โอ้!วัสสาน พันวัสสา พาผวา
อุทกธา- ราเชี่ยวกราก หลากผาดแผง
กัมปนาท กวาดย่อยับ ทับสำแดง
ทึกเชี่ยวแรง กำแพงชัฏ ซัดมลาย

ถึงเวลา ธรรมชาติ คาดเอาคืน
ด้วยเหตุผืน พื้นพนา ทำลายหาย
อันมนุษย์ สุดแสนชั่ว รั้วทำลาย
เอาแต่ได้ ใคร่แต่อยาก มากแต่มี

ใช้เวลา นาทีลัด ตัดพฤกษา
กว่าโตมา เป็นผืนป่า พนาสี
มาย่อยยับ อัปราหล คนอัปPEE
ชั่วชีวี มิอาจคืน ผืนเถื่อนไพร

---ผลึกหิน---