คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 2
ผมให้ความสำคัญกับเรื่อง จังหวะเวลาที่พุดคุย องค์ประกอบ
และสำคัญสุด อารมณ์ของแต่ละฝ่าย ขณะที่พูดคุยกัน คงต้องพุ่งไปที่จุดนั้นให้มาก
อารมณ์ดี อะไรก็เข้าใจกันง่าย เหตุผลก็ฟังเป็นเหตุผล เข้าใจกันได้
อารมณ์ไม่ดี ก็คงเข้าใจนะ ว่าการสนทนา จะออกมาแบบไหน
นึกออกอีกเรื่อง ลักษณะนิสัยใจคอ และทัศนคติ ที่มาจากพื้นฐานเดิม
ถ้ารู้นิสัย จับทางกันถูก ก้ไม่ทะเลาะกัน แต่ละคนนิสัยไม่เหมือนกัน
อันนี้ผมคิดแปลกออกไปกว่าทั่วไปนิด อ่านเล่นๆแล้วกัน
ผมคิดว่า เหตุผล เป็นเรื่องสมมุติ คนคิดไม่เหมือนกัน ทำให้เหตุผลไม่เหมือนกันตามมาด้วย
ถ้าคนเราจะเถียงกันด้วยเหตุผล ก็อย่างเห็นๆน่ะครับ ทะเลาะกีนเละทะอย่างทุกวันนี้
ผมจึงคิดว่า บางทีก็ต้องพูดกันด้วยใจ มันจะจบง่ายกว่า ก็ต้องไปสร้างความรัก ความสัมพันธ์ ในครอบตรัวให้ดี
ก็จะออกมาเป็น การอธิบาย ไม่ใช่โต้เถียง
และสำคัญสุด อารมณ์ของแต่ละฝ่าย ขณะที่พูดคุยกัน คงต้องพุ่งไปที่จุดนั้นให้มาก
อารมณ์ดี อะไรก็เข้าใจกันง่าย เหตุผลก็ฟังเป็นเหตุผล เข้าใจกันได้
อารมณ์ไม่ดี ก็คงเข้าใจนะ ว่าการสนทนา จะออกมาแบบไหน
นึกออกอีกเรื่อง ลักษณะนิสัยใจคอ และทัศนคติ ที่มาจากพื้นฐานเดิม
ถ้ารู้นิสัย จับทางกันถูก ก้ไม่ทะเลาะกัน แต่ละคนนิสัยไม่เหมือนกัน
อันนี้ผมคิดแปลกออกไปกว่าทั่วไปนิด อ่านเล่นๆแล้วกัน
ผมคิดว่า เหตุผล เป็นเรื่องสมมุติ คนคิดไม่เหมือนกัน ทำให้เหตุผลไม่เหมือนกันตามมาด้วย
ถ้าคนเราจะเถียงกันด้วยเหตุผล ก็อย่างเห็นๆน่ะครับ ทะเลาะกีนเละทะอย่างทุกวันนี้
ผมจึงคิดว่า บางทีก็ต้องพูดกันด้วยใจ มันจะจบง่ายกว่า ก็ต้องไปสร้างความรัก ความสัมพันธ์ ในครอบตรัวให้ดี
ก็จะออกมาเป็น การอธิบาย ไม่ใช่โต้เถียง
แสดงความคิดเห็น
โตป่านนี้ พ่อแม่ยังไม่เข้าใจ ว่าอธิบายอยู่ ไม่ใช่เถียง! ขอถามความเห็นหน่อยค่ะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
จึงอยากถามความเห็นทุกๆคน ว่าปัจจุบัน (ปี2559) แต่ละบ้านยังมีปัญหาเวลาพูดคุยกันภายในครอบครัวอยู่มั้ย? แบบการที่ไม่ค่อยมีสิทธิ์ มีเสียงในครอบครัว ,การร่วมตัดสินใจ หรือเวลาทะเลาะกัน พ่อแม่ยังรู้สึกว่าเป็นการ เถียง มากกว่า อธิบาย เหตุผลอยู่?
ทั้งๆที่เราก็ไม่ใช่เด็กๆเล็กๆแล้วแบบ อาจจะอยู่วัย ม.ปลาย หรือ เข้ามหาวิทยาลัย หรืออาจจะอยู่ในวัยทำงาน
ซึ่งตัวเราเองเข้าใจทั้ง 2 ฝ่ายว่า ฝ่ายพ่อแม่ก็เป็นห่วง ส่วนฝ่ายลูกก็ต้องการให้พ่อแม่เชื่อใจและยอมรับฟังความคิดเห็นของตัวเอง เราเลยลองวิเคราะห์ว่าปัญหานี้อาจจะมาจาก
"ทั้งสองฝ่ายอาจจะ มีวิธีการ สื่อสาร/ควบคุมอารมณ์ ที่ไม่ค่อยดีนักเมื่อเกิดความคิดเห็นที่ขัดแย้งกัน" หรือเปล่า?
เราเลยอยากรู้ความคิดเห็นของแต่ละฝ่าย ทั้งฝ่ายพ่อแม่ และ ฝ่ายลูก ว่าแต่ละคนคิดว่ายังเจอปัญหานี้อยู่มั้ย และคิดว่าเกิดจากอะไร
คำตอบที่เราอยากได้คร่าวๆ คือ
1. ปัจจุบันคุณอายุเท่าไหร่ แล้วพ่อแม่หรือลูกของคุณอายุเท่าไหร่ (เป็นประมาณก็ได้)
2. ครอบครัวคุณยังมีปัญหาที่กล่าวมาข้างบนอยู่มั้ย? ยกตัวอย่างเหตุการณ์คร่าวๆ
3. แล้วคุณคิดว่า การมีปัญหานี้ส่งผลอย่างไรบ้างกับชีวิตของคุณ? (เช่น การไม่กล้าตัดสินใจ หรือพูดในที่สาธารณะ เพราะไม่มั่นใจในตัวเอง หรือ การควบคุมอารมณ์)
4. คุณคิดว่าเราควรแก้ไขปัญหานี้อย่างไร? หรือตัวคุณเองเลือกจะแก้ปัญหาอย่างไร?
ถ้าใครมีคำตอบมากว่าคำถามในนี้ก็ตอบได้นะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