สวัสดีค่ะ หลังจากที่ห่างหายไปนาน

จากกระทู้...
เรื่องเล่าของย่ากับหมาชื่อ "ป๋อง"
http://ppantip.com/topic/34609807

เรื่องเล่าของ "ย่า" กับ "หมา" และ "หลาน"
http://ppantip.com/topic/34628189

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านนะคะ

วันนี้เรามาเล่าเรื่องราวรอบตัวของเราให้คุณฟังเหมือนเคย

ฉันขับรถสีส้ม...
ทุกวันฉันจะขับผ่านแยกรัชดา-ลาดพร้าว...

ทุกครั้งที่ฉันผ่าน เด็กขายพวงมาลัย มักจะกรูกันเข้ามา พร้อมกับตะโกนว่า"รถส้มๆๆ รถส้มมาแล้ว"

"อ้วน อ้วน" คือเด็กชายขายพวงมาลัย 2 คน อายุประมาณ 10 ขวบ รูปร่างจ้ำม่ำพอกันทั้งคู่ คนนึงขายดอกมะลิเป็นกำๆ คนนึงขายพวงมาลัย
"พี่ช่วยซื้อหน่อย หนูอยากกลับบ้าน" พร้อมเกาะกระจกส่งสายตาเว้าวอน

ฉันยื่นแบงค์ยี่สิบให้ แล้วบอกว่า"เอาไว้ขายคนอื่นเถอะ"
อ้วน อ้วน ยัดช่อดอกมะลิใส่มือ พร้อมกับบอกว่า "พี่เอาไปเหอะ ถึงหนูได้เงิน แต่ดอกไม้ไม่หมดหนูก็ไม่ได้กลับบ้านอยู่ดี"

"รถพี่เรียกยี่ห้ออะไร สีสวยจัง สีเหมือนหุ่นยนต์" อ้วน อ้วน เอ่ยถามพลางเอามือลูบไปตามตัวถังรถ
"อัลฟ่า โรมิโอ รู้จักมั้ย ?"
อ้วน อ้วน ยิ้มแห้งๆ เอาหน้าพิงขอบหน้าต่าง พร้อมกับส่ายหน้าไปมา
ช่วง 2 เดือนที่ผ่านมา อ้วนๆหายหน้าไป...


"น้ำ กะ จ้อย" เด็กขายพวงมาลัย แห่งแยกรัชดา-ลาดพร้าวฝั่งรัชดา

น้ำ คือเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ สูงยังไม่พ้นขอบหน้าต่างรถ น้ำมักจะมาเคาะกระจก ส่องหาชั้นเสมอ เพราะรถฟิลม์ดำมาก เมื่อฉันเปิดกระจก น้ำจะถาม"พี่มีน้ำมั้ย หนูขอน้ำหน่อย หนูหิวน้ำ" ฉันจึงเรียกเด็กผู้หญิงคนนี้ว่าน้องน้ำ

จ้อยเป็นเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ เสียงเล็กๆน่าเอ็นดู ที่ขายอยู่แยกเดียวกับน้ำ เป็นเด็กที่ช่างซักช่างถาม เวลาเขายืนเกาะกระจกคุยกับฉัน เสียงจ้อยๆ
"พี่เคยทะเลาะกับคนอื่นมั้ย" จ้อยเอ่ยถามขณะที่ไฟแดงแยกลาดพร้าวทอดตัวยาวเป็นพิเศษ
"เคยสิ" ฉันรู้สึกประหนึ่งเป็นพี่อ้อยพี่ฉอด ที่รับสายจากทางบ้านอยู่กลางแยกลาดพร้าว
"หนูทะเลาะกับคนชื่อริน เค้าชอบมาตบหัวหนู แล้วยังให้ลูกเค้ามาถีบหนู หนูไม่ชอบเค้าเลย" จ้อยหันซ้ายหันขวากระซิบกระซาบ คอพาดอยู่ตรงหน้าต่าง
"อ้าว ทำไมงั้นล่ะ"
"หนูก็ไม่รู้ ถ้าเป็นพี่ พี่จะทำยังไง"
"อืม...พี่เหรอ พี่ไม่ชอบอะไร พี่ก็จะไม่เข้าไปใกล้ๆ หลีกให้ห่างๆ"
"แล้วถ้ามันยังตามอ่ะพี่"
"ก็หนีไปเรื่อยๆ ดีกว่าอยู่ใกล้ๆแล้วมีปัญหา"
"เฮ้อ....!!!" จ้อยถอนหายใจยาว
"พี่มีน้ำมั้ย หนูหิวน้ำ...ไม่ช่วยซื้อพวงมาลัยหน่อยเหรอ อยากกลับบ้านแล้ว" จ้อยขอน้ำตามเคย
"ไม่เอาอ่ะ พี่ไม่ได้แขวนพวงมาลัยในรถแล้ว อ้ะ แถมลูกอมให้อีกคนละเม็ด จะได้มีแรงขายพวงมาลัย"
น้ำและจ้อย แย่งกันเลือกลูกอม 2 เม็ดที่รสเดียวกัน
"ไป ไปขายคันอื่นได้แล้ว จะได้หมดไวๆ ไว้วันหลังจะเอาขนมมาให้" ฉันเอ่ยปากตัดบท เมื่อไฟจราจรเปลี่ยนเป็นไฟเขียว
ฉันเลื่อนรถไปตามสัญญาณไฟจราจร น้ำกับจ้อยโบกมือหยอยๆอยู่ในกระจกข้าง

ฉันอดยิ้มไม่ได้...
วันนี้ฉันหิ้วเค้กครึ่งก้อน ตัดแบ่งเป็น 6 ชิ้น เป็นเค้กอภินันทนาการจากพี่สาวของแฟน หิ้วกล่องเค้กไปติดรอไฟแดงอยู่ที่เดิม เห็นเป้าหมายกำลังขายพวงมาลัย ให้รถ 3-4 คันข้างหน้า ฉันเปิดประตูลงไป กวักมือเรียก จ้อยตาโตวิ่งเข้ามาดักหน้า ดักหลัง
"พี่ๆมาทำอะไร แล้วรถพี่ไปไหน นั่นแฟนพี่เหรอ พี่มีรถสองคันเลยเหรอ แล้วพี่จะไปไหน" จ้อยถามรัวๆ
"อ่ะ พี่เอาเค้กมาให้ แบ่งกันกินสองคนนะ หรือเอาไปแบ่งเพื่อนๆคนอื่นด้วยก็ได้" ฉันยื่นกล่องเค้กให้จ้อย
เด็กชายชะโงกหน้าเข้ามาในถุง เงยหน้าขึ้นมา ตาโตและร้องโอ้โห
น้ำวิ่งมาคุยด้วยบ้าง ฉันรีบตัดบทเพราะไฟกำลังจะเขียว
"แบ่งกันกินล่ะ พี่ไปละ"
มองไปในกระจกหลัง เด็กหญิงและชายตัวเล็กๆ แย่งกันชะโงกดูเค้กในกล่อง
ฉันยิ้มอีกตามเคย...



#Base on true story

ติดตามตอนที่ 2 ได้เร็วๆนี้ค่ะ ^^