เริ่มต้นเลยคือเราเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว เพิ่งคลอดน้องได้เกือบเดือน รู้สึกว่าตัวเองหวงลูกมากเกินไปเวลาที่ที่บ้านเข้ามาช่วยเลี้ยงค่ะ ต้องบอกก่อนว่าตอนกลางคืนเราดูลูกเอง ส่วนตอนกลางวันที่บ้านเราจะช่วยเลี้ยงให้เรานอนพักค่ะ คือเรารู้ว่าทุกคนอยากจะช่วยเลี้ยงน้องนะ แต่บางอย่างมันผิดแพลนที่เราตั้งไว้ไปหมด อย่างเช่น เราจะให้ลูกกินหรือนอนให้ตรงเวลาเดิมมากที่สุด เพราะน้องจะได้ชิน รู้ว่าเวลาไหนควรเล่น เวลาไหนต้องนอน เราจะให้ลูกกินนมทุก2-3ชม. มื้อนี้กินนมแม่ อีกมื้อนึงจะกินนมชง ส่วนกลางคืนจะพยายามให้นมแม่ล้วน แต่ที่บ้านเราชงนมให้น้องตลอดเลย ให้กินทุกครั้งเวลาลูกเราตื่น ร้องแอะๆ หรือขยับตัว ยัดขวดนมใส่ทันที 3-4วันที่ผ่านมาน้องทำท่าจะอ้วกตลอดเวลา และค่อนข้างงอแงไม่สบายตัวในตอนกลางคืน เราเลยติงๆไปนิดนึง หรือบางทีเวลานอนของน้อง แต่มีเสียงดังน้องเลยสะดุ้ง เค้าก็จะอุ้มไปทันที แล้วบอกไม่ต้องนอนหรอก มาคุยกันๆแบบนี้ มันขัดใจไปทุกอย่างเลยค่ะ บางทีเราพักเต็มที่แล้ว จะมานอนดูลูก เค้าก็ไล่เรากลับห้อง หรือบางทีเค้ายุ่งๆ เอาลูกมาไว้กับเรา อีกสักแปปเค้าก็มาเอาไป ทั้งๆที่เรารั้งไว้อยู่จะเอาไปทำไมอยู่กับแม่นี่แหละ เค้าก็ดึงไปเลย จนเราแอบร้องไห้อยู่บ่อยๆ เราไม่ได้กลัวใครมาแย่งความรักลูกไปเลยนะคะ การที่มีคนรักเค้าเยอะๆมันดีมากอยู่แล้ว แต่เราแค่อยากอยู่กับลูก อยากทำทุกอย่างให้ลูก อาบน้ำ เปลี่ยนแพมเพิส ให้นมน้องด้วยตัวเอง อยากใกล้ชิดลูก อยากมองดูเค้าตลอดเวลาเลย มันทำให้เราหงุดหงิดและไม่ชอบครอบครัวตัวเองเลยตอนนี้