะ...ก่อนอื่นขอเริ่มต้นเนื้อเรื่องความเป็นมาก่อนน่ะค่ะเเล้วค่อยตบท้ายด้วยคำถาม🙂
                 คือเรื่องมีอยู่ว่า เมื่อคืนเราดูบอลอยู่กับเเฟนเป็นคู่ของ ไทย-อาหรับ ตอนเเรกก็ไม่มีอะไรหรอกคือก็ดูกันอยู่ๆดีๆนี่เเหละค่ะ เเล้วดิฉันเล่นเฟสบุ๊คไปด้วยเเล้วไปบังเอินไปเจอเพื่อนถ่ายรูปที่กำลังดูแยู่ข้างสนามลงเฟสบุ๊ค เราเลยพูดออกไปว่า....เอาเป็นบทสนทนาเลยน่ะคะ🙂
เรา : อุ๊ย!! อิจฉาไอ้....จัง ได้ไปดูถึงขอบสนามเลย
เเฟน : ใคร?
เรา : เพื่อนฉันเอง
แฟน : ไปขายหรอ?
เรา : บ้าหรอเค้าเป็นผู้ชาย (หัวเราะนึกว่าว่าเค้าเล่นกะเรา)
แฟน : งั้นก็ไปขายตูด..
เรา : บ้า!!!เค้าเป็นพนักงานเสริฟพอดีญาติเค้าไปเป็นกุ๊กอยู่ที่นั่น
แฟน : โอ๊ย..ถ้าเป็นเพื่อนผมไปน่ะเค้าจะไปในระดับผู้จัดการ ผู้บริหารระดับสูงหรือCEO (เเฟนทำงานเป็นวิศวะระดับผู้ใหญ่หน่อย)
"เเล้วเเฟนก็พูดต่อซ้ำๆย้ำๆอยู่คำเดมประมาณสองสามรอบ เราเริ่มทนไม่ไหวล่ะ.."
เรา : เอ่อ..คือว่า เวลาที่ฉันพูดถึงเพื่อนคุณอย่าเอาเพื่อนของคุณมาคุยทับหรือประมาณว่าเอามาเปรียบเทียบได้ใหมฉันไม่ชอบ..(บอกกันตรงๆนี่เเหละ)
แฟน : ทำไม? ก็มันเป็นเรื่องจริงรับฟังได้ก็รับรับฟังไม่ได้ก็ไปซ่ะ...
"นำ้ตาไหลเลยค่ะหัวใจเริ่มเต้นรัว อันที่จริงมันก็ส่อเเววเลิกอยู่เเล้ว"
เรา : ฉันไปแน่คุณก็เห็นอยู่ว่าฉันเริ่มเก็บข้าวของเตรียมตัวที่จะไปอยู่เเล้ว
แฟน : บอกจะไปๆไม่เห็นไปสักทีขนของออกไปก็กลับมาเเล้วจะกลับมาทำไม?
"เราขนของออกไปไว้อาพาร์ทเม้นจริง"
เรา : ก็บอกเเล้วไงว่ารอคลอดก่อน คลอดเสร็จก็จะไป จะให้ไปตอนนี้จะให้ไปอยู่กะใคร?
"คือเราท้องใกล้คลอด"
แฟน : จะอยู่กับใครก็ไปไปเเล้วก็ไม่ต้องกลับมา
เรา : จะให้ไปได้ยังไงเงินค่าโรงบาลก็ไม่มีถ้าอยากให้ไปก็เอาเงินค่าโรงบาลมาสิเเล้วจะไป ที่อยู่ก็เตรียมไว้เเล้วเเค่รอคลอดอย่างทนอีกหน่อยไม่ได้หรอจะมาไล่อะไรนักหนา จะไปอยู่เเล้วรออีกเเค่ไม่กี่วัน
"ตอนนี้เริ่มไม่ไหวล่ะเริ่มร้องให้หนักมาก เราเองก็เริ่มทวงเงินที่เค้ายืมไปล่ะ เพราะตอนนี้เราไม่มีเงินจริงๆลืมบอกว่าตอนนี้เเฟนเราเองก็ไม่ได้ทำงาน ออกมาค้าขายกัน รายได้น้อยเเต่รายจ่ายเยอะ"
เเฟน : เงินอะไร ที่กูทำอยู่ทุกวันนี้ตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมาไม่สำนึกถึงบุญคุณเเล้วยังจะมาทวงเงินอีกหรอ?
