ชื่อเรื่อง  ทั้งไปทั้งกลับ  จากคุณปุ้ย
เป็นเหตุการณ์ที่คุณปุ้ยเจอด้วยตัวเอง เมื่อ 4 ปีที่แล้ว
คุณปุ้ย :     ย้อนกลับไปเมื่ 4-5 ปีก่อน ช่วงนั้นยังอยู่ที่ภูเก็ต ทีมงานผมจะรับเล่นเป็นแบล็กอัพให้ศิลปิน ทีนี้จะอธิบายนิดนึง เวลาที่จะไปด้วยกันเนี่ย ในรถตู้ 1 คัน มันจะมีประมาณ 10 คน ซึ่งผมกับน้องอีกคนนึงเป็นมือคีบอร์ด เราจะอายุน้อยสุด 2 คน ด้วยความที่เราเด็กสุด เลยต้องไปนั่งหลังสุด  ซึ่งด้านหลังรถตู้มันจะเปิดท้ายได้ แล้วเขาจะเอาพวกอุปกรณ์กีต้า อะไรเนี่ย ใส่ไว้ในนั้นได้ ทำให้เบาะที่ผมกับน้องนั่งมันจะเอนหลังไม่ได้เลย มันจะทำให้ค่อนข้างลำบากนิดนึงในการเดินทาง
    เหตุการณ์นี้ก็คือต้องไปเล่นคอนเสริตที่ภูเก็ตอะนะครับ เราเดินทางไปรู้สึกจะเป็นวันศุกร์ตอนเที่ยง ต้องไปพักที่นู้นคืนนึงก่อน แล้วคราวนี้ตอนเดินทางไปอะ ก็อย่างที่บอกมันเอนหลังไม่ได้ แล้วด้วยนิสัยของผมคือเป็นคนที่ นั่งหลับไม่ได้ ก็ไปเรื่อยๆครับ น่าจะถึงช่วงตรัง กระบี่ ประมาณนี้ครับ ตอนนั้นประมาณ 4 ทุ่ม ก็เกิดปวดฉี่ ก็เลยบอกพี่ จอดเหอะ ไม่ไหวละ ก็จอดข้างทางครับ เป็นหญ้าเป็นป่า ซึ่งมันไม่มีไฟเลยตรงนั้น แต่ด้วยความไม่ไหวก็ลง มีคนลงมาฉี่ด้วย 2-3 คน ระหว่างที่ผมเดินเข้าไปก็เดินห่างจากตัวรถหน่อย เดินเข้าไปในพงหญ้า ด้วยความที่มันมืดมากอะครับ มองไม่เห็น ก็เหมือนไปชนอะไรสักอย่าง หล่น ตุ๊บ ตัวผมเนี่ยช่วงสะโพกไปชนอะไรสักอย่าง ซึ่งตัวเราคิดว่าเป็นป้ายเป็นอะไร  ทำธุระเสร็จปุ๊ป ก็ขึ้นบนรถไป ระหว่างทางที่ออกเดินทางต่อไปประมาณไม่ถึงครึ่งชั่วโมงนะครับ มันก็เริ่มสะลึมสะลือละ ด้วยความเพลียไม่ค่อยได้นอนมา คราวนี้ผมเหลือบไปเห็น ถนนตอนนั้นมันเป็นสองเลนนะครับ ผมนั่งอยู่ทางหลังสุด ฝั่งขวา ซึ่งมองไปทางขวาก็คือ จะมองเลนสวน ก็สิ่งที่เห็นคือ ผู้หญิง สภาพที่เห็นเหมือนโดนรถชนอะครับ คอหัก

