เรื่องของคุณปุ้ย  เรื่องแน่จริงมาอีกสิ

พี่ป๋อง : สวัสดีครับปุ้ย

คุณปุ้ย : ครับ  สวัสดีครับพี่ป๋อง

พี่ป๋อง : ปุ้ยหะ  เหตุการณ์ที่ว่านี้ไม่ได้เจอเอง  แต่แม่เป็นคนเจอ

คุณปุ้ย : ใช่ครับ  เป็นเรื่องเล่าที่แม่แกเคยเล่าให้ฟังว่าครั้งนึงที่ผมได้ไปบ้านแม่ที่นครศรีธรรมราชอะครับ

พี่ป๋อง :  ผมชอบฟัง  เรื่องที่คุณพ่อคุณแม่เล่าให้พวกเราฟัง  เพราะว่าเมื่อสมัยก่อนผมว่าบรรยากาศมันน่ากลัว  มันหลอน มันวังเวง แต่ผมชอบเรื่องแบบนี้ นะ งั้นย้อนกลับไปเมื่อ 50 ปีก่อน คุณแม่เล่าให้ฟังว่ายังไงครับ

คุณปุ้ย : ก็ในสมัยนั้นนะครับ มันจะเป็นที่บ้านแม่ผมหน่ะครับ  อ่า  บอกชื่ออำเภอได้โน๊ะ

พี่ป๋อง : ได้สิๆ

คุณปุ้ย : ทุกวันนี้มันเป็น  อำเภอเฉลิมพระเกรียติละ  แต่ในตอนนั้นชื่ออำเภออะไร  ผมจำไม่ได้  ซึ่งจะเป็นบ้านที่เป็นสวนอะครับ  ของคนสมัยก่อน  แถวบ้านแม่ผมก็จะมีสวนแตง  สวนสับปะรด เป็นสวนผลไม้ก็จะมีบ่อปลาอะไรไปตามเรื่อง พื้นที่มันกว้างๆอะนะครับ  ตอนนั้นแม่ผมอายุประมาณ 10 ขวบ แล้วคราวเนี่ยะ  มีน้าของแม่  น้าสาวนะครับ  น้าสาวอายุประมาณ 40 กว่า แกก็กลับมาจากกรุงเทพ  แกพาครอบครัวกลับมา น้าคนนี้  ผมพูดเป็นชื่อโน๊ะ  พี่จะได้จำง่าย ชื่อน้าขวัญ  น้าขวัญแล้วก็แฟนแกชื่อน้าสัก  อ่า แล้วมีลูก 2 คนมาด้วย  ที่ต้องย้ายจากกรุงเทพมาอยู่บ้านนอกยังงี้ เพราะว่าลูกชายแกอะครับ  อายุประมาณ 7 ขวบ มีสุขภาพไม่ดี เป็นเด็กที่อ่อนแอ  สุขภาพไม่ค่อยแข็งแรง  ก็เลยพามาอยู่บ้านนอก  มาอยู่กับบรรยากาศที่มันสดชื่น  คราวนี้ พอมาปุ๊ป  ก็ต้องหาที่ทางที่จะปลูกเรือน ปลูกอะไรกัน คราวนี้ทางพ่อ  ทางคุณตาอ่ะครับ  แกก็ให้ไปหาพื้นที่  หาสวนตรงไหนก็ได้ไปดู  คราวนี้น้าสองคนก็ไปดู  จนไปเจอดงกล้วย กะว่าจะเอาตรงนี้แหละ พื้นที่มันโอเคดี  มันโปร่งๆโล่งๆดี  ซึ่งเดี๋ยวว่าพักผ่อนกันก่อนสักคืน 2 คืน แล้วเดี๋ยวค่อยลงมือทำ แล้วพอถึงวันที่ต้องไปถางป่ากล้วยนะครับ  แล้วน้าขวัญแกก็ทำกับน้าสัก 2 คน  ก็ทำด้วยกัน ก็ถางๆ  ก็มีแม่ผมมาช่วยด้วย คราวเนี๊ยะ  แกไปเจอศาลที่อยู่ในป่ากล้วย  ก็เป็นศาลเก่าๆ  มีรูปปั้นคนแก่อยู่ข้างในอะนะครับ  ต้องบอกก่อนว่าน้าสักคนนี้ แกเป็นคนในเมือง  ซึ่งแกเป็นคนไม่เชื่อเรื่องอะไรพวกนี้เลย  ไม่เชื่อแบบ ดื้อด้วย ไม่เชื่อเรื่องภูตผีวิญญาณตามประสาคนบางกอก พอไปถึงศาลปุ๊ป แกบอก ศาลอะไร ก็บอก เนี่ยก็ศาลเหมือนเจ้าที่อะไรพวกนี้แหละ แกก็หัวเราะ แบบ เฮ้ย  เชื่อเรื่องพวกนี้ด้วยหรอ เกิดเจ้าที่มันมีอ่ะ  ป่านนี้คงจะขอหวยขออะไรกันร่ำรวยไปแล้ว ไม่ต้องมาทำสวนอะไรอยู่อย่างนี้ แล้วแกก็เดินไป  ลัษณะที่แกเดินไป  คือแกเดินไปแล้วเอาขาเตะที่ตรงเสาอะครับ

