ทั้งที่ความจริงแล้ว    
ที่ควรคาดการณ์ความเชื่อมโยงมากที่สุด  ก็คือปลายด้ามขวานที่สีแดงเถือกนั่นแหละ

แต่ก็คงสาธยายอะไรได้ไม่มาก    หายวับแน่



เอาง่าย ๆ    ว่ากันเรื่องศักยภาพในการก่อเหตุ
หากมีศักยภาพทำได้ขนาดนี้   คงไม่โดนรุกไล่มาหลายปี มีเพียงเสียงจากการเลือกตั้งช่วยพยุง

และที่ผ่านมา  ไม่ว่าเรื่องชายชุดดำ  เรื่อง 11 นักรบแดง  เรื่องกองกำลังพระเจ้าตากที่ฝึกกันกลางสนามหลวงกลางวันแสก ๆ
ทั้งคดีเกี่ยวกับการยิง  ระเบิด  ช่วง กปปส. ยึด กทม.   ทั้งคดีนั้นคดีนี้   แล้วแต่มีข้อเคลือบแคลงที่น่าสงสัยทั้งนั้น

(อย่างคดีขว้างระเบิดที่ถนนบรรทัดทอง   ทำไมจู่ ๆ กปปส. เปลี่ยนเส้นทางไปในถนนที่มีแต่ตึกร้างที่เป็น killing zone
  และไอ้คนขว้างระเบิด  ทำไมไม่ขว้างใส่แกนนำ   แถมหลังเกิดเหตุ  หมวกแดง เสื้อแดงปรากฎทันที แต่ก็แป๊กไป)




การออกมาใส่ร้ายโดยไม่มีข้อมูล   ใช้ตรรกะที่แสดงถึงความเชื่อมโยงใด ๆ ไม่ได้   นอกจากการใส่ร้าย
ทำไมสลิ่มเชื่อ  ทำไมสลิ่มคิดคล้อยตามไปได้

เพราะอคติ   เพราะการไร้สติปัญญาในการพิจารณาถึงความน่าจะเป็นทั้งนั้น

นี่แหละ   ถึงจะรู้ว่าไม่จริง  ไม่น่าเป็นไปได้  แต่ก็ยอมเชื่อ
ที่เขาเรียกว่า  ยอมให้สนตะพาย   เพื่อตอบสนองความรู้สึกด้านมืดเท่านั้น




กรณีตัวอย่างก็มีให้เห็น   ชัดเจน
ไม่ว่าเรื่องระเบิดราชประสงค์    ระเบิดสมุย    ที่พอระเบิดปั๊บ ก็แม้วปุ๊บ

ถึงวันนี้มีหน้าไหนออกมามีทีท่าอายในการใส่ร้ายบ้าง ?





การแถลง  การให้สัมภาษณ์  ว่าเป็นฝีมือใคร   ย่อมต้องมีหลักฐาน   หากเชื่อมโยงใครก็ควรชี้ให้เห็นความเชื่อมโยงได้
ไม่ใช่แค่แถลง หรือสัมภาษณ์ลอย ๆ    ไม่มีความน่าเชื่อถือ

ดูกรณีต่างประเทศ  ไม่ว่าฝรั่งเศส  เยอรมัน  อเมริกา   เมื่อเกิดเหตุปั๊บ   ฝ่ายรับผิดชอบจะนิ่ง
อย่างมากก็ประกาศให้ประชาชนระมัดระวังตัวเพิ่มขึ้น  อยู่กับบ้าน  และเพิ่มมาตรการรักษาความปลอดภัย

ผ่านไปวัน สองวัน สามวัน
เขาถึงออกมาแถลงว่าอะไรเป็นอะไร   พร้อมแสดงหลักฐาน  ชี้ให้เห็นความเชื่อมโยงที่น่าเชื่อถือ

ไม่เหมือนของเรา   ที่เกิดเหตุปั๊บ  รู้ปุ๊บ  รู้ไปหมด
แต่ไม่เคยจริงสักเรื่อง




อย่ามีหัวไว้แค่คั่นหู



ห๊าววววววววววววววว...