พี่ป๋อง : คือเป็นผู้หญิง สภาพคอหักเลย

คุณปุ้ย : ใช่ครับ คือสภาพเหมือนเป็นศพอะครับ คอหัก แขนหักเลย คิอรถวิ่งไม่เร็วมากนะครับ คือเห็นปุ๊ป ตกใจ แต่คือคนอื่นเขาหลับหมด ผมก็ถามพี่คนขับ บอกพี่ พี่เห็นอะไรหรือเปล่า แกบอกไม่มีนะ แล้วแกถามผมว่า แล้วปุ้ยเห็นอะไร  ผมก็บอกไม่มีพี่ไม่มี ตาฝาดหรือเปล่า ยังคิดในใจอยู่ว่า เห้ย เห็นหรือเปล่า

พี่ป๋อง : คือตอนนั้นปุ้ยก็ไม่ได้อยากอธิบายให้พี่คนขับรู้ว่าเราเห็นอะไร

คุณปุ้ย : ใช่เพราะเราเห็นคนเดียวไงพี่ เดี๋ยวพูดไปเขาจะว่าเรา แล้วไปได้สักพักนึงนะครับ ไปไม่ถึง 10 กิโล เห็นอีก คือสภาพเดิมเลยพี่ คือเขานอน เป็นชุดแบบเก่าๆ กรังๆแล้วอะพี่ นอนอยู่ในสภาพคอหัก แล้วแขนบิดเบี้ยวครับ

พี่ป๋อง : คือตอนที่เห็นครั้งแรกก็อยู่ในสภาพนอน

คุณปุ้ย : ใช่ครับ คือนอนอยู่ตรงเลนสวนเลยครับ คือเห็นแต่ไกลเลย ปุ๊ปรอบที่ 2 ผ่านไป เอาละ สกิดไอ้น้องที่อยู่ข้างๆ เรียก เห้ย เมื่อกี้พี่เห็นคนตายวะ น้องมันก็บอก เห้ยพี่ก็พูดเป็นเล่นไป คือเห็นสองครั้งแล้วจริงๆ น้องมันเลยบอก เอางี้พี่นอนดีกว่า พยายามหลับตา อย่าเห็นมัน แล้วก็อย่าทักด้วย ก็ผ่านไปอีกครับ ยังไม่ถึง 10 กิโลอ่ะ ไอ้รอบที่ 3 นี่เห็นอีก แต่รอบที่ 3 นี่คือ เขาอ่ะ เหมือนมองเราด้วย หน้าเขาอ่ะ พอผมเห็นในระยะไกลพอสมควรเลย ผมสกิดน้องเลย จะให้เขาดู แต่เขาไม่เห็น ก็เห้ย ไม่ใช่ละ ผมก็กำเลย กำหลวงปู่ทวดในมือเลย ก็สวด บูชาหลวงปู่ทวดเลย ขอให้เดินทางปลอดภัยอะไรอย่างนี้อ่ะครับ
    ไปถึงโรงแรมน่าจะประมาณเที่ยงคืนกว่าๆอ่ะครับที่ภูเก็ตคราวนี้พอลงกันปุ๊ป คนอื่นๆเขาได้นอนหลับกันเต็มที่ละ 10 คน ก็แบ่งเป็น 5 ห้อง มีห้องนึงไปรวมตัวกินเหล้ากัน ส่วนผมนี่คือเพลียเต็มที่ครับ เลยขอนอน ลักษณะในห้องนี่คือเปิดประตูเข้าไปปุ๊ปฝั่งขวาก็จะเป็นห้องนอน ฝั่งซ้ายก็จะเป็นห้องน้ำ เป็นทางเดินแคบๆ  เดินไปก็เห็นเตียงสองเตียง ก็เอ่ละ เริ่มหลอน เพราะต้องนอนคนเดียว

