หลังจากที่มีข่าวการฆ่าตัวตายหรือพยายามฆ่าตัวตายโดยสาเหตุบางครั้งมาจากการเป็นโรคซึมเศร้า หันกลับมามองตัวเอง...
"เราเองเคยคิดอยากจะหายไปเหมือนกัน"
"เราเองเคยคิดอยากจะตายไปเหมือนกัน"
"เราเองเคยคิด ถ้าเราตายไป มันน่าจะดีกว่านี้"
เริ่มจากความรู้สึกของเรา..
เรารู้สึกท้อ เหนื่อย เบื่อ กับอะไรหลายๆอย่าง รู้สึกสิ้นหวัง รู้สึกเหมือนชีวิตมันว่างเปล่า มันไม่มีอะไรที่จะมาทำให้เรารู้สึกว่ามีค่า (ชีวิตเราไม่มีเป้าหมายไม่มีความฝันว่าอยากทำอะไร ไม่มีความหวังว่าอยากให้เป็นยังไง หรือบางครั้งที่คิดอยากจะทำ หรือคิดชอบจะทำ เราก็รู้ว่าเราไม่มีโอกาสหรือไม่สามารถทำได้ ) ชีวิตเหมือนอยู่ไปวันวันให้มันผ่านไป ตอนนี้เราผ่านช่วงเวลาวัยรุ่ย เรื่องการเรียนมาแล้ว เราทำงานอยู่กับที่บ้าน และมีหลายๆเรื่องทำให้เรารู้สึกแย่ เรารู้สึกไม่อยากทำอะไร ไม่อยากทำงาน กดดัน รู้สึกเหมือนตัวเองทำอะไรก็ผิดตลอด ทำอะไรก็ไม่มี บางครั้งเราก็คิดว่า เราเกิดมาก็ไม่ได้ช่วยอะไร จริงๆถ้าไม่มีเรามันอาจจะดีกว่านี้ ทุกคนจะมีความสุขกว่านี้รึป่าว เราเหนื่อยที่อะไรๆ มันพุ่งมาหาเรา บ่อยครั้งเราร้องไห้ไม่มีสาเหตุ บ่อยครั้งน้อยใจกับเรื่องต่างๆที่เข้ามา คิดว่าตัวเองไม่มีค่า ไม่มีใครเห็นว่ามีค่า อยากจะหนีไปไกลๆ ไปอยู่คนเดียว ไม่อยากเจอใคร คนที่ทำงานอยู่ด้วยกันก็ญาติๆ พี่ๆน้องๆ แต่เราก็รู้สึก ไม่โอเค ไม่สบายใจ มีการแข่งขันกันเราก็ไม่รู้ทำไม รู้สึกกังวลตลอด กลัวทำอะไรให้ใครไม่พอใจ กลัวโดนนินทา กลัวโดนเกลียด กลัวโดนไม่รัก หลักๆ คือเรารู้สึกเหนื่อย ท้อ เบื่อ แต่เราก็พูดกับใครไม่ได้มาก บางทีเหมือนอยู่ตัวคนเดียวหลายๆครั้งต้องคอยถามตัวเองว่าเรามีความสุขอยู่รึเปล่า มีตอนไหนบ้างที่เรามีความสุข หลายครั้งเราต้องทำให้ตัวเองเจ็บ เพื่อทำให้รู้สึกแย่น้อยลง ไม่ว่าจะเล็บจิกแขน ขา ดึงผมก็มี ต่อยกำแพงก็มี
แต่ในชีวิตประจำวัน เราก็ยังมีบางอารมณ์ บางวันที่หัวเราะได้ เจอเรื่องดีๆที่ทำให้เรายิ้มได้ ได้พูดได้คุย จนบางครั้งความรู้สึกเหนื่อยๆท้อๆ มันก็หายไป แต่ไม่นานเราก็มานั่งคิดนั่งกังวลอีก หรือเจอกระตุ้นเราก็มาตกอยู่ในอารมณ์แบบนั้นอีกครั้ง
คนที่เป็นโรคซึมเศร้าเขาก็ยัง หัวเราะ พูดคุยยิ้ม ปกติ แต่มีอารมณ์เศร้า แบบที่เราเป็นรึเปล่าคะ หรือจะตกอยู่ในภวังค์ความเศร้าอย่างเดียวเลย
ปล.เราลองทำแบบทดสอบโรคซึมเศร้าและความเครียด ผลออกมาเรามีโอกาสที่จะเป็นเล็กน้อยบ้าง ปานกลางบ้าง
ปล.2 เราระบายยาวไปหน่อยนะคะ อาจจะอ่านยากหรือวนไปวนมา ต้องขออภัยด้วย เข้าไปอ่านกระทู้เก่าๆ แต่เราตอบคอมเม้นหรือหลังไมค์ไม่เป็น เพิ่งตั้งเป็นครั้งแรก แค่อยากระบายและอยากรู้ว่า เราจะกำจัดความรู้สึกพวกนี้ยังไง
สุดท้าย เราได้ปรึกษาพี่คนนึงแล้ว เขาแนะนำให้เราไปหาหมอ อยากขอคำแนะนำเพื่อนๆ พี่ๆ มีใครพอรู้จักหมอเกี่ยวกับเรื่องนี้ ในชลบุรีบ้างไหมคะ
รบกวนแนะนำหมอโรคซึมเศร้าในชลบุรีค่ะ
"เราเองเคยคิดอยากจะหายไปเหมือนกัน"
"เราเองเคยคิดอยากจะตายไปเหมือนกัน"
"เราเองเคยคิด ถ้าเราตายไป มันน่าจะดีกว่านี้"
เริ่มจากความรู้สึกของเรา..
