วันนี้เดินเรื่องเร็วมาก วันเดียวมีเหตุการณ์เกิดขึ้นเยอะมาก

ตั้งแต่ฉากแรกที่ท่านดนัยตาย ฉากนี้ตรึงให้ดูแบบไม่กระพริบตาเลยทีเดียวนะคะ รู้แหละว่ากำลังจะไปตาย รู้ด้วยว่าสมควรแล้ว แต่มันก็อดกลัวแทนไม่ได้อยู่ดี ท่านแสดงดีมากด้วย แบบคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลยจริงๆ มีแต่ความโลภบดบังเหตุผลทุกอย่าง แสดงออกถึงความโลภได้น่าสะอิดสะเอียนมาก พอเห็นสมบัติก็ตาลุกวาว พร้อมทำได้ทุกอย่าง แม้แต่เฉดหัวเมียที่เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา เราว่าคุณหญิงยังดีกว่านะ ที่อย่างน้อยก็รักท่านดนัยด้วยใจจริง เราชอบบทพูดอันนึงระหว่างอุบลกับท่านมากๆ แสดงถึงความมีมิจฉาทิฐิของคน ท่านดนัยเห็นผิดเป็นถูก แต่ท่านไม่มีสิทธิ์ในชะตาชีวิตของตัวเอง สิ่งที่กำหนดให้ชีวิตเราเป็นไปคือกรรม ทุกคนมีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย ต้องเป็นไปตามกรรมของตัวเอง

“ประเทศนี้ใครที่มีอำนาจอยู่ในมือ เปลี่ยนผิดให้เป็นถูก ได้ตลอดเวลาอยู่แล้ว”
สโรชินียิ้ม “ในโลกของท่าน ท่านอาจเปลี่ยนผิดเป็นถูกได้ แต่ในโลกของดิฉัน ผิดก็คือผิด! ทุกคนย่อมได้รับผลกรรมตามสิ่งที่ตัวเองกระทำเสมอ!”

อุบลพาท่านดนัยไปดูอดีตของตัวเอง เมื่อครั้งเป็นพระยาพลเทพ ที่ก่อกรรมทำเข็ญไม่ต่างจากชาตินี้ แล้วบอกว่า

ไม่ว่ากี่ภพกี่ชาติ สันดานหยาบช้าของเจ้าก็ไม่เคยเปลี่ยน!!...”
“เจ้าเป็นคนบุญมาก หลายภพหลายชาติจึงได้เกิดมาในชาติตระกูลที่ดี มียศฐาบรรดาศักดิ์ ร่ำรวยด้วยอำนาจวาสนา...แต่แทนที่เจ้าจะหมั่นสร้างบุญ เจ้ากลับสร้างแต่บาป!”

ตรงนี้เราว่ามันดูขัดๆกันหน่อย ในเมื่ออุบลบอกว่า ไม่ว่ากี่ชาติสันดานก็ไม่เคยเปลี่ยน จากที่เป็นพระยาพลเทพ มาถึงชาตินี้ก็แปลว่าต้องทำบาปมาอย่างต่อเนื่องไม่ต่างกัน ในชาตินั้นขายชาติ ฆ่าคน พูดยุแยงให้แตกสามัคคี ยักยอกทรัพย์ผู้อื่น ผิดประเวณี มาชาตินี้ก็ผิดศีลทุกข้ออีก จะไปเอากรรมดีตรงไหนมาให้ผล ถ้าทำชั่วต่อเนื่องกันมาทุกชาติแบบที่อุบลบอก กรรมที่ทำให้มีอำนาจวาสนา ร่ำรวย มันคือการพูดจาเพราะ จริงใจกับคนอื่น บริจาคทานมากๆ ซึ่งเราไม่เห็นว่าท่านดนัยจะเป็นคนแบบนั้นได้เลย ไม่ว่าชาติไหน

ฉากของท่านดนัยที่ชอบที่สุด คือ ตอนที่ท่านตกปากรับคำว่าจะเป็นผู้เฝ้าสมบัตินี้ แล้วก็โดนผีดักหน้าดักหลัง แล้วมีเสียงท่องคำสัตย์สาบานเป็นแบคกราวน์ ฉากนั้นหลอนมากๆ สุดท้ายก็เดินไปหลั่งเลือดหยุดสุดท้ายลง ณ ที่ที่สาบานไว้ แอบใจหายเล็กๆ ไม่อยากให้ท่านตายเร็วเลย ยังเหลืออีกหลายตอน ท่านดนัยนี่เป็นสีสันของเรื่องเลยนะคะ

