แม่บ้านอื่นเป็นกันรึเปล่าครับกับการตีลูก ลูกสาวผม3.10 ขวบ
ส่วนตัวผมและน้องชายสองคนตั้งแต่จำความได้พ่อกับแม่ไม่เคยตีเลยท่านจะสอนว่าให้ทำแบบไหนและกอดให้กำลังใจ

แต่ภรรยาผมไม่รู้ว่าเป็นคนขี้โมโหอารมณ์ร้ายตั้งแต่เมื่อไหร่ตีลูกแบบไร้เหตุผลรองรับมากๆความผิดที่ลูกทำก็ไม่ได้ร้ายแรงอะไรแบบว่ามันขัดใจพ่อตีลูกทุกครั้งก็ทะเลาะกันไม่จบไม่สิ้น

อย่างเช่นเวลาลูกทานข้าวหกนิดหน่อยด่ายับเลยครับทำไมเป็นคนแบบนี้แค่กินข้าวทำไมทำหกโตเป็นควายแล้วพร้อมกับป๊าบไปที่มือแบบแรงมากๆบางครั้งที่กลางหลังเลยกลายเป็นว่าวันนั้นลูกก็กินข้าวไม่ลง กินทั้งน้ำตาคือมันแค่ข้าวหกเองค่อยๆสอนก็ได้

ไปห้างผ่านของเล่นตุ๊กตาที่มันน่ารักๆลูกมักจะขอหยุดดูแต่ไม่ได้ร้องไห้จะซื้อแค่ขอดูเฉยๆกลับมาบ้านลูกกลับโดนตีเพราะไม่เชื่อฟัง(วันนั้นตกลงกันก่อนออกจากบ้านว่าจะไปซื้อแค่ของกินเข้าบ้าน)

สอนลูกจำพวก ก-ฮ 1-20 ชื่อสัตว์ หากลูกตอบผิดก็จะทำเสียงจิ๊จ๊ะผมต้องรีบเข้าไปห้ามศึกโดนแน่ๆลูกตรู

ตื่นสายก็โดนตีน้ำตานองหน้าแต่เช้าเรื่องนี้ผมก็เข้าใจว่าอยากให้มีระเบียบวินัยแต่พูดกันดีๆก็ได้จะเครียดอะไรขนาดนั้น

บางทีผมก็สงสารลูกหากวันไหนเวลาไหนเราไม่อยู่บ้านลูกจะโดนตีเป็นประจำ มีอยู่วันนึงลูกหยิบไม้แขวนเสื้อมาให้ผมแล้วก็บอกว่าพ่อขาวันนี้หนูทำสมุดขาดพ่อตีหนูหน่อยนะคะหนูกลัวเจ็บกลัวแม่

ผมได้แต่พยายามปลอบใจตัวเองว่าเค้าอยากให้ลูกได้ดี ข่มอารมณ์โกธรไว้ไม่ให้ตะคอกเค้าไม่พูดเวลาที่ผมโมโหแบบสุดๆ

แต่มันก็เจ็บเมื่อเห็นลูกลังเลกลัวไม่กล้าทำอะไรนอกเหนือคำสั่งทั้งๆที่มันเป็นชีวิตของลูกเองแต่ไม่กล้าทำเพราะแม่ไม่ได้สั่ง

ผมเคยเปิดใจคุยกันหลายครั้งเรื่องการตีลูกมันได้ผลแค่ช่วงระยะเวลาสั้นๆเท่านั้นก็กลับมาเป็นอีก ชวนไปพบจิตแพทย์ก็ไม่ไปบอกแค่ว่าไม่ได้บ้าจะไปทำไมอธิบายเท่าไหร่ก็ไม่ยอมฟังไม่ยอมไป

เคยแม้กระทั่งบอกกับพ่อแม่เค้าว่าเนี่ยลูกตีหลานนะเวลาทำไม่ได้ดั่งใจรู้ไหมครับพ่อตาแม่ยายผมสวนมาทันทีไม่ตีจะกลัวเหรอมันจะจำเหรออยากให้มันดื้อด้านใจแตกรึไงตีมาตั้งแต่รุ่นพ่อรุ่นแม่(ภรรยาผมพูดแบบนี้ไม่มีผิดเพี้ยน)ได้ดีกันทั้งนั้น เอออผมก็ใบ้กินไม่รู้จะพูดอะไรต่อ

พ่อกับแม่ผมบอกแล้วก็เท่านั้นพาลโกธรหาว่ามาสั่งสอนลูกใครก็ลูกมันการสอนไม่เหมือนกันเป็นแบบนั้นไป

เขียนการเปลี่ยนแปลงของลูกให้ดูว่าลูกเปลี่ยนไปเสียความมั่นใจ โลเลกลายเป็นหุ่นยนต์ก็ฟังแค่ระยะสั้นๆ

ภรรยาผมสอนลูกเสมอว่าไปโรงเรียนอย่าตีเพื่อนนะให้รักกันผมได้แต่ท้อใจบอกว่าคุณก็หยุดตีลูกสิสอนลูกวิธีการใหม่ที่ไม่ใช่ตีเค้าก็จะจิ๊จ๊ะใส่

ตอนตั้งท้องเราสองคนวางแผนกันดิบดีให้ลูกเลือกเองว่าอยากมีชีวิตแบบไหน อยากทำอะไรพ่อกับแม่จะส่งเสริมสนับสนุนเต็มที่กลับกันมาวันนี้มันผิดแผนไปหมด

ที่ผมเขียนมาทั้งหมดเพราะไม่เข้าใจไม่แน่ใจว่าการตีลูกมันดีจริงๆหรอครับ  การตีลูกมันเกิดจากสาเหตุไหนหรือเพราะเหตุการณ์ในอดีตที่มันถึงเวลาระบายความโกธร ความเสียใจที่เค้าเคยได้รับในอดีตเลยมาลงที่ลูก ผมไม่เข้าใจจริงๆเวลาที่เค้าเห็นน้ำตาลูกเค้าไม่เจ็บบ้างหรอทำไมถึงได้ตีลูกบ่อยนักทำร้ายจิตใจลูกด้วยคำพูดบ่อยๆ

ผมเลยอยากรู้เหตุผลเหตุการณ์อะไรที่ทำให้คุณตีลูก คุณเจ็บเสียใจเหมือนผมหรือเปล่า