เรา : ฉันไม่ได้ทวงเงินตรงนี้ ฉันทวงเงินที่ยืมไป เงินที่เอามาลงทุนฉันไม่เอา เพราะฉันรู้ว่าคุณเป็นคนทำถึงมันจะไม่ได้อะไรเลยอย่างน้อยมันก็มีกินมีใช้ เเล้วเงินที่ยืมมาลงทุนฉันบอกเเล้วว่าคลอดเสร็จฉันจะทำงานหาใช้เอง ฉันไม่เอา เเต่เงินที่คุณยืมฉันไปใช้เป็นการส่วนตัวยังไงคุณก็ต้องคืน
"คือเราเป็นคนลงทุนเเล้วเเฟนเราเป็นคนลงมือทำทุกอย่างเราไม่ได้ทำอะไร เรารอขายอย่างเดียว จะว่าไปเค้าก็ไดช่วยอยู่สองหมื่นอะน่ะเเต่เราหมดไปแสนกว่านี่ยังไม่รวมดอกเบี้ยที่จะต้องจ่ายอีกน่ะ"
แฟน : สิ่งที่กูทำมาทั้งหมดก็เหมือนเอาล่ะลายเเม่น้ำมันไม่มีค่าอะไรเลย เงินได้มาก็หมดไปกับค่าบ้านค่าอะไรต่อมิอะไร คือทุกอย่างมันศูนย์เปล่า กูจะไปล่ะไปเอารถมาเดินเรื่องให้เรียบร้อยจะได้ไปๆสักที
"แฟนเราเริ่มก็บข้าวเก็บของใส่กระเป๋า"
เรา : เเล้วทำไมไม่ไปตอนกลางวัน ไปทำไมตอนนี้?
แฟน : ถ้ากูไปตอนกลางวันก็โวยวายไง คนอย่างต้องดัดนิสัยซ่ะบ้าง
เรา : ถ้าจะไปจริงๆก็เอาเบอร์อาเจ็คให้หน่อยล่ะกันเผื่อมีอะไรจะได้โทรไปหาเค้า
"คือว่าใกล้คลอดเต็มที่เเล้วก็ยกลัว"
แฟน : ก็เดินข้ามถนนไปเคาะประตูสิจะโทรไปทำไม?
เรา : จะเดินไปได้ยังไง?
"เเล้วเราก็เถียงกันไปมาเรื่องเบอร์โทรอยู่นานพอสมควรเค้าก็ไม่ยอมให้ เราเริ่ใโมโหหนักมาก เลยหลุดปากออกไปว่า...."
เรา : ลองให้เเม่มาตั้งท้องเเทนกูม่ะเเล้วอยู่บ้านคนเดียวพอเกิดอะไรขึ้นก็ให้เดินไปเรียกพ่ออยู่ฝั่งตรงข้าม นี่มันกลางคืนน่ะมันไม่ใช่กลางวันจะใจดำเกินไปหน่อยมั๊ย?
"เค้าเริ่มโมโหหนักมาก เพราะเราไปเอาเเม่เค้ามาเปรียบเทียบ เพราะเเม่เค้าตายไปเเล้ว เเต่หลังจากนั้นเค้าก็ว่าพ่อเเม่เราต่างๆนาเริ่มจาก   จนกลายเป็นสัตว์ เราเถียงไม่ทันเลยอ่ะ555ร้องให้อย่างเดียว เเล้วเค้าก็พูดไม่หยุดไม่เค้าบอกว่าพ่อเเม่ของเค้าน่ะอย่าเอามาพูดเพราะพ่อเเม่เค้าประเสร็จกว่าพ่อเเม่เเม่เรา พ่อเเม่เรามันชั้นต่ำสัตว์ (ทั้งๆที่มีกินมีใช้อยู่ทุกวันนี้เอาเงินมาจากเเม่กับพี่เราทั้งนั้นเเหละที่ยื่นมาช่วย เเต่ก็ใช่จะฟรีหรอกเราก็ต้องหาคืนเค้าน่ะเเหละ ส่วนครอบครัวเค้าไม่ช่วยอะไรหรอกเพราะพวกเค้าไม่ยอมรับเรา เรามันไม่มีการศึกษา เราเรียนจบเเค่ ม.3) พอเราได้ยินเเค่นี้เเหละเราโมโหมากกะจะลุกขึ้นข่วนหน้าเค้าซ่ะหน่อย เเต่เค้าสู้5555สุดท้ายเราเจ็บ เค้าไม่ได้ทำอะไรมากหรอกเเค่จับเเขนเเล้วบิดไปข้างๆด้วยเเรงที่เค้าเป็นผู้ชายเเล้วเราตัวนิดเดียวเเถมท้องโตอีกต่างหากเจ็บตัวฟรีค่ะ คือตอนนี้ก็งระบมอยู่คงอีหลายวันกว่าจะหาย เเล้วเราก็กลับมาทะเลาะเรื่องเพื่อนอีกเหมือนเดิม เค้าก็ยังพูดเหมือนเดิม เพื่อนเค้าเป็นคนทำงานระดับใหนเพื่อนเราทำงานระดับใหน คืออันที่จริงเรารู้น่ะเเต่ไม่จำเป็นต้องพูดใหม? เค้าก็บอกเรารับฟังได้ก็ฟังรับฟังไม่ได้ก็ไม่ต้องฟัง"
"ไม่น่าคิดเลยน่ะค่ะว่าเรื่องมันจะรุนเเรงถึงขนาดนี้"

"เเค่เราอยากให้เค้ารู้ว่าเวลาที่เราพูดถึงเพื่อนเราไปทำอะไรอยู่ที่ใหนยังไง เราไม่อยากให้เค้าเอาเรื่องหน้าที่การงาน หรือสังคมของเค้ามาพูดในเวลาเดียวกันเรารู้สึกไม่โอเค เเค่นี้เอง เราผิดมากหรอคะ?
"เเล้วเพื่อนๆคิดยังไงกับเรื่องนี้คะ???
####ถ้าเเท็กผิดห้องอย่าว่ากันน่ะคะ🙂