ทำไมตอนที่เราอยู่ด้วยทำไมเมินเราได้ขนาดนี้ เหมือนไม่อยากคุย เหมือนทำตัวรีบๆ ทำไมอยู่ต่อหน้าคนเยอะๆกลับดูเหมือนไม่อยากคุย บางทีก็ทำให้เราเฟลต่อหน้าคนอื่น แต่ทำตอนอยู่กับเราสองคนทำไมเธอดีกับเราจนเหมือนคนละคน เธอพยายามชวนคุย เธอทำตัวน่ารัก เธออ้อน เธอมุ้งมิ้ง เธอพยายามง้อเวลาเราโกรธด้วยการพยายามคุย พยายามทำให้เราหัวเราะ แต่บางครั้งถ้าอยู่สองครก็เงียบใส่กันบ้างก็มีแต่ส่วนน้อย  แต่ตัดภาพไปอีกมุมมองนึงเธอเย็นชา เย็นชามาก บางครั้ง ที่เธอจ้องฉัน เหมือนเธอมีอะไรจะบอกฉันตลอดเวลา ทุกครั้งที่ฉันพยายามเข้าใกล้เธอเวลาเราเจอกันตามงานต่างๆเธอเหมือนพยายามหนีเดินวกไปวนมา บางครั้งที่เธอทำเหมือนไม่รู้จักกับฉันเลย ทุกครั้งที่เธอเมินฉัน แต่แปลกที่ฉันเห็นเธอมองฉันบ่อยๆ แต่ฉันก็แค่แกล้งไม่รู้ หลายครั้งที่ฉันบังเอินหันกลับไป หลายครั้งที่ฉันเห็นเธอกำลังมองฉันอยู่ บางทีฉันไม่รุด้วยซ้ำว่าเธอมองฉันอยู่ จนเพื่อนของฉันมาบอก. #ในความไม่สนใจยังมีการแอบมองบ่อยๆ #ในการแอบมองบ่อยๆมีความไม่สนใจกันอยู่มากมาย ตกลงจะบอกว่าเขาไม่สนใจเรา แต่ทำไมเขาถึงได้มองเราบ่อย โดยตอนที่เราไม่รุตัว    เราไม่รู้เลยว่าต้องทำยังไงต่อ