พี่ป๋อง : เดี๋ยวนะ ทำไมถึงนอนคนเดียว แล้วไอ้น้องที่มาด้วยกันอ่ะ

คุณปุ้ย : ไอ้น้องมันก็ไปกินเหล้าด้วยพี่ มันคงคิดว่าไม่มีอะไรแล้ว เพราะว่าหลังจากเห็น 3 ครั้งนั้น เราก็ไม่เจออีกเลย จากนั้นผมก็เอาของ เอาอะไรไปวางบนเตียงที่ไม่มีคนอะครับ จากนั้นก็ไปอาบน้ำเสร็จ อะไรเสร็จ ช่วงจังหวะที่เคลิ้มๆ อยู่อะครับ มันได้ยินเสียงเหมือนคนมาเคาะห้อง ผมก็นึกว่าน้องผมนี่แหละ สงสัยจะเข้ามาละ ปุ๊ป เดินออกไปเปิด ไม่เจอใครเลยครับ ระหว่างที่เดินกลับเข้ามากำลังจะลงที่เตียงอะครับ ได้ยินอีก คราวนนี้แบบเคาะไม่ดังมากอะครับ เบาๆ ก๊อกๆๆ เราก็ เอะ มันเคาะห้องเราหรือเคาะห้องไหน แล้วเดินเข้าไปใกล้ๆอะครับ เคาะอีก ก๊อกๆๆ เห้ย ห้องเรา ด้วยความมั่นใจครับ คือในกระเป๋าผมเนี่ยกะพกมีดพกอันนึง ซึ่งเราทำงานกลางคืน ก็ต้องป้องกันตัวบ้าง ทีนี้ผมดูในช่องตาแมวอะครับ พอส่องเข้าไปปุ๊ป ผงะถอยเลย คือภาพที่เห็นคือมันมีลูกตาเหมือนกำลังมองในตาแมวเหมือนกับเราอะครับ ตาเหมือนเป็นเส้นเลือดแดงๆ อะครับ ในใจคิดว่า เอาวะเป็นไงเป็นกัน เปิดประตูสวนเลย เงียบ

พี่ป๋อง : คือไม่มีอะไร ไม่เจอใคร

คุณปุ้ย : อีกใจนึงคือเห้ย จะเอายังไงดี จะไปบอกพี่เขาดีมั๊ย อีกใจนึงก็กลัว เขาจะว่าเราหรือเปล่า สุดท้ายก็ปิดประตู สวดบูชาหลวงปู่ทวดอีกทีนึง แล้วนอน คราวนี้เกือบจะหลับแล้วครับ เคลิ้มๆไป คราวนี้ลักษณะคือเริ่มหายใจไม่ออก ตัวแข็ง คือลักษณะที่ผมนอนคือนอนตะแคงนะครับ ผมจะนอนเตียงที่ติดกับห้องน้ำเลย ติดกำแพงไว้ก่อน หันหน้าเข้ากำแพง ทีนี้ผมได้ยินเสียงคนเปิดประตูเข้ามา ซึ่งผมแน่ใจว่าผมล็อกแล้ว ใส่สายยูด้วย แต่ได้ยินเสียงคนเปิดประตูเข้ามา เราก็พยายามลืมตา นิดนึงเหมือนแกล้งหลับอะครับ ดูว่าใคร ภาพที่เห็นคือ มันจะเป็นมุมห้องน้ำถูกไหมครับ สิ่งที่ออกมาจากมุมนั้นคือ เป็นเงา มีลักษณะเป็นผู้หญิง ที่ร่างกายแบบ คอบิดเบี้ยวอะครับ แขนก็บิดเบี้ยว แล้วออกมาแบบครึ่งตัวอะครับ ออกมาเหมือนแอบดูเราอะครับ โห พี่ สารภาพตามตรงครับ ตอนนั้นฉี่แตกเลยครับ