พี่ป๋อง :  เตะทำไมอะ

คุณปุ้ย : ไม่ได้เตะแรงๆนะครับ เตะเหมือนเขี่ยอ่ะ  ศาลงี้หรอ  แกพูดไปก็เตะไปด้วย  คนมันไม่เชื่ออะครับ น้าขวัญบอก เห้ย อย่าไปทำ  ยกมือไหว้ขอขมาเขา  แกบอก จะไปขอทำไม ที่ก็เป็นที่เรา สวนเรา อะไรอย่างเงี๊ยะ น้าขวัญแกก็บอก  ยังไงก็เชื่อหน่อย มาอยู่บ้านนอกแบบนี้  เราไม่เห็นเราก็อย่าไปลบหลู่เขา
    พอหลังจากนั้น คืนแรกอ่ะครับ หลังจากที่แกเอาขาไปเตะศาลอะ น้าสักแกฝัน เขามาในฝัน  ว่าเจอคนแก่ใส่ชุดเป็นเหมือนนุ่งขาวอะครับ หน้าตาแบบโกรธ  โกรธแกมาก  ยืนอยู่ตรงดงกล้วย แกฝันเห็น  แต่แกก็ตื่นมา แกก็เล่าให้ฟังนะ เล่าให้แฟนแก น้าผู้หญิงอะครับฟัง เล่าให้คนในบ้านฟังตอนกินข้าว ก็บอกเฮ้ยนั้นไง  ไปนั้นหรือเปล่า ไปขอขมาซะ คราวนี้  แกก็ไม่อยากทำหรอกครับ แต่ด้วยความที่ พ่อตา  พ่อตาบังคับไปทำอะเนอะ  แกก็เลยไปทำซะหน่อย ทำแบบไม่เต็มใจอะครับ ไปจุดธูป ไปไหว้ขอขมา และพอแยกย้ายกันเสร็จ  แกก็วนกลับมาอีกครั้งหนึ่ง แอบวนกลับมาคนเดียว คือแกทำในเรื่องที่ไม่น่าทำมาก คือ แกท้า ด้วยความที่แกไม่เชื่อ ว่าเห้ย มีจริงหรอ  เมื่อคืนเข้าฝันกุหรอ ถ้าแน่จริงคืนนี้มีงมาอีกนะ ละแกฉี่ใส่ศาล