คุณเมย์ช่วงนี้เล่นดีมากค่ะ ฉากดราม่าเล่นดีกว่าฉากเชือดเฉือนนะคะ เพราะคุณเมย์พูดไม่ชัด พูดเป็นฝรั่ง พวกฉากต่อปากต่อคำ ข่มอุบล คุณเมย์เน้นพูดทีละคำ พยายามให้ชัด เน้นน้ำหนักคำ มันเลยยิ่งดูไม่เป็นธรรมชาติ  

เมื่อวานเราคาใจมาก ว่าอุบลมีขอบเขตหน้าที่แค่จัดการกับคนที่ “ลงมือ” หยิบฉวยสมบัติแล้วเท่านั้น แต่นี่อุบลชักชวน ขุดหลุมพรางให้ดนัยมาติดกับ ทั้งที่ไม่เคยทำกับใคร จะว่าเพราะอุบลเป็นหนึ่งในบรรพบุรุษในอยุธยาที่ดนัยให้คำสัตย์สาบานด้วย อุบลก็มีหน้าที่แค่พิทักษ์ทรัพย์ การโกงชาติอะไรไม่น่าจะเกี่ยว หรือถ้าจะคิดว่าท่านเอาเศียรพระ ถือเป็นทรัพย์ของชาติเหมือนกัน ณ เวลานั้น อุบลก็ควรจัดการท่านดนัยได้แล้ว ไม่ต้องเสียเวลาล่อมาเอาใจที่บ้าน แล้วพาลงอุโมงค์ไปซ้ำอีกหรอก

ฉากวันนี้ที่สโรชินีเจอกับคุณหญิงที่วัด ทำให้เราเข้าใจจุดประสงค์ของอุบลแล้ว เพราะอุบลบอกคุณหญิงว่า  “สัญญาต่อแผ่นดิน ผู้รักษาแผ่นดินย่อมรับฟังเสมอค่ะ ดิฉันได้รับบัญชาให้สัญญาของท่านปรากฏผลบริบูรณ์แล้ว” นั่นหมายความว่า อุบลได้รับคำสั่งให้มาทำหน้าที่นี้ แต่ด้วยขอบเขตอำนาจของตนฆ่าได้แค่คนที่หยิบสมบัติเท่านั้น ก็เลยต้องลวงท่านดนัยมาให้เข้าทางของตัวเอง ถึงจะจัดการได้ บทเขียนดีมากเลยค่ะ เรานึกว่าจะไม่เฉลยแล้ว

ฉากที่อุบลมาเตือนคุณหญิง ที่ว่านึกว่าจะไม่ได้พบกันแล้ว แต่เมื่อคุณหญิงเป็นแบบนี้ ดิฉันเชื่อว่าเราต้องได้พบกันอีก นุ่นแสดงได้แบบคนที่เหนือขั้นกว่าจริงๆ ดูเป็นนางพญามาก บทเขียนออกมาดีแค่ไหน แต่ถ้าถ่ายทอดได้ไม่ลึกเท่า ก็คงไม่ตรึงใจแบบนี้

อีกฉากคือ ตอนที่อุบลโดนชิงตัวจากรถ โดยคนของคุณหญิง คือ ไม่มีความสะทกสะท้านเลย มีแต่สายตายิ้มเยาะดูถูก เราแอบคิดเล่นๆว่า อุบลน่าจะชอบอำนาจที่ตัวเองมีเหมือนกันนะคะ ถ้าไปเกิดใหม่เป็นคนที่ปกติไม่มีอิทธิฤทธิ์ใดๆ นางจะแฮปปี้มั้ยอ่ะ

มาเรื่อง 3 สหาย อัคนี เชษฐา ทิพอาภาบ้าง

ฉากที่อัคนีห้ามไม่ให้เชษตามสโรชินีไป แต่ห้ามไม่ได้ อัคนีจึงให้พระ ยืนยันให้เอาไปถึงกับเอาใส่กระเป๋าไว้คุ้มครองตัว ฉากนั้นเราซึ้งนะคะ ที่ผ่านๆมา มีแต่เชษที่เป็นห่วงพี่อัค แต่วันนี้เห็นแล้วว่าอัคนีก็ห่วงน้องชายไม่ต่างกัน

