เป็นเรื่องราววิถีชีวิตของคนบ้านนา
ที่มีมาเนิ่นนาน
ประสานกับมุมมองการถ่ายถอดเรื่องราว
จากภาพที่เห็นด้วยเลนส์ตา
กลับแจ่มชัดด้วยเลนส์ใจ
วิถีชีวิตอันธรรมดา...จึงดูมีค่าไม่น้อย
ในการกล่อมเกลาจิตใจให้ละมุนอ่อน
ผ่อนปรนผ่อนคลายสบายเย็น
สมกับเป็น...เสน่ห์ของบ้านทุ่ง

................................................................

ปีนี้ข้าวกล้านาที่ทำไม่ค่อยดีนัก
น้ำไหลหลากเข้ามากวาดข้าวในไปหมด
หลายชีวิตดิ้นรนเพื่อให้อยู่รอด
ชีวิตที่ยังมีลมหายใจ
นั้นยังมีความหวังเสมอ
ความพอเพียงในการเป็นอยู่
รู้ประมาณตนกลับสร้างคนให้แข็งแกร่งมีแรงที่จะสู้ต่อไป
และต่อๆไป
ในวันวันทีผันผ่านนานจนผมขาว
ลุงแม้นยังคงมีหวัง
กับชีวิตที่เหลือไม่มากนัก
ลุงแม้นรักที่นี่
รักทุกสิ่งทุกอย่างในความเป็นบ้านทุ่ง
ไม่เคยคิดถอยห่างวางมือเลย
น้ำท่วมก็หาปลาไปขาย
น้ำลดก็ปลูกผักไปขายตลาด
น้ำไท่ท่วมนานาไม่ล่มก็มีแรงใจสู้ต่อไป
เจ้าดอนลูกชายโทนกำลังแตกเนื้อหนุ่ม
ไม่เคยคิดไปจากบ้านทุ่งเช่นเดียวกัน
ดอนเป็นเด็กดี
และขยัน
ส่วนแม่ของดอนนั้นตายจากตั้งแต่ดอนอายุได้เจ็ดขวบ
จึงเป็นภาระของพ่อคือลุงแม้น
ที่จะต้องดูแลต่อไป
เสน่ห์ลูกทุงเป็นเช่นไรก็ขอให้ได้คิดตามชมกันตอนต่อไป

.................................................................................