สวัสดีค่ะขอพื้นที่ระบายอารมณ์หน่อยนะคะเราชื่อมิ้นค่ะอยู่ม.2เรารู้สึกท้อเเละอยากตายมากคือเเม่มีลูก3คนค่ะมีพี่คนโตเป็นผู้หญิงเเละมีพี่ผู้ชายค่ะส่วนเราเป็นลูกหลงตอนเเม่ท้องเราย่าบอกให้ไปเอาออกค่ะเเต่ยังโชคดีที่เเม่ไม่เอาออกเรากับพี่ชายเกิดห่างกันหัวปีท้ายปีค่ะพี่เรามีอาการไอคิวสูงกว่าปกติจึงทำมห้ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้ค่ะพี่จะตีเราตอนเด็กๆบ่อยมากค่ะตีจนเลือดก็เคยค่ะเเต่ทุกครั้งที่เรากับพี่ะเลาะกันเเล้วต่อยกันพ่อกับเเม่จะมาอุ้มพี่ไปเเล้วปล่อยเราไว้ตรงนั้นเเหละค่ะปล่อยให้หยุดเองพอป.4เราสู้กลับเริ่มไม่ยอมเเม่จะด่าเราเเล้วก็ไม่ให้สู้พี่ค่ะที่บ้านจะสอนให้เราไม่สู้พี่ค่ะเเค่ก็ไม่ห้ามที่พี่ตีเราเหมือนรักลูกลำเอียงนั่นเเหละค่ะพี่อยากได้อะไรพ่อกับเเม่จะซื้อให้หมดทุกอย่างเราโตมากับการใช้ของต่อจากพี่ค่ะทั้งของเล่นโทรศัพท์จักรยานจะได้ใช้ต่อจากพี่หมดค่ะเสื้อผ้าเเม่จะไส่ให้เหมือนกันค่ะเหมือนเเฝดกันพี่เคยตีเราที่โรงเรียนค่ะตอนนั้นคือหมดทางสู้ละค่ะไม่มีคนห้ามพ่อเเม่ไม่อยู่คือพี่ตีหนักมากจนต้องวิ่งไปขอความช่วยเหลือโตมากับความทุกข์ค่ะไม่เคยมีความสุขสักวันมันเหนื่อยมันท้อไปหมดมีเเต่คนรักพี่เเล้วเราล่ะเรายังอยู่ในสายตาเขาอยู่มั้ย
พอขึ้นม.1พี่เริ่มอาการเบาลงค่ะ
เเต่พี่คนโตใช้เงินเป็นเศษเงินเลยค่ะใช้วันล้ะเป็นพันจนเเม่ไม่มีเงินใช้พ่อก็เอาเงินไปกินเหล้าคือเราทนเห็นเเม่เครียดไม่ได้ก็เลยขอพรค่ะขอให้ที่บ้านดีขึ้นมีความสุขมีเงินใช้มีทุกอย่างที่ทำให้พ่อเเม่สบายเเล้วเอาความทุกมาไว้ที่เราให้หมดสมพรปากเลยค่ะจากเเม่ที่เศร้าเเกกลับมายิ้มพ่อเลิกกินเหล้าพี่ใช้เงินน้อยลงเเละมาลงที่เราจริงๆค่ะจากคนที่หน้าเนียนไสไม่เคยมีสิวเเต่สิวขึ้นเต็มหน้าเลยค่ะพายในวันเดียว
แล้วการเรียนก็เเย่ลงด้วยมีอาการป่วยเล็กๆน้อยๆค่ะตื่นเช้ามาคือต้องอ้วกทุกเช้าวันนึงหน้ามืดเป็นลมบ่อยมากกล้มไส่ขอบโต๊ะคิ้วเเตกเลยก็มีทุกวันนี้คือทุกจนเหมือนตกนรกค่ะท้ออยากตายเเต่ก็ขอให้คนรอบข้างมีความสุขไว้ก่อน
เราสงสัยในตัวเองมานานเเล้ววันนึงเลื่อนเห็นข้อมูลเกี่ยวกับโรคซึมเศร้าเลยกดเข้าไปอ่านพบว่าเรามีอาการตรงกับระยะสุดท้ายเราว่าเราคิดไปเองค่ะเลยอยากถามว่าอาการที่เบื่ออาหารเหนื่อยล้าตลอดเวลาคิดถึงความตายไม่อยากเจอใครท้อเเท้ไปหมดเหนื่อยใจจนจะขาดใจชอบอยู่คนเดียวมันคืออะไรคะเราเห็นมีเเต่คนบอกว่าเป็นโรคซึมเศร้าเยอะมากก็เลยคิดว่าตัวเองคิดมากค่ะ