พี่ป๋อง : โอ้วววว  ไปฉี่รดศาลเลยหรอ

คุณปุ้ย : ซึ่งเรื่องฉี่เนี่ย แกมาเล่าให้ฟังทีหลัง หลังจากที่เรื่องทุกอย่างมันเกิดขึ้น พอแกฉี่รดศาลปุ๊ป คืนนั้นลูกแกคนเล็กอะครับ  ที่ร่างกายไม่แข็งแรง ผีเข้า ก็คือตัวร้อนเป็นไข้ แบบเพ้อ พูด แบบทำกุ มีงลบหลู่กุ แบบบ่นอะครับ  หลับตาแต่ปากพูดๆๆไป ตัวร้อนเป็นไข้ ซึ่งฝั่งแม่ของเด็กอ่ะ เห็นละ จะพาไปวัด แต่ฝั่งน้าสักไม่ให้ไป บอกไม่ใช่ ลูกเป็นไข้ จะพาไปหาพระทำไม ไม่เชื่อ พาไปหาหมอครับ พาไปอนามัย ซึ่งขับรถไปก็ค่อนข้างจะไกลอยู่  ไปหาหมอ หมอก็ให้ยาให้อะไรมา  กลับมาก็ยังเป็นอยู่ครับ แต่อาจจะสงบไปหลับไปตามประสาเด็ก  แต่ตื่นมาก็ยังพึมพำๆ เลิ่กลัก  ตัวร้อน จะเป็นอย่างนี้ตลอด  เป็นอยู่ 2-3 วันอะนะครับ จนอาการเริ่มหนัก แล้วตัวน้องนะ ลุกขึ้นไม่ได้  นอนอยู่กับที่เลย  หึย ไปทำอะไรหรือเปล่า ทำไมเขาไม่พอใจ  แต่เราไปขอขมาแล้วไม่ใช่หรอ ทำไมเขาถึงไม่หยุด จากนั้น พ้นคืนนั้นไปเป็นอีกคืนนึงฮะ  ที่เป็นจุดไคลแมกเลย  ด้วยความที่น้าสักแกไม่เชื่ออยู่แล้ว แกไปเลยครับ  แกถือขวานไปด้วย ไปถึงศาลเลย

พี่ป๋อง : คือเอาขวานไปด้วย  จะเอาไปฟัน ไปจามศาลเนี่ยนะ

คุณปุ้ย : ใช่ครับ คือจะเอาไปพังเลย บอก มีงทำลูกกุหรอ ถ้ามีงไม่หยุดนะ กุจะเอามีงหนักกว่านี้

พี่ป๋อง : เฮ้ยยย ฮาร์ดคอมาก

คุณปุ้ย : มันมีคนอย่างนี้จริงๆนะพี่ป๋อง

พี่ป๋อง : มีๆ  อันนี้พี่เชื่อครับ  มีคนแบบนี้จริงๆ อันนี้พี่เชื่ออยู่แล้ว

คุณปุ้ย : คือแกเอาขวานแบบสับกระจุยเลยครับ แกบอกว่าถ้าคืนนี้ลูกกุไม่หาย  กุอยู่ไม่ได้ มีงก็อยู่ไม่ได้

พี่ป๋อง : โอ้โห คือโกรธอ่ะ

คุณปุ้ย : โกรธมาก แบบเอาซะกระจุยเลย แล้วคืนที่แกพังนี่ละครับ ก็เป็นคืนที่หนักที่สุด ก็คือลูกแกแบบ ตะโกนลั่นเลยครับ อยู่ในห้อง  แล้วอยู่ดีๆลิ้นห้อยออกมา แล้วตาถลนออกมา  แม่แกบอกลิ้นนี่ยาวออกมาเกือบถึงหน้าอกเลย คิดดูเด็ก 7 ขวบอะนะครับ แล้วแบบตาถลน แล้วร้องโวยวาย แบบร้องพูดมา คือจากเด็กที่นอน เป็นไข้หนัก แบบไม่ไหวอะครับ ลุกขึ้นมาเลย  ลุกขึ้นมาชี้อะครับ เออ  พวกมีงทำให้กุอยู่ไม่ได้ กุก็จะทำให้มีงอยู่ไม่ได้ จังหวะนั้นหน่ะ  ไม่มีใครกล้าเข้าไปอุ้มเด็ก จนต้องไป กลางดึกเลยนะครับ ไปนิมนต์พระ น้าสักนี่แหละ ขับรถไปเลย  แล้วก็ปิดประตูห้องไว้  ให้คนเฝ้าหน้าห้อง ซึ่งแม่ผมก็อยู่เฝ้าหน้าห้อง แล้วคราวนี้ด้วยความบ้านสมัยก่อนอะนะครับ บ้านไม้ยกพื้นเนอะ  ประตูมันก็จะมีช่องอยู่ ซึ่งสิ่งที่แม่แกมองเข้าไป แล้วแกมองเห็นคือ เด็กคนนั้นยังตวัดลิ้นไปมาแบบ เหมือนคลั่งอะครับ มีเสียงร้องแล้วตวัดลิ้นไปมา แล้วหัวเราะแบบสะใจอะครับ
  
