Spoil สุดๆนะคะกระทู้นี้ ถ้าไม่อยากรู้ตอนจบ ใครคู่ใคร อยากรู้แค่เหตุผลของพระเอก อ่านแค่ช่วงแรกค่ะ ที่เหลือใส่ Spoil ไว้ให้ แต่ถ้าอยากเข้าใจเรื่องทั้งหมด ทุกตัวละครมีเหตุผลค่ะ ลองอ่านใน Spoil ดูได้

การที่พระเอก คือ พระอรรค พาอุบลเมียตัวเองมาหลอกให้สาบานว่าเต็มใจเเฝ้าสมบัติ และหลอกฆ่าให้เป็นผีเฝ้าสมบัติแผ่นดินอยู่ร่วม 200 ปี ถ้ามองในแง่มุมของคนปัจจุบัน มันคือความเหี้ยมโหด ไร้ความปราณี ที่มนุษย์ไม่พึงกระทำต่อมนุษย์ด้วยกัน ยิ่งเป็นผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นเมียแต่ง เมียพระราชทาน แต่ในบริบทของสังคมโบราณ ย้อนไปหลายร้อยปี ที่มีความเชื่อเรื่องชีวิตหลังความตาย การเป็นตัวตายตัวแทนเพื่อเฝ้าสมบัติของชาติ อันเป็นหน้าที่สำคัญยิ่งต่อแผ่นดิน ประเพณีนี้ก็เป็นสิ่งทีทำกันอยู่แล้วในที่ต่างๆ เช่น พิธีการที่เอาคนที่มีชื่อ อิน จัน มั่น คง ฝังลงในเสาหลักเมือง เมื่อสร้างเมืองใหม่ อย่างเช่นในละครเรื่องเจ้ากรรมนายเวร หรือการฝังข้าทาสร่วมไปกับมัมมี่ของกษัตริย์อียิปต์ เพื่อให้เป็นข้าทาสรับใช้ในโลกหน้า และคอยเฝ้าสมบัติ ดังนั้นสิ่งที่พระเอกทำก็เป็นสิ่งที่ถือได้ว่าเป็นสิ่งที่พึงกระทำได้ และเหมาะสมที่จะทำในบริบทของสังคมสมัยนั้น แต่เมื่อเป็นการฆ่าเมียตัวเอง ความสงสาร เห็นใจในตัวอุบลจึงมีมาก พอๆกับที่เข้าใจได้ว่าทำไมอุบลจึงแค้นพระเอกมาก ยิ่งรักจึงยิ่งแค้น ตรงนี้เองที่เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราว เป็นความสนุกของนิยาย


ในนิยาย พระเอกต้องหาคนมาเฝ้าสมบัติของชาติ จนกว่าจะมีผู้มีบุญญาธิการมาเกิด มากอบกู้ชาติ และเอาสมบัติไปใช้ในการสร้างชาติ คนเฝ้าสมบัติจึงจะพ้นจากหน้าที่ ตอนที่ต้องตัดสินใจ เป็นช่วงเวลาจวนตัว กรุงใกล้จะแตกแล้ว พระเอกเห็นอุบลเป็นคนที่รักชาติ และเป็นคนที่ตัวเองไว้ใจมากที่สุด อีกทั้งเห็นว่าอยุธยาจะล่มสลายแน่นอนแล้ว เมื่อแพ้สงคราม ฝ่ายแพ้จะถูกกวาดต้อนไปเป็นเชลย ผู้หญิงถูกข่มขืนฆ่า อีกทั้งตัวเองเป็นทหาร มีความตั้งใจที่จะสู้ปกป้องชาติจนกว่าตัวจะตาย จึงคิดว่าให้อุบลตายไปเพื่อทำหน้าที่อันสำคัญนี้ก็ยังดีกว่าโดนข่มขืนฆ่าโดยศัตรู พระเอกเสียใจมากที่ต้องฆ่าอุบล เมื่อฆ่าแล้วก็ทิ้งดาบไว้ที่นั่น ไม่กล้าหยิบขึ้นมาใช้ และไม่กล้าหันไปดูอีกเลย พระอรรคออกไปรบด้วยใจที่แตกสลายไปพร้อมๆกับความพ่ายแพ้ของอยุธยา และได้สู้ข้าศึกทั้งวันทั้งคืนจนตัวตายในที่สุด วิธีคิดของพระเอกเป็นวิธีคิดของผู้ชายโบราณ ที่เป็นทหารใจเด็ดที่รักชาติ เป็นการตัดสินใจในเวลาที่สิ้นหวังและคับขัน เป็นสิ่งที่คิดว่าดีที่สุด ณ เวลานั้น โดยไม่ทันได้คิดว่าอุบลจะต้องไม่ได้ผุดได้เกิดได้รับความทุกข์ทรมานเพียงใด [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ซึ่งในภายหลังที่อุบลตัดสินใจไม่เลือกใคร ยอมที่จะเป็นคนเฝ้าสมบัติต่อไป ใจที่ปล่อยวางและให้อภัย ก็ทำให้อุบลหลุดพ้นจากสภาพอันทุกข์ทรมาน กลายเป็นดวงวิญญาณสว่างไสวสู่ภาวะความเป็นทิพย์ที่ไม่รู้จักตายแสดงให้เห็นว่าสิ่งที่พันธนาการอุบล ไม่ใช้คำสัตย์สาบาน แต่เป็นใจที่ผูกพยาบาทของตัวเอง ปล่อยวางได้ก็หลุดพ้น


