ชีวิตตอนนี้ เจ็บปวดทุกข์ทรมาน ทั้งๆที่ทุ่มเททุกอย่าง และได้ทุน วช.ด้วย แต่เมื่อมีการสอบ แล้วที่ปรึกษาก็ปรับแก้ไขทุกอย่างให้หมดก่อนสอบ ว่าให้ทำตามเขา และในส่วนที่เขาได้แก้ไข ก็กลายเป็นเรื่องที่กรรมการบอกว่ามันผิด (แล้วอะไรหรือ ที่ปรึกษานั่งเฉย) ส่วนที่ไม่แก้เขาก็ว่ามันไม่ใช่ (แต่พอเราบอกไปว่า มันต้องเป็นเช่นนั้น เพราะ ข้อมูลต่างๆที่ยกมาอ้าง เขายังมีกล่าวต่อมาว่าเอ๊ะ หรือยังไง???) สุดท้าย เขาก็บอกว่าไม่ได้ซะงั้นเลย เรายังคาใจว่า มันคืออะไร ??? เข้าพบคณบดี ก็ไม่ได้ผลไรเลย บอกว่าจะดำเนินการให้ว่า ผลคืออะไร เราจะได้หายข้อสงสัย อีกหลายเรื่องที่คาใจ(ทำไม การพิพากษาครั้งนี้มันสุดเจ็บปวดที่สุด) คณะกรรมการบริหารหลักสูตรบอกว่าควรให้เราได้มีโอกาสปรับแก้ไขอีกเทอม (อาจารย์ท่านหนึ่งบอก)ผลเกรดมีครบทุกอย่าง เกรดของวิทยานิพนธ์ก็ได้ "S" ผ่านครบหมดแล้ว การตัดสินเราเพียงวันเดียว ก็จบสิ้นเลย น่ะหรือ ชีวิตนี้มันทรมานสิ้นดีเลย

ไม่เคยคิดเลยว่าชีวิตมันจะเป็นได้ขนาดนี้ ต้องมาใช้หนี้ทุนเรียน คนที่เคยอยู่อย่างพอเพียงไม่เป็นหนี้เป็นสินใคร ก็ต้องมาเป็นหนี้ตอนนี้ ต้องลาออกจากราชการ อีกเดือนสองเดือนนี้ เพราะรู้สึกแย่จนไม่อยากมีชีวิตอยู่ อยากอยู่อย่างสงบแล้ว ไม่พบใครๆอีกเลย อาชีพที่ตัวเองรัก กลับถูกทำลายไปอย่างไม่รู้จะพูดอะไรได้อีก แต่ยังมีพี่น้องเพื่อนๆ ที่เป็นกำลังใจ แต่พวกเขาต้องทุกข์กังวลไปกับเรา สมเพชตนเองเหลือเกิน ชีวิตเรามาทุกข์เหลือจะทนเอาตอนนี้น่ะหรือ ยังไม่รู้เลยว่าความเจ็บปวดทั้งร่างกายและจิตใจเช่นนี้จะหายได้ไหม  (หรือตายไปถึงจะหาย)

ขอโทษน่ะคะ เพียงต้องการระบายความรู้สึกที่สิ้นสูญไปทุกเรื่องของคนที่ผิดหวังกับการที่ได้บทเรียนที่ ดูมันจะหาค่าไม่ได้เลย