ธารธารากาแลมากแร่ธาตุหินธรรมชาติชายน้ำดำสลอนเงือกนางหนึ่งผึ่งกายอรชรร่างขย้อนเย้ายวนชวนคลั่งไคล้:Dจินตนาภาพซึ้งซาบวาบหวามจิตตามองคนองฤทธิ์จริตไหวผ่องอินทรีเงือกสาวขาวยองใยกลางน้ำใสหินดำร้อยรำพัน:D:Dเร

** ฉาก..๕ ** ๔๑ ฝันทิวาจวบแล้ ราตรี กาลเฮย ฝันว่านางมารศรี สง่าล้ำ สุดาเรขลักษมี มหาเสน่ห์ เร้าพี่ อนงค์โอษฐ์ยั่วแย้มย้ำ เมื่อยิ้มยวนเฉลา ฯ ๔๒ ไรทันตะสะท้อน สกาวยง พากย์พจนางวยงง ง่าแง้ม กัณณ์ธรา

สายลมร้อนอ้อนใบไหวละเมียด เจ้ากบเขียดเฉียดเงาเคล้าลมหลอน หอมโฉลกโมกจางจางร่างกานท์กลอน สื่อสมร .. รำพึง .. ถึงพฤกษ์ไพร ......................................... กระท่อมน้อยกลางดงยังคงว่าง กลางลานกว้า

เดือนสกาว พราวฟ้า ราตรีผ่อง มิเกินน้อง ผ่องพักตร์ เลอลักษณ์กว่า ดาวอำพัน พรายพร่าง ช่างงามตา นัยนา น้องน้อย ชรอยเกิน รูปพรรณ สัณฐาน ปานอัปสร อรชร กว่าคือน้อง ปองนานเนิ่น กังสดาล ไพเราะ เสนาะเพลิน แ

ชมโฉม พิรุณ (พม.) ประพันธ์ (1)*งามองค์พิไลเลิศ ผิวเพริศประไพพรรณ เอวองค์พิลาวัณย์ วรกายวิเลขา *เนตรเพียงมณีฉาย จิระพรายอร่ามตา หยาดฟ้าระรินมา พสุธาร บ่ เทียมนวล (2) งามองค์ระเด่นดั่ง ศิวราช ธ.เทวา

อะโอ้โห .. มโนงามหลายหลาย งามรูปกายย้ายย่างเยื้องอย่างหงส์ สีดาแม่คงแยกเงามาเข้าทรง ร่างอนงค์กรีดกรายร่ายลีลา .................................. เอวองค์ระหงเพรียวดังเรียวไผ่ ผ่องนวลใยเกินเทียบเปรียบบ

โอมนุษย์สุดระรื่นมายื่นเบ็ด หวังจะเด็ดดวงรักให้ตักษัย อันดวงพราวราวเด่นเช่นหัวใจ ยังอยู่ยั้งยืนไหมก็ไม่รู้ เขาโปรยรำทำทีมีอาหาร ทั้งของหวานของคาวล่อเข้าอู่ ครั้นจะชั่งยั้งตนบนตราชู ก็เกรงลู่หล่นร่วงเ