สำหรับในเรื่องย่อบทละคร มีการเพิ่มเหตุผลให้พระเอกเข้าไปอีกชั้นหนึ่ง คือ พระเอก เดิมทีคิดว่าจะให้อุบลไปอยู่กับแม่ตัวเองที่ต่างจังหวัด แล้วพระอรรคจะเป็นคนที่ยอมตายอยู่เฝ้าสมบัติเอง (ไม่ได้บอกอุบล) แต่อุบลไม่ยอมทิ้งพระเอกไป (อาจด้วยเข้าใจว่าจะเป็นการเปิดทางให้พระเอกได้อยู่กับทิพย์) ต่อมาพระเอกมีหน้าที่ต้องช่วยพระเอกทัศน์หนี จึงตัดสินใจเลือกอุบลให้ตายเฝ้าสมบัติ แล้วตัวเองกลับไปช่วยส่งพระเจ้าแผ่นดินหนีได้สำเร็จ และได้ช่วยหญิงชาวบ้านจากข้าศึกจนตัวตาย ซึ่งอุบลเข้าใจว่าหญิงนั้นคือทิพย์ ในบทละครมีการเพิ่มเรื่องของทิพย์เข้ามาจากนิยาย ในนิยายแทบไม่มีเรื่องของทิพย์ในพาร์ทอดีต อุบลแค้นพระเอกเรื่องหลอกมาฆ่าอย่างเดียว ไม่เกี่ยวกับทิพย์ แต่ในบทละคร  เพิ่มให้ทิพย์หลงรักพระอรรค และให้พ่อทิพย์มาฝากให้พระอรรครับทิพย์เป็นเมียอีกคน แต่พระอรรคเห็นเป็นแค่น้องสาว และมีบทที่ทำให้อุบลเข้าใจผิดคิดว่าพระอรรครักทิพย์ หักหลังตัวเอง มาหลอกฆ่าอุบลแล้วไปเสวยสุขกับทิพย์ แต่จริงๆแล้วพระอรรคไม่ได้นึกถึงทิพย์เลย และเมื่อฆ่าอุบลแล้วก็ไม่ได้เจอกับทิพย์อีก


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ในช่วงของการพิพากษา อุบลขอให้อัคนี (พระเอกในชาติปัจจุบัน) มาเป็นตัวแทนเฝ้าสมบัติ เพื่อตัวเองจะได้ไปเกิด และจะได้แก้แค้นให้พระเอกได้รับความทุกข์ทรมานเหมือนอย่างที่ตัวเองได้รับ ซึ่งพระเอกก็เต็มใจ สิ่งที่พระเอกไม่ยอมรับเพียงเรื่องเดียว ก็คือเรื่องที่ว่าเขาไม่รักอุบล หลอกให้อุบลสาบานและฆ่าทิ้ง เพื่อไปครองรักกับทิพย์ ซึ่งพระเอกได้ทำให้อุบลเห็นความจริงว่าเขารักอุบลมากและเสียใจเพียงใดกับการกระทำของตัวเอง เขายืนยันที่จะให้อุบลเลือกตัวเอง แต่ทิพย์กลับเข้ามาแทรก ด้วยความรักที่มีต่ออัคนี จึงเสนอให้เอาตัวเองไปแทน และให้อัคนีกับอุบลได้เป็นอิสระ เพื่อที่จะได้ครองคู่กันอีกในชาติหน้า แต่อัคนีไม่ยอม เพราะทิพย์ไม่เกี่ยวข้อง ไม่ใช่คนผิด ไม่ควรต้องมารับกรรมนี้แทน อัคนีจึงขู่ไม่ให้อุบลเลือกทิพย์โดยบอกว่า ถ้าหากเลือกทิพย์ ไม่ว่าเกิดอีกกี่ชาติ ก็จะไม่มีวันรักอุบล ซึ่งเป็นสิ่งทีอุบลยอมรับไม่ได้ ทั้งอัคนีและทิพย์ต่างยืนยันให้อุบลเลือกตัวเอง โดยทิพย์เต็มใจเสียสละแทนอัคนี เพื่อให้คนรักของตัวเองได้มีชีวิตอยู่ต่อไป แม้ว่าจะไม่ได้พบกันอีกก็ตาม ส่วนอัคนีก็คิดว่าตัวเองเป็นคนคนที่ทำผิดไว้กับอุบล จะขอทำหน้าที่ต่อไปเอง ให้อุบลได้ไปเกิด ทั้งอัคนีและทิพย์ต่างแย่งกันเสนอตัวเองให้อุบลเลือก ด้วยความดีของคนทั้งสองทำให้อุบลเห็นว่า ทิพย์นั้นเป็นคนที่จิตสว่าง เป็นคนดีกว่าตัวเอง ที่สามารถยอมเสียสละแม้ชีวิตเพื่อคนที่รักได้ จึงไม่อาจทำร้ายทิพย์โดยให้ทำหน้าที่นี้ได้โดยที่ไม่มีความผิด ส่วนอัคนี อุบลก็ได้รู้แล้วว่า อัคนีนั้นรักและซื่อสัตย์ต่อตนเองมาตลอด และอุบลก็รักอัคนี การได้เฝ้าดูอัคนีในทุกๆชาติ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน ก็ยังเป็นความสุขมากกว่าการที่ได้เจอแต่รักไม่ได้ ตามที่อัคนีได้พูดไว้


