สวัสดีค่ะ คือเรารู้สึกน้อยใจแปลกๆ  เราได้มาเป็นพี่สันของสาขาหนึ่ง เราเต็มใจที่จะมาเป็น ก็สอนท่าแสตน ทำกิจกรรมนู้นนี้ พวกน้องจะดื้อมากเวลาที่สันสอน  ตอนที่เราเป็นเราแทบจะทำทุกอย่างทั้งแจกน้ำ แจกกระเป๋า เวลานัดน้องเช้าสันก็ต้องมารอน้องก่อนทั้งที่ประชุมคิดท่ากันดึกมากก แต่ต้องตื่นเช้า สาขาเรามีคนเยอะแต่ที่ทำกิจกรรมจิงๆมีน้อย  เวลาพวกรุ่นพี่มาขอดูท่า แสตน  ระเบียบมือ ถ้าไม่ชอบสันเป็นคนโดนอันนี้เข้าใจ  สมมติเวลาแข่งแสตนเชียร์ ถ้าแพ้นี้ด่าสันก่อนเลยอย่างแรก ถ้าชนะสันก็รอดไป พอเวลาน้องดื้อกับพวกรุ่นพี่หรือพี่คนอื่นๆก็ว่าสันว่าใจดีเกินไป  พอพวกเราทำดุขึ้นหน่อยๆแบบเล่นน้อยลง ก็หาว่าว๊ากน้องซะงั้น พอใกล้จบกิจกรรมต่างๆ  สาขาเราจะมีให้เขียนพวกความในใจ พออ่านนั้นแหละ น้ำตาตกในเลย ส่วนมากน้องจะชมพวกพี่ว๊าก น้อยมากที่ว่าว๊าก  แต่ในทางกลับกันคือ ว่าสันกันเยอะมาก ประมานว่าจุกจิก  ทำเกินหน้าที่ เป็นสันไม่ใช่ว๊ากอย่ามาสั่ง แต่ให้กำลังใจก็มี คือเราเอิ่มมเลย  เราน้อยใจนิดๆ  เหมือนสันเป็นที่รองรับอารมของน้องและพี่เลย ทั้งโดนเหวี่ยง จิก  พูด-ดัน ประชดประชัน  โดนเยอะมากแบบว่าลงใครไม่ได้มาลงที่พวกสัน  แต่สันก็ได้แค่และเก็บความรู้สึกไว้ในใจ  พวกสันก็นอยกันไปเป็นแถวๆเกรดตก หน้าโทรม ขอบตาแต่ละคนยิ่งกว่าแพนด้า  ตอนนั้ยรู้สึกว่ารักกันมากสำหรับกลุ่มสันแทบจะกินนอนด้วยกันทั้งหมดเข้าใจกันดี   เวลามีคนพูดถึงว๊ากจะดูยิ่งใหญ่  เท่  ดูมีอะไรๆ แต่สันมันดูแบบก็แค่สัน ทั้งที่เราทำงานหนัก  เสียสละเยอะมาก  แต่กลับโดนอะไรหลายอย่างทั้งที่บางอย่างมันไม่น่าจะโดนกับเราเลย ทำสันนี้มันไม่ได้มีค่า ไม่มีความเท่  เลยหรือ ?
        แต่สำหรับเราการทำสันนี่มันมีค่ามากกก เจอเพื่อนจากไม่รู้จักกลายมาสนิทกันมาก  สอนอะไรเยอะแยะเลย   ที่เราบ่นมาเนี้ย แค่อยากระบายเฉยๆความรู้สึกบางส่วนเท่านั้น