พี่ป๋อง : คือนี่มันเป็นศึกระหว่างคนกับผีเลยนะ

คุณปุ้ย : แกเห็นปุ๊ปแกวิ่งเลย เห็นภาพนั้นอ่ะ แกวิ่งลงมาข้างล่างเลย แกไม่กล้าเฝ้า แล้วก็ได้ยินเสียงแบบ มีงไม่ต้องนิมนต์ประมาหรอก ลูกมีงอ่ะตายไปแล้ว  ลูกมีงอะตายแล้ว จนนิมนต์พระมาอ่ะนะครับ พระแกก็มา เหมือนมาพูด ว่าเออ นั่นแหละมีงไม่ต้องเอาพระมาหรอก มีงทำกุให้กุอยู่ไม่ได้ กุก็จะทำให้มีงอยู่ไม่ได้ อื้มม แล้วก็ลูกมีงอ่ะตายแล้ว ตายมา 2 วันแล้ว พูดเงี๊ยะ

พี่ป๋อง : แล้วตกลงสถานการณ์มันเป็นยังไงครับ

คุณปุ้ย : แล้วคือ เหมือนพระ แกก็สวดอะครับ ก็สงบ เหมือนเขาหัวเราะๆ แล้วก็หงายท้องลงไปเลย  แปปเดียวครับพี่เหม็นเลย คือเด็กเสียมาหลายวันละ

พี่ป๋อง : เฮ้ยยย เด็กตายจริงหรอ

คุณปุ้ย : คือด้วยความที่เด็กนี่ เป็นเด็กที่สุขภาพไม่ค่อยแข็งแรงอยู่แล้วอะครับ คืออาจจะตายส่วนหนึ่งด้วยความที่เป็นไข้ ของเขาอยู่แล้วด้วย เลยทำให้วิญญาณเนี่ยเข้าได้ จะเป็นประมาณยังงี้อะครับ คือน้องเขาเสีย

พี่ป๋อง : น้องเขาเสีย แล้วพ่อน้องละ ไม่ยิ่งโกรธหนักกว่าเดิมอีกหรอ

คุณปุ้ย : คือย้ายกลับอะครับ  กลับกรุงเทพเลย  พอเสร็จพิธี เสร็จไรก็กลับกรุงเทพ คืออยู่ไม่ได้ เหมือนกัน

พี่ป๋อง : คือเรื่องนี้มันฮาร์ดคอมากคุณผู้ฟัง ตอนแรกผมคิดว่าเรื่องมันจะจบแบบแฮปปี้ เอนดิ้งนะ ก็คือ ผีออก น้องฟื้น กลับมาเป็นปกตะอะไรแบบนี้ แล้วก็ฝ่ายของพ่อน้องก็ไปทำศาลให้ใหม่ ตอนแรกผมนึกออกมาเป็นรูปแบบนี้นะ ไม่คิดว่ามันจะหักมุม คือเด็กตาย แล้วตัวพ่อเด็กย้ายกลับกรุงเทพ แล้วศาลอ่ะ

คุณปุ้ย : ที่บ้านเขาจะทำให้ใหม่ครับ แต่คือจะต้องให้ทางฝั่งน้าเขากลับไปก่อน เพราะว่ามีคนเห็นตาแก่คนนี้ มาอยู่หน้าบ้านทุกวันเลย คือไม่ยอม เขาจะเอาให้อยู่ไม่ได้  พอไปถึงกรุงเทพหน่ะ  จากนั้นไม่นานแกเสียนะครับ

พี่ป๋อง : อ้าว อ๋อนี่แกก็ตายไปแล้ว

คุณปุ้ย : เหมือนแกอยู่ดีๆจากคนที่แข็งแรงอ่ะครับ ไม่มีเรี่ยวไม่มีแรงเลย ป่วยเฉยๆ ไม่มีแรงทำไรไม่ได้  อันนี้เป็นเรื่องที่แม่เล่าให้ฟัง แล้วตอนที่ไปแกยังชี้ให้ดูว่าเนี่ย ยังอยู่ๆเลย ตรงสวนแตงนั้นแหละ



[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://www.youtube.com/watch?v=POjzXEacKUI