ปกติเราเป็นคนเฮฮาสบายๆเพื่อนเยอะค่ะ แต่มีนิสัยหนึ่งก็คือ เราจะเป็นคนจริงจังกับการ ทำงาน การเรียน การสอบ
คือถ้าอยู่ในช่วงทำสามสิ่งนี้สติจะไม่หลุดไปจากมัน และจะกดดันตัวเองตลอดเวลา เครียดจัดจนแสดงออกทางสีหน้า
แล้วเพื่อนที่อยู่รอบขางเขาจะไม่ชอบค่ะ เขาบอกว่าเราหน้าเหวี่ยง หน้าเหมือนรำคาญ ซึ่งตรงนี้เราไม่รู้ตัว แต่พอมาคิดดูช่วงที่เครียดเพื่อนจะไม่ค่อยเข้าใกล้ ไม่กล้าถามอะไร แต่พอเรางานเสร็จ อ่านหนังสือจบ เพื่อนก็จะมาขอความช่วยเหลือ(คือก่อนหน้านี้เขาไม่กล้าคุยด้วย ทำให้พวกเขาไม่ชอบกัน เหมือนเราวางอำนาจ ทั้งๆที่ตอนนั้นเราไม่ยุ่ง ไม่คุยกับใคร ไม่เคยใส่อารมณ์กับคนอื่นด้วย)

บางคนอาจจะคิดว่ามันธรรมดานะ แต่คือระดับของเราจะหนักว่าคนอื่นค่ะ เหมือนมีเมฆหมอกทะกองอยู่บนหัว

ส่วนตัวเราคิดว่า มันคือตัวเรา เราต้องการสมาธิในช่วงนั้น และเราไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน
แต่ถ้าเพื่อการปรัปตัวเข้ากับคนอื่น เราจำเป็นต้องฝืนยิ้ม ฝืนคุย กับคนอื่นในช่วงเวลานั้นมั้ยคะ