เราเป็นคนนึง ที่ไม่มี รู้สึกเหมือนไม่สนิทกับใครเลย  ชีวิตคนเดียวตลอด ขนาดเมื่อก่อนมีแฟนอยู่กันมาสี่ห้าปีก็ต้องเลิกลากันไป  ยิ่งรู้สึกโดดเดี่ยวเข้าไปใหญ่
  
  รู้สึกเหมือนไม่มีใครรัก ไม่มีใครอยากคบ เวลาที่เราเสียใจิดหักกับไม่มีใครเป็นห่วง บ้างครั้งก็แอบอิจฉาเพื่อนนะค่ะ เพื่อนอีกคนมาพูดว่าเป็นห่วงงั้นงี้ แต่กลับเราไม่เคยเลย บางครั้งเล่าเรื่องอะไรไปมันก็ดูเหมือนเขาคิดว่าเราขี้โม้ ขี้คุย ความจริงคือ เปล่าเลยค่ะ แค่ชีวิตตอนเด็กๆลำบากมาก มากจนไม่มีเวลามาเศร้าด้วยซ้ำ

แต่ มีช่วงที่ชีวิตที่ดีขึ้นมีแฟนเป็นต่างขาติดูแลเราดี  บางครั้งก็แค่อยากจะบอกว่าตอนนี้มีความสุขมากเลย แบบดีใจจนแบบอยากเล่าให้เพื่อนฟัง แต่หลังจากที่เราแบ่งปันทำไมรู้สึกเหมือนเพื่อนไม่ค่อยตอบค่ะ จนบางทีเรารู้สึกว่าเพื่อนรำคาญเรา  ตอนที่มีความสุขก็แบ่งปันความสุขให้ใครฟังไม่ได้  ตอนทุกข์ยิ่งเข้าไปใหญ่ไม่รู้จะอธิบายให้ใครฟัง  มันเป็นความรู้สึกที่ทรมารมากเลยนะสำหรับเรา  พอมีแฟนก็มักจะรักแฟนมาก รู้สึกว่าชีวิตเรามีแค่เขา แต่ทำไมคะ ความรักที่จริงใจหายากเหลือเกิน😭😭😭 อิจฉาคนมีเพื่อนสนิทค่ะ ถ้ามีเพื่อนที่เรารู้สึกสนิทด้วยสักคน แฟนไม่มีก็ได้

เป็นคนขี่เกรงใจมากค่ะ ไม่กล้าพูด เพื่อนน้อยปกติจะตามเพื่อนอย่างเดียวไม่กล้าออกความเห็น ถ้าเพื่อนถามอะไรก็โอเค ได้เสมอ ไปตลอดไม่ว่าจะชวนไปไหนทำอะไร คือทุดอย่างโอเค  แต่ทำไมเหมือนไม่ได้ใจเพื่อนค่ะ ความจริงอยากมีแค่ใครสักคนที่ไว้ใจได้ ปรึกษาได้ ปรับทุขได้ ชีวิตที่แม้แต่พ่อแม่ก็ไม่มีให้ปรึกษา  ไม่มีใครเลย บางทีนอนร้องไห้คนเดียวด้วยความเหงา มีใครรู้สึกแบบนี้ไหมค่ะ