คืองี้ค่ะทุกคนเราอายุ16มีญาติเป็นออทิสติกอายุ15แต่ก็พูดรู้เรื่องค่ะทีนี้เรื่องคือเราคุยกับว่าขอลองให้เขากลับบ้านเองได้ไหมเพราะเราเห็นเด็กออทิสติกโรงเรียนเขาก็เริ่มกลับกันเองเหลือแต่ญาติเราไม่ใช่ว่าเราจะให้กลับเองเลยนะคะเราก็มีสอนเขาข้ามถนนกดกริ่งลงรถเรียกวินเข้าซอยบ้านสอนให้ใช้ชีวิตปกติคือไม่อยากให้เขารอเรานานเพราะเราก็เด็กกิจกรรมมีงานรรที่ต้องเลิกช้าแต่แม่ไม่ยอมค่ะเราอธิบายกับแม่ดีๆแล้วว่าเขาพิเศษจริงแต่ก็ฝึกให้เขาใช้ชีวิตแบบคนปกติก็ได้แม่หาว่าเราจะเอาเวลาไปเที่ยวไม่มารับเขาทั้งที่บางทีเรียนเหนื่อยเราก็อยากกลับมานอนเลยไม่ใช่ต้องเสียค่ารถวนมาหลายรอบเราต้องอดข้าวกลางวันเพื่อค่ารถรับญาติทุกวันเลย
เหนื่อยใจกับแม่ค่ะ