พี่ป๋อง : ลักษณะที่เห็นก็คือ เหมือนกับสิ่งที่เราเห็นมาระหว่างทางนะ

คุณปุ้ย : ใช่ครับ ตอนนั้นเราก็ยังแง้มตานิดเดียวนะครับ คือเราก็ไม่อยากให้เขารู้ว่าเราเห็นเขา สักพักก็ได้ยินเสียงที่เขาพูดออกมา แต่เขาไม่ได้พูดนะครับ เหมือนเสียงมันดังอยู่ในหัวอะครับ พูดว่า มีงใส่พระหรอ พอพูดเสร็จปุ๊ป เขาก็ค่อยๆถอยเข้าไปในมุมอะครับ แล้วก็หายไป เท่านั้นแหละพี่ พอรู้สึกตัว ขยับได้ วิ่งไปห้องที่เขานั่งกินเหล้ากันเลยครับ ก็ไปเล่าให้เขาฟัง แต่เขาก็ไม่เชื่อ เราเลยไม่ได้พูดอะไรต่อ เราก็นั่งเป็นเพื่อนเขา จนประมาณ ตี4 กว่า ก็แยกย้ายกัน น้องมันก็กลับมานอน แต่ผมยังไม่หลับนะ ยังเล่าให้น้องมันฟัง ว่าเป็นยังงี้ๆๆ นะ ก็นั่งคุยกันจนเช้าอะครับ เริ่มเห็นแดดละ พอเช้าก็ไปทำอะไรกันปกติอะครับ ก็ไม่มีไรเกิดขึ้นในช่วงกลางวัน มันขะมีอีกเรื่องนึง คือเราต้องเล่นคอนเสริตอีกคืนนึง ทำให่ต้องนอนอีกคืนนึง ถึงตีรถกลับหาดใหญ่ตอนเช้า ทีนี้ในช่วงที่ผมไปเล่นอยู่บนเวที มันเป็นงานกลางแจ้งอะนะครับ ทีนี้ผมเห็นผู้หญิงคนนี้ อยู่ในกลุ่มคนดู คือเห็นเขาในสภาพนั้นเลยอยู่ในกลุ่มคนดู มาแบบแวบๆนะครับ อยู่ตรงนั้นทีตรงนี้ทีอะครับ แล้วก็หายไป วันนั้นเป็นวันที่ผมโดนด่าเยอะมาก เพราะมันไม่มีสมาธิอะครับ เวลาชั่วโมงกว่าเนี่ย เราเห็นประมาณ 6-7 ครั้งอะครับ

