ครั้งหนึ่งที่......บ้านชายลำ

ภาพลำนำรำไรริมชายทุ่ง
ในโค้งคุ้งเขียวขจีมีข้าวกล้า
ที่ปลายน้ำลำคลองเลี้ยงท้องนา
ชุบชีวา"คนชายลำ"ตามครรลอง

ณที่นี่คือถิ่นผืนดินเปรี้ยว
พื้นดินเหนียวเพาะปลูกได้ก็ไม่คล่อง
ศาสตร์แห่งองค์พระราชามาประคอง
พลิกแผ่นดินเป็นทองผ่องประไพ

เคยสืบสานงานสอนแต่ก่อนนั้น
จึงผูกพันกับที่นี่กว่าที่ไหน
เคยมีศิษย์หลายรุ่นอบอุ่นใจ
นานเพียงใดก็จดจำเป็นสำคัญ

จากกอไก่ขอไข่ในเบื้องต้น
ขึ้นจวบจน-เอบี-ซีอีกขั้น
เมื่อได้สอนจึงได้ใยสัมพันธ์
ครูกับศิษย์เชื่อมกันนานหลายปี

คืนกลับมาอีกครั้งยังที่เก่า
แม้ใจเราผูกพันกันที่นี่
เพราะเนิ่นนานเกินไปขาดไมตรี
สิ่งเคยมีก็หายจากชายลำ

เป็นได้เพียงภาพฝันของวันก่อน
ไม่อาจย้อนกลับไปให้ชุ่มฉ่ำ
แม้มีแค่ภาพเก่าให้เราจำ
แต่ลำนำความหลังยังไม่เลือน

"ครูเปี๊ยก"
๑๐ กรกฎาคม ๖๐

เครดิตภาพ:ภาพท้องนาบ้านชายลำ/รังนกกระจาบ โดย Boonying Chinwong
ป.ล. บ้านชายลำหมายถึง: หมู่บ้านชายฝั่งคลองที่ตั้งอยู่ปลายน้ำแห่งหนึ่งในชนบทที่ผู้เขียนเคยไปทำงาน