เป็นคุณแม่เพิ่งคลอดน้องได้สี่เดือนค่ะ เลี้ยงลูกเอง แต่มีคุณปุ่คุณย่ามาช่วยเลี้ยง คุณพ่อเค้าก็ช่วยให้นมกลางคืน เราปั๊มให้นมลูกค่ะ คือ (ขอไม่ต่อว่าหรือดราม่านะคะ เราแค่อยากได้ความเห็น คือพูดแรงๆกัวตัวเองจะซึมเศร้ากว่านี้) คือว่า เรารักลูกมาก เหมือนจะหวงค่ะ เลี้ยงลูกเต็มเวลา เล่นกับลูกพาลูกนอนตลอด แต่มีปู่กับย่า (พ่อแม่สามี) มาช่วย แต่เราแค่รู้สึกว่า มันเยอะไปค่ะ เราต้องเอาลูกไปให้ปู่กับย่าตอนสิบโมงกว่า แล้วบ่ายสองไปเอาคืน แล้วเย็นต้องเอาไปให้เค้าอุ้มเดินเล่น จนถึงสามทุ่ม เอากลับมาอาบน้ำนอน มันทำให้เรารู้สึกเหมือนมีใครมาแย่งของรัก แบ่งความรักของเราจากลูกไปค่ะ ถ้าพูดตรงๆก็กลัวเหมือนกันว่าลูกจะติดปู่กับย่ามากกว่า เราอยากเอาลูกไว้เยอะๆ อย่างพอกลางคืน เราจะให้แฟนไปรับลูกจากปู่ย่ามาอาบน้ำเล่นก่อน1 ชม. แฟนก็จะแบบทำไมๆๆๆไม่ปล่อยให้คนแก่เค้าเล่น จะรีบไปเอาทำไม กลายเป็นทะเลาะกันทุกวันด้วยเรื่องแบบนี้ แฟนเค้าจะจับจะเล่นลูกนิดๆหน่อยๆแค่นั้นค่ะ เพราะเค้าชอบดูยูทูป ช่วงนี้ดูแต่มอเตอร์ไซด์เราก็ไม่ว่า แต่เราอยากได้ลูกมาเล่นเพิ่มเวลาอีก ขอความเห็นท่านๆหน่อยค่ะว่า เราควรทำยังไงคิดยังไงดีคะ ปลงไม่ตกจริงๆค่ะ เวลาได้ลูกมาเราจะเล่นกับลูกเยอะ หอม กอดอยู่อย่างนั้น พอจะเอาไปให้ปู่กับย่า พูดจริงๆนะคะ ไม่อยากเอาไปให้เลยค่ะ มันเศร้านะคะ อยากเอาไว้ตลอด เวลาจะออกไปข้างนอก ไม่เคยมีโมเมนต์สามคนพ่อแม่ลูกเลยค่ะ อย่างวันก่อน เอาลูกไปวัคซีน ย่าเค้ารีบขึ้นรถไปนั่งตรงคาร์ซีทชิดกับลูกเลยค่ะเราต้องมานั่งหน้า ความรุ้สึกคือ เราอยากทำตรงนั้น เราเป็นแม่ ตอนนี้เราเบื่อมากเลยค่ะ เศร้า อยากหนีไปกับลูกไกลๆ เราพูดอะไรก็ไม่ได้ เวลาเย็นจะเอาลูกลงไปเดินเล่นที่สวน ก็ไม่อยากเอาลงไปค่ะ เพราะเราไม่เคยได้อุ้มลูกเดินเล่นเลยค่ะ ปู่กับย่าจะมาแย่งไปอุ้มตลอด ไม่เดินมาใกล้ๆตรงเรานั่งด้วย แกกลัวเราเอาลูกคืน พอค่ำแกเอาขึ้นห้องแกเงียบเลยค่ะ เราต้องไปขอลูกมาอาบน้ำกับกินนม (นมแม่) แต่เราปั๊มลงขวดค่ะ เลยทำให้ทะเลาะกับแฟนตลอด ปลงไม่ตกจริงๆค่ะ ใจนึงคิดว่ารู้แบบนี้ไม่ท้องออกมาให้ทุกข์ แต่ๆๆๆๆ เรารักลูกมากนะคะ ถ้ากลับไปได้ก็อยากมีเค้า แต่ๆๆๆ เหตุผลที่เราบอกทำให้เรานอยด์มากค่ะ ถ้าให้มีอีกคนแล้วทุกข์ใจ เศร้าแบบนี้เราไม่มีอีกคนแล้วค่ะ จริงๆอยากให้ลูกมีเพื่อนนะคะ แต่เรารู้สึกเหมือนถูกแย่งลูกไปจริงๆ