ไม่เชิงว่าหยิ่งหรือมั่นนะคะ แต่ประมาณว่าต้องเจอแต่คนที่อายุแตกต่างกัน
เลยทำให้กลายเป็นคนขี้เกรงใจ พูดไม่ค่อยเก่ง แต่ก็ทำงานใช้ได้
และก็โอเคกับทุกๆ คน ยิ้มแย้มปกติดี แต่พอเวลาต้องสื่อสารกัน เกิดหาเสียงไม่เจอซะงั้น

เชื่อว่าทุกคนต้องเคยเจอคนบุคลิกคล้ายๆ แบบนี้
อยากรู้ความรู้สึกว่า โอเคหรือไม่โอเค หรือมีแอบขัดใจบ้างไหม...
ว่าจะเนี๊ยมอายไปทำไหม? มีอะไรก็พูดมาเลยซิ! ยิ้มอย่างเดียวไม่ช่วยอะไรหรอกนะ! ฯลฯ

คือแค่อยากถามความรู้สึกของทุกๆ คนมากกว่าค่ะ แล้วคุณอยากเขาให้ปรับตัวอย่างไงดี?
เช่น พูดให้เยอะขึ้น มีอะไรก็คุยมาเลยไม่ต้องเกร็ง หรือเกรงใจ... ประมาณนี้ค่ะ