เชษฐาวันนี้ยอมรับได้สักทีแล้วว่าสโรชินีคือผี เราล่ะโล่งใจมาก จะได้หยุดกล่าวหาคนอื่นซะที เมื่อรู้แล้วว่าตัวเองดื้อ เข้าใจอัคนีกับทิพอาภาผิดไป ก็กล่าวขอโทษ พร้อมทั้งขอตามไปด้วย เราว่าเค้ามีน้ำใจนักกีฬามาก หลายคนอาจจะกลับมารำคาญเชษอีกแล้วที่ตามไปขวางทางอุบลกับอัคนี แต่เราชอบอีกแล้วค่ะ เราชอบทุกครั้งที่เห็นความรักของเชษที่อยากจะปกป้องคนของตัวเองไม่ให้เป็นอันตราย  แม้วิธีการมันจะกระด้าง ชวนท้าตีท้าต่อยก็ตาม นี่พี่อัคกำลังจะไปมอบตัวยอมชดใช้ให้อุบลด้วยความตาย เชษก็ต้องไม่ยอม เราก็ไม่ชอบนะที่เชษพูดว่า เรื่องมันจบไปตั้งแต่ชาติที่แล้ว ก็ควรให้มันจบไป พี่อัคไม่ควรต้องรับผิดชอบอะไรอีก มันแย่จริงๆค่ะ มองแบบเอาแต่ได้ฝ่ายเดียว แต่พออุบลพูดเรื่องกรรมขึ้นมา เชษเถียงว่าเค้าเข้าใจเรื่องกรรม แต่ก็ต้องรอให้ถึงวาระของแต่ละคน พออุบลพูดว่า วาระของอัคนีใกล้เข้ามาแล้ว เหลืออีกแค่ 2 วัน เชษก็อึ้งไปและยอมจำนนนะ เถียงไม่ขึ้นไง แต่ก็ไม่ยอมแพ้ พยายามหาวิธีการช่วยในแบบของตัวเอง ตามที่เห็นในตัวอย่างตอนหน้าว่า เชษบอกว่าในเมื่อเปลี่ยนแปลงเงื่อนไขอะไรไม่ได้ ในเรื่องตัวตายตัวแทน งั้นก็ต้องหาวิธีปราบ ตัวละครนี้มีความเป็นตัวตนและวิธีคิดที่คงเส้นคงวาดีค่ะ แต่เดี๋ยวคนก็จะยิ่งเกลียดมากขึ้นอีกนะเนี่ย วันพิพากษาคงใส่ไม่ยั้งเลยที่เดียว

ฉากที่ชอบอีกหนึ่งฉาก คือ ฉากที่อัคนีไปตะโกนหาอุบล เพื่ออธิบาย เราว่าฉากนั้นเหมือนอัคนีได้คุมเกมนิดๆ ตรงที่บอกว่าอัคนีระลึกได้ว่าพระอรรคเคยพาอุบลมาไหว้พระที่นี่ แล้วตั้งคำสัตย์ปฏิญาณว่าขอดูแลอุบลไปทุกชาติ เค้ามั่นใจว่าพระอรรครักอุบลมาก ฉากนี้เราว่าพี่ป้องแสดงได้แบบเชื่อจริงๆ จนอุบลต้องยอมฟัง เล่นได้ดีเลยค่ะ

ตอนหน้าอัคนีจะไปขุดเจอโครงกระดูกพระอรรค กับหญิงอีกคนที่ตายข้างๆกัน เราอยากรู้มากว่า หลักฐานพวกนี้จะทำให้อัคนีรู้ได้ยังไงว่าพระอรรคไม่ได้วางแผนฆ่าอุบลแต่แรก และไม่ได้ฆ่าอุบลก่อนเพื่อหนีไปกับทิพ ข้อความจากใบลานก็ยังไม่ได้เฉลย เคยอ่านเรื่องย่อแต่ก็ลืมแล้ว หาไม่เจอแล้วด้วย ตอนต่อไปคงเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆจนจบเลยค่ะ มีแต่กราฟขึ้นนะละครเรื่องนี้

อีกสองวันจะถึงวันพิพากษาแล้ว แต่ละครก็คงอีกสัก 3-4 ตอน แอบใจหายนะ ละครจะจบแล้ว เราคงคิดถึงบรรยากาศที่ได้นั่งดูนั่งวิจารณ์ละครเรื่องนี้กับทกุคนมากเลยค่ะ