ยากนักแล้วห่วงละห้อยจักคล้อยผ่าน
เมื่อหอมหวานรสประณีตเริ่มหวีดแว่ว
อุ่นในอกยกตัวอยู่ทั่วแนว-
หวานก็แผ้วผ่องตัวอยู่ทั่วตา
จึง-แววตาเมื่อกวาดอย่างวาดหวัง
ราวชี้สั่งอย่าล่วงความห่วงหา
ให้ละห้อยคอยเห็นที่เป็นมา
ต้องลึกซึ้งตรีงตราไม่ล้าเลือน
อักษรรำร่ายเสริมเพื่อเติมแต่ง
นัยเร้นแฝงสำหรับไว้ขับเคลื่อน
อ่อนไหวด้วยอ่อนหวานได้ผ่านเตือน
คอยสำทับขยับเขยื้อน .. ต้อง-เหมือนกัน !
... สดายุ...
อัปสรฟ้อนรำรอล้อรำร่าย
อักษรสายมาลีกวีสวรรค์
ล้อซอซึงดึงดีดสังคีตบรร-
เลงเพลงรำพันสอดสร้อยมาลา
เอวองค์อรชรอ่อนช้อยปรอยปราย
ชายตาอายเอียงแอบยิ้มแนบหน้า
นวลอนงค์วงพักตร์ลักขณา
ประสานตาสบเนตรมีเลศนัย
ท่วงทำนอง ต้องจิต นิสิตสาว
เนตรแวววาว ราวเนื้อทราย-ชะม้าย
ปรายตามอง ข้องจิต ชายหลายใจ
สัตว์เสือร้าย ในพนา ป่าคอนกรีต
ระวังภัย นายพรานล่าเนื้อทราย
ระวังชาย พายเรือเร่รักอสรพิษ
ประสบการณ์ผ่านชีวิตน้อยนิค
อธิษฐานจิตกระซิบสาวดาวมหา"ลัย
... นกโก๊ก ...
๏... หลงรูป จูบกระดาษ ...๏