พี่ป๋อง : แล้วเราบอกคนอื่นไหมว่า โทดวะ วันนี้ไม่มีสมาธิอ่ะ เห็นไรไม่รู้

คุณปุ้ย : ผมไม่กล้าบอกครับ เดี๋ยวเขาไม่เชื่ออะพี่ พอมาถึงโรงแรมปุ๊ป ตอนนั้นประมาณเที่ยงคืนกว่า เอาละ คิดในใจ เห้ย ไม่ต้องไปกินเหล้านะ นอนกับกุนี่แหละ น้องมันบอก เออพี่ ได้ๆๆ โอเค สวดมนต์สวดไรเสร็จ ก็นอน มันก็ไม่มีไรเกิดขึ้นนะ เงียบ แต่ช่วงที่เคลิ้มหลับของแต่ละคนเนี่ย จะได้ยินเสียงตลอดเลย รีโมทหล่นบ้าง แชมพูในห้องน้ำตกบ้าง จนต้องลุกขึ้นมามองหน้ากันอะครับ เป็นอยู่หลายชั่วโมงพี่ เหมือนเขาจะกวนไม่ให้เรานอนอ่ะครับ จนประมาณตี 3 พี่ ผมก็วูบไปก่อน เพราะมันเหนื่อยพี่ จนมาตกใจตื่นตอนที่ได้ยินเสียงน้องมันตะโกนอะพี่ มันตะโกน เห้ย ขึ้นมาดังๆเลย ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมา เห็นน้องหน้าซีดเลย ผมเลยถาม เห้ย เป็นไร มันบอก พี่ลุกขึ้นเลย มันจูงมือผมเดินออกนอกห้องเลย ลงไปนั่งกันตรงล๊อบบี้อะครับ น้องมันก็ไปถามพนักงานว่าที่นี่มีผีไหม พนักงานก็บอกว่า ไม่มีๆๆ แต่ในใจเรารู้ว่ามันไม่ใช่จากที่นี่แน่ๆ ก็เลยเรียกมานั่งคุยกัน เห้ย เห็นอะไร  ในช่วงที่พี่หลับไปหน่ะ ผมก็หลับตาแหละ แต่ก็ได้ยินเสียงคนเดินเข้ามา เลยลืมตาปุ๊ป เห็นผู้หญิงคนนี้อ่ะ มายืนอยู่ปลายเตียงผมเลย แล้วยืนชี้ด้วยมือที่เบี้ยวๆอะครับ ชี้แล้วก็พูด ทำกุๆๆ  ก็ไม่นอนอะครับ นั่งจนเช้า จนตีรถกลับ จนผ่านมาถึงถึงตรงที่เราแวะจอดฉี่อะครับ เลยมานิดนึง มันเป็นร้านขายของที่ระลึก ด้วยความที่ผมสงสัยผมถามคนแถวนั้นเลย แล้วป้าคนที่ขายข้าวแกบอกว่า วันก่อน มันจะมีศาลเล็กๆอะครับ ที่เป็นของคนตายอะ ไม่รู้ใครไปชนศาล มันหล่นพัง ผมเลยถามเขาสร้างศาลไว้ทำไม คือมันมีผู้หญิงคนนึงอะมายืนรอรถ แล้วแกโดนรถชนตาย เป็นรถชนแล้วหนี แล้วแกค่อนข้างจะเฮี้ยน เขาเลยต้องทำศาลให้แก

พี่ป๋อง : แล้วปุ้ยทำไงอะครับ

คุณปุ้ย : ผมก็ทำไรไม่ได้อะครับ จะให้ไปตั้งศาลให้ก็ไม่ได้ เพราะต่างคนต่างมีภารกิจ กลับไปถึงบ้านก็ประมาณช่วงเย็นครับ เกือบทุ่ม พอถึงบ้านครับ ยังไม่ทันเอาของไว้เลย พ่อทักเลยครับ ว่า มีงพาใครมา แกบอกอย่าพึ่งเข้า มีงพาใครมา แล้วแกก็เอาน้ำมนต์มาให้ เอามือพรมอะครับ แกก็สวดอะไรไป แล้วแกก็บอกว่า เออ มีคนตามมา พรุ่งนี้ไปวัดซะนะ แกบอกมันเข้ามาไม่ได้ แต่อยู่หน้าบ้านนั่นแหละ พอเช้าอีกวันไปวัดเลยครับ ก็มีหลวงพ่อทำให้ เหมือนแกสื่อสารกับวิญญาณอะครับ สักพักนึงแกก็บอกว่า ต้องไปทำศาลให้เขา เพราะเขาไม่ยอม ที่เขาทำไรเราไม่ได้เพราะ เรามีของ มีอะไรคุ้มครองอะแหละ

พี่ป๋อง : แล้วสรุปไปไหม

คุณปุ้ย : ไปครับไป ก็ไปกับเพื่อนคนนึง ก็ไปหาพระหาไรแถวนั้นให้เขาช่วยทำบุญ ทำอะไรให้ พอทำเสร็จปุ๊ปจากนั้นก็ไม่เจออีกเลย แต่หลังจากนั้นจะฝันเห็นเขาครั้งนึงครับ ฝันว่าผมไปอยู่ในบ้านหลังนึง ที่เป็นบ้านใหม่ๆ และเห็นผู้หญิงคนนี้ แต่มาให้สภาพดีเลย อยู่ในบ้านด้วย    

พี่ป๋อง : แสดงว่าเขาคงให้อภัยแล้ว  

-จบ-        

Credit  นาทีที่ 43:19
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://www.youtube.com/watch?v=POjzXEacKUI