เข้าเรื่องเลยนะคะ เราเรียนจบด้านอุตสาหกรรมอาหารค่ะ เคยฝึกงานในโรงงานทำให้รู้ว่าไม่ชอบงานในโรงงาน แต่พอจะได้ความรู้เกี่ยวกับระบบโรงงานมาพอสมควรประกอบกันที่เรียนจบมาโดยตรง หลังเรียนจบก็ไม่หางานทำเหมือนเพื่อนในคณะคนอื่นๆค่ะ แอบบรู้สึกว่าตัวเองเฉื่อยเกินไปรึป่าว แต่รู้ตัวว่ายังไม่พร้อมใช้สมองในเร็วๆนี้(หลังจบ) พ่อกับเเม่ก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ระหว่างนั้นก็ได้คุยกับคุณแม่เรื่องจะมาพัฒนาผลิตภัณฑ์ในท้องถิ่นค่ะ คุณแม่มีความรู้และรู้จักผู้รู้หลายคน เลยพาเราไปทำความรู้จักและศึกษา ซึ่งเราก็ชอบนะวิถีชาวบ้าน เป็นอะไรที่เรียบง่าย ไม่วุ่นวานเหมือนในเมืองกรุง คิดมาตลอดว่าเรามีของดีและมีคุณค่าขนาดนี้แต่ทำไมถึงไม่มีใครเห็น ไม่มีใครใส่ใจ ทั้งๆที่เรามีวัตถุดิบพร้อมทั้งในเเง่ของคุณภาพและปริมาณ
เราเลยจุดประกายตั้งเเต่ตอนนั้น แต่กว่าจะได้ทำจริงๆจังๆก็เกือบปี ถึงวันนี้ก็เข้าเดือนที่ 5 แล้วค่ะ เป็นผลิตภัณฑ์ น้ำผลไม้พาสเจอร์ไรส์พร้อมดื่มผสมเนื้อด้วย กระเเสตอบรับในตอนเเรกค่อนข้างดี ได้ลูกค้าจากคนรู้จักบ้าง แนะนำกันต่อๆบ้าง จัดเบรกจัดประชุมตามหน่วยงานราชการต่างๆ เพราะเป็นผลิตภัณฑ์ที่มีชื่อของจังหวัดอยู่เเล้ว ไม่ได้อวยตัวเอง แต่ด้วยแพคเกจที่ค่อนข้างจะเเปลกใหม่เป็นหน้าเป็นตาได้ ออกงานได้ไม่อายใคร เเต่ประเด็นหลักคงจะเป็นเรื่องของราคา ที่สูงตามรูปลักษณ์ การขายกับร้านค้า ร้านอาหาร จึงเป็นไปได้ยาก เเรกๆมีเข้ามาเหมือนกันเอาไปขายซักพักก็เลิก เพราะขายไม่ดี คนต่างจังหวัดไม่ค่อยเน้นรูปลักษณ์กันซักเท่าไร เเต่เราก็ยืนยันอยากปรับเปลี่ยน เราอัพเกรดผลิตภัณฑ์ท้องถิ่นให้ดูมีคุณค่า มีมาตรฐานมากกว่าที่เป็นอยู่ เพราะฉะนั้นตอนนี้ลูกค้าเราส่วนมากจะเป็นหน่วยงานราชการ(ที่ไม่ต้องคำนึงถึงผลกำไร) ร้านประจำในแหล่งสัญจรอีก2-3ร้าน และลูกค้าในกรุงเทพและต่างจังหวัดที่ติดใจในรสชาติ สั่งซื้อและโอนเงินทางออนไลน์ และส่งรถตู้บ้างรถไฟรถทัวร์ แต่ก็นานๆทีจะสั่ง แต่ก็เป็นกำลังใจที่ดีของเราที่เค้าอยู่ตั้งไกลยังอุตส่ายอมเสียค่าส่ง เพื่อผลิตภัณฑ์ของเรา เหมือนขายได้เฉพาะนักท่องเที่ยวเลย คนในจังหวัดไม่กิน งง ร้านของฝากต่างๆส่วนใหญ่ก็อยากได้เป็นแบรนด์ตัวเองกันหมด ไม่ค่อยสนับสนุนเราเท่าไร ไอเราก็ค่อนข้างหยิ่งซะด้วย(ซึ่งก็อยากด่าตัวเองมากในจุดนี้) ไม่เอาก็ไม่เอา ไม่อยากมาเสียความรู้สึกทีหลัง ถ้าไม่เต็มใจขาย ทำธุระกิจกันไปสุดท้ายก็ต้องจบกันเหมือนที่ผ่านๆมารึป่าว ตอนนี้เริ่มท้อเจ้าประจำ2-3เจ้าคงไม่เพียงพอต่อการยังชีพ