เรารู้สึกท้อ เหนื่อย เบื่อ กับอะไรหลายๆอย่าง รู้สึกสิ้นหวัง รู้สึกเหมือนชีวิตมันว่างเปล่า มันไม่มีอะไรที่จะมาทำให้เรารู้สึกว่ามีค่า (ชีวิตเราไม่มีเป้าหมายไม่มีความฝันว่าอยากทำอะไร ไม่มีความหวังว่าอยากให้เป็นยังไง หรือบางครั้งที่คิดอยากจะทำ หรือคิดชอบจะทำ เราก็รู้ว่าเราไม่มีโอกาสหรือไม่สามารถทำได้ ) ชีวิตเหมือนอยู่ไปวันวันให้มันผ่านไป ตอนนี้เราผ่านช่วงเวลาวัยรุ่ย เรื่องการเรียนมาแล้ว เราทำงานอยู่กับที่บ้าน และมีหลายๆเรื่องทำให้เรารู้สึกแย่ เรารู้สึกไม่อยากทำอะไร ไม่อยากทำงาน กดดัน รู้สึกเหมือนตัวเองทำอะไรก็ผิดตลอด ทำอะไรก็ไม่มี บางครั้งเราก็คิดว่า เราเกิดมาก็ไม่ได้ช่วยอะไร จริงๆถ้าไม่มีเรามันอาจจะดีกว่านี้ ทุกคนจะมีความสุขกว่านี้รึป่าว เราเหนื่อยที่อะไรๆ มันพุ่งมาหาเรา บ่อยครั้งเราร้องไห้ไม่มีสาเหตุ บ่อยครั้งน้อยใจกับเรื่องต่างๆที่เข้ามา คิดว่าตัวเองไม่มีค่า ไม่มีใครเห็นว่ามีค่า อยากจะหนีไปไกลๆ ไปอยู่คนเดียว ไม่อยากเจอใคร คนที่ทำงานอยู่ด้วยกันก็ญาติๆ พี่ๆน้องๆ แต่เราก็รู้สึก ไม่โอเค ไม่สบายใจ มีการแข่งขันกันเราก็ไม่รู้ทำไม รู้สึกกังวลตลอด กลัวทำอะไรให้ใครไม่พอใจ กลัวโดนนินทา กลัวโดนเกลียด กลัวโดนไม่รัก หลักๆ คือเรารู้สึกเหนื่อย ท้อ เบื่อ แต่เราก็พูดกับใครไม่ได้มาก บางทีเหมือนอยู่ตัวคนเดียวหลายๆครั้งต้องคอยถามตัวเองว่าเรามีความสุขอยู่รึเปล่า มีตอนไหนบ้างที่เรามีความสุข หลายครั้งเราต้องทำให้ตัวเองเจ็บ เพื่อทำให้รู้สึกแย่น้อยลง ไม่ว่าจะเล็บจิกแขน ขา ดึงผมก็มี ต่อยกำแพงก็มี
แต่ในชีวิตประจำวัน เราก็ยังมีบางอารมณ์ บางวันที่หัวเราะได้ เจอเรื่องดีๆที่ทำให้เรายิ้มได้ ได้พูดได้คุย จนบางครั้งความรู้สึกเหนื่อยๆท้อๆ มันก็หายไป แต่ไม่นานเราก็มานั่งคิดนั่งกังวลอีก หรือเจอกระตุ้นเราก็มาตกอยู่ในอารมณ์แบบนั้นอีกครั้ง
คนที่เป็นโรคซึมเศร้าเขาก็ยัง หัวเราะ พูดคุยยิ้ม ปกติ แต่มีอารมณ์เศร้า แบบที่เราเป็นรึเปล่าคะ หรือจะตกอยู่ในภวังค์ความเศร้าอย่างเดียวเลย
ปล.เราลองทำแบบทดสอบโรคซึมเศร้าและความเครียด ผลออกมาเรามีโอกาสที่จะเป็นเล็กน้อยบ้าง ปานกลางบ้าง
ปล.2 เราระบายยาวไปหน่อยนะคะ อาจจะอ่านยากหรือวนไปวนมา ต้องขออภัยด้วย เข้าไปอ่านกระทู้เก่าๆ แต่เราตอบคอมเม้นหรือหลังไมค์ไม่เป็น เพิ่งตั้งเป็นครั้งแรก แค่อยากระบายและอยากรู้ว่า เราจะกำจัดความรู้สึกพวกนี้ยังไง
สุดท้าย เราได้ปรึกษาพี่คนนึงแล้ว เขาแนะนำให้เราไปหาหมอ อยากขอคำแนะนำเพื่อนๆ พี่ๆ มีใครพอรู้จักหมอเกี่ยวกับเรื่องนี้ ในชลบุรีบ้างไหมคะ