ตรงนี้จะเห็นได้ว่า อัคนีนั้นเต็มใจที่จะเผ้าสมบัติแทน พร้อมรับกรรมที่ตัวเองควรจะต้องเป็นคนรับ ที่อุบลไม่เลือกพระเอกก็เพราะอุบลได้รู้เหตุผลของพระเอกในเรื่องของความรักชาติยิ่งกว่าชีวิต พระเอกมีความเชื่อมั่นว่าอุบลจะเต็มใจทำเพื่อชาติไม่ต่างจากตนเอง อีกทั้งยังได้เข้าใจแล้วว่าพระเอกรักอุบลมาก ไม่เคยนอกใจ มีความคิดที่จะปกป้องอุบลจากการถูกข่มเหงจากศัตรู อุบลไม่เลือกทิพย์เพราะเห็นความเสียสละของทิพย์ที่ยอมให้ตัวเองเป็นอะไรก็ได้ ยอมแม้กระทั่งตาย ขอแค่คนที่รักมีชีวิตอยู่และมีความสุข ที่ทำให้ย้อนนึกถึงตัวอุบลเอง ที่ยังรักได้ไม่เท่า อุบลจึงคิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำนั้นถูกแล้ว คือ การยอมเป็นคนรับหน้าที่นี้ต่อไป และมองดูอัคนีได้มีชีวิตเวียนว่ายตายเกิดต่อไป จากที่ของตัวเอง เมื่ออุบลเลือกตัวเอง อัคนีตกใจและเสียใจมาก แต่อุบลก็ยืนยันที่จะทำหน้าที่ต่อไป ด้วยใจที่เปลี่ยนไป คือ จากความแค้น ผูกพยาบาท เปลี่ยนเป็นรัก เสียสละ และให้อภัย ซึ่งทำให้อุบลเปลี่ยนสภาพวิญญาณกลายเป็นวิญญาณที่ผ่องแผ้ว และหลุดพ้นได้ในที่สุด อัคนีจึงได้ไปบวชเพื่อส่งกุศลให้อุบล และรอที่จะได้พบกันในกาลต่อไป ส่วนทิพย์กับเชษฐา ก็ยังคงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เรื่องนี้ไม่มีคู่ไหนลงเอยค่ะ


ทั้งหมดนี้ก็คือ เหตุผลของเรื่องด้านฝั่งพระเอก คงพูดยากว่าพระเอกทำถูกหรือไม่ถูก เพราะบริบทของยุคสมัยและความจำเป็นเฉพาะหน้า ทำให้ตัดสินใจทำสิ่งที่คิดว่าดีที่สุดในขณะนั้น แต่ตอนทำก็ไม่ทันได้คิดถึงผลที่จะตามมา หรือสิ่งที่นางเอกจะได้รับ คิดถึงแต่ชาติบ้านเมืองอย่างเดียว ด้วยใจของทหาร ชาติย่อมเหนือกว่าบุคคล ทุกคนควรสละชีพได้เพื่อชาติ เลยตัดสินชะตาชีวิตของคนอื่น ด้วยความเชื่อของตัวเอง เมื่อพระเอกระลึกชาติได้ ได้เห็นว่าตัวเองทำกับอุบลไว้ยังไง เห็นว่าอุบลต้องเจออะไรบ้าง ก็ยอมที่จะให้อุบลเลือกไปแทนทันทีโดยไม่มีข้อโต้แย้ง จริงๆตอนจะฆ่าถ้าลองบอกดีๆ เชื่อว่าอุบลจะยอม เพราะอุบลก็รักชาติมาก และพระเอกก็ตั้งใจจะออกไปสู้จนตายอยู่แล้ว มันคงผิดตรงที่ไม่บอก อยู่ๆมาฟันคอฉับเลยเนี่ยแหละ ประกอบกับมาเข้าใจผิดเรื่องทิพย์อีก ทำให้อุบลแค้น

สุดท้ายแล้วนิยายก็ได้ให้บทสรุปกับทุกตัวละคร สอนเรื่องการรักชาติ ความซื่อสัตย์ต่อแผ่นดิน ความรักที่บริสุทธิ์ ความเสียสละ และให้ข้อคิดว่า ไม่มีสิ่งใดพันธนาการเราได้นอกจากจิตใจของเราเอง ใจที่ให้อภัยและการปล่อยวางนี่แหละ เป็นหนทางของการพ้นทุกข์ทั้งปวง