การเพิ่มฐานลูกค้ามันทำยังไงหรือคะ หรือเราควรยอมลดต้นทุนด้านแพคเกจซึ่งมันก็ผิดกับความตั้งใจ ตอนนี้ไม่มีออร์เดอร์ เลยว่างมานั่งพิมพ์ มีใครอยากแนะนำ บอกได้เลยนะคะ ยินดีน้อมรับทุกคำแนะนำ เรื่องยาวซักนิดนะคะ พอดีอัดอั้น
จากเด็กจบใหม่ที่กำลังพยายามทำอนาคตให้มั่นคง ให้พ่อแม่ภูมิใจ และมีตังค่ะ อิ
กำลังทำแบรนด์น้ำผลไม้จากท้องถิ่นค่ะ เรียนจบมาด้านนี้ แต่ดันไม่มีความรู้การตลาดเลย
เราเลยจุดประกายตั้งเเต่ตอนนั้น แต่กว่าจะได้ทำจริงๆจังๆก็เกือบปี ถึงวันนี้ก็เข้าเดือนที่ 5 แล้วค่ะ เป็นผลิตภัณฑ์ น้ำผลไม้พาสเจอร์ไรส์พร้อมดื่มผสมเนื้อด้วย กระเเสตอบรับในตอนเเรกค่อนข้างดี ได้ลูกค้าจากคนรู้จักบ้าง แนะนำกันต่อๆบ้าง จัดเบรกจัดประชุมตามหน่วยงานราชการต่างๆ เพราะเป็นผลิตภัณฑ์ที่มีชื่อของจังหวัดอยู่เเล้ว ไม่ได้อวยตัวเอง แต่ด้วยแพคเกจที่ค่อนข้างจะเเปลกใหม่เป็นหน้าเป็นตาได้ ออกงานได้ไม่อายใคร เเต่ประเด็นหลักคงจะเป็นเรื่องของราคา ที่สูงตามรูปลักษณ์ การขายกับร้านค้า ร้านอาหาร จึงเป็นไปได้ยาก เเรกๆมีเข้ามาเหมือนกันเอาไปขายซักพักก็เลิก เพราะขายไม่ดี คนต่างจังหวัดไม่ค่อยเน้นรูปลักษณ์กันซักเท่าไร เเต่เราก็ยืนยันอยากปรับเปลี่ยน เราอัพเกรดผลิตภัณฑ์ท้องถิ่นให้ดูมีคุณค่า มีมาตรฐานมากกว่าที่เป็นอยู่ เพราะฉะนั้นตอนนี้ลูกค้าเราส่วนมากจะเป็นหน่วยงานราชการ(ที่ไม่ต้องคำนึงถึงผลกำไร) ร้านประจำในแหล่งสัญจรอีก2-3ร้าน และลูกค้าในกรุงเทพและต่างจังหวัดที่ติดใจในรสชาติ สั่งซื้อและโอนเงินทางออนไลน์ และส่งรถตู้บ้างรถไฟรถทัวร์ แต่ก็นานๆทีจะสั่ง แต่ก็เป็นกำลังใจที่ดีของเราที่เค้าอยู่ตั้งไกลยังอุตส่ายอมเสียค่าส่ง เพื่อผลิตภัณฑ์ของเรา เหมือนขายได้เฉพาะนักท่องเที่ยวเลย คนในจังหวัดไม่กิน งง ร้านของฝากต่างๆส่วนใหญ่ก็อยากได้เป็นแบรนด์ตัวเองกันหมด ไม่ค่อยสนับสนุนเราเท่าไร ไอเราก็ค่อนข้างหยิ่งซะด้วย(ซึ่งก็อยากด่าตัวเองมากในจุดนี้) ไม่เอาก็ไม่เอา ไม่อยากมาเสียความรู้สึกทีหลัง ถ้าไม่เต็มใจขาย ทำธุระกิจกันไปสุดท้ายก็ต้องจบกันเหมือนที่ผ่านๆมารึป่าว ตอนนี้เริ่มท้อเจ้าประจำ2-3เจ้าคงไม่เพียงพอต่อการยังชีพ
การเพิ่มฐานลูกค้ามันทำยังไงหรือคะ หรือเราควรยอมลดต้นทุนด้านแพคเกจซึ่งมันก็ผิดกับความตั้งใจ ตอนนี้ไม่มีออร์เดอร์ เลยว่างมานั่งพิมพ์ มีใครอยากแนะนำ บอกได้เลยนะคะ ยินดีน้อมรับทุกคำแนะนำ เรื่องยาวซักนิดนะคะ พอดีอัดอั้น
จากเด็กจบใหม่ที่กำลังพยายามทำอนาคตให้มั่นคง ให้พ่อแม่ภูมิใจ และมีตังค่ะ อิ