สวัสดีค่ะ ดิฉันขอเรียกตัวเองว่า เคท มาจาก (complicate) ตอนนี้อายุ 25 ปี กว่าๆ ค่ะ เป็นมนุษย์เงินเดือนทั่วๆ ไป จบ ป.ตรี มีแฟนแล้ว แฟนเราจบ ป.โท และเป็น อาจารย์ อยู่ มหาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง  เราคบกันรักกันมีความสุขดี (มั้ง) เราเข้ากันได้หลายๆ เรื่องค่ะ ไลฟ์ไตล์การใช้ชีวิต แต่ความคิดเราสวนทางกันโดยสิ้นเชิง... เค้าเป็นคนมีเหตุผลกับทุกๆ เรื่อง เราเป็นคนที่เฉยๆ ง่ายๆ สบายๆ ไม่คิดเยอะ ไม่ค่อยหวาน ปากหนัก (ในตอนแรก) ส่วนแฟนเราจะนิสัยคล้าย ผญ หยุมหยิม ยิบย่อย รายละเอียดต้องมี ไปไหนต้องบอก ก่อนออกต้องบอก โทรไปไม่รับ ต้องโทรหลับห้ามปล่อยทิ้ง ถามไถ่บ้างเวลาไม่สบาย แสดงความห่วงใย ต่างกับเราสิ้นเชิง คำว่ารัก คิดถึง เราไม่ค่อยพูด จนทุกวันนี้เราพูด เพราะเค้าชอบ ... เราทำ เพราะเรารักเค้า เริ่มเรื่อง ตอนที่เรายังเรียนไม่จบ + แฟนเรายังก็ยังไม่จบโท เราเปลี่ยนตัวเอง เลิกเที่ยวเลิกดื่ม เลิกแต่งตัวเก่ง เพราะเวลาเราใส่ขาสั้น หรือเสื้อที่มันบางต่อให้มีซับใน เค้าก็ไม่ชอบ เราขนเสื้อผ้าเราไปทิ้ง (ขายต่อบ้าง) เพื่อให้เค้าสบายใจ แล้วเรามีความสุขไหม ? ตอบว่า มีค่ะ เราเปลี่ยนได้ เราเลิกเที่ยวกลางคืน จากที่เป็นปาร์ตี้ ถึงไหนถึงกัน เราทำได้ เพราะเรารักเค้า ชีวิตเรากลายเป็นเหมือน หญิงแย้(ตอนที่คบกับคุณหมอท่านนึง ขออนุญาตยกตัวอย่างนะคะไม่ได้จะพาดพิง) พอแม่เค้ารู้ว่าคบเรา ซึ่งเราเรียนมหาลัยไม่ได้มีชื่อเสียง แน่นอน แม่เค้าไม่ชอบเรา เพราะบ้านแฟนเราค่อนข้างมีฐานะ พี่ชายแต่ละคนก็มีหน้าที่การงานดี และแฟนๆ ของพี่ชายเค้าก็ด้วย แม่เค้าบอกให้เลิกคบไม่อยากให้ลูกกัดก้อนเกลือ  แต่เราก็ยังคบกันเรื่อยมา....ทะเลาะกันบ้าง ตามประสา แต่มีเรื่องนึงที่เราทะเลาะกันบ่อยมากก คือเรื่องน้ำเสียงของเรา ต้องขอออกตัวก่อนว่า ปกติเราเป็น ผญ ห้าวๆ แข็งๆ ไม่หวาน จนเราเจอเค้า เราพยามเปลี่ยนสิ่งที่เราเป็น แต่มีสิ่งเดียวที่เราทำไม่เคยได้คือน้ำเสียง จริงๆ เราไม่ได้คิดอะไร บางทีมันห้วนไป เค้าก็จะตำหนิ ว่า นี่ พูดเสียงให้มันดีๆ ทุกครั้งเราก็ เอ้ะ เราก็ไม่ได้ขึ้นเสียงนะ เราไม่ได้ขึ้นเสียง เราสาบาน  เชื่อไหมว่า เรื่องนี้ทะเลาะทุกวัน เราเป็นพูดเสียงสูง เราก็พยายามคุมโทนให้มันต่ำๆ เข้าไว้ บางครั้งก็หลุดบ้าง จนเราแบบ โอเค เราจะพยาม และก็พูดขอโทษเค้าทุกครั้ง เราเหนื่อยนะ ที่ต้องเป็นอะไรแบบนี้ทุกๆ ครั้ง มันฝืนใจมาก เราไม่มีความสุข เราก็เคยบอกขอเลิกกับเค้าเพราะเราไม่มีความสุข ที่เราเปลี่ยนตัวเองไม่ได้ 100% ตามที่เค้าอยากให้เป็น เราร้องไห้แทบทุกวัน ได้แต่คิดๆๆๆ ว่าทำไมๆๆๆๆ ทีเค้าตะคอกใส่เรา เรากลับ เออ แฟนเราโมโหอยู่ เลยไม่ทันได้ระวัง เราก็เข้าใจ ไม่เป็นไร พอเราพูดคำนี้ออกไป กลายเป็นว่า เราไม่เตือนเค้า ให้พูดขอโทษเรา .... เอาตรงๆ นะคะ เรื่องอะไรที่มันหยุมหยิมมาก เราก็ไม่อยากเก็บมาให้ทะเลาะกัน เสียเวลาดีๆ ของเราไป ยอมได้ก็ยอมกันไป แต่แฟนเราไม่ เลย เค้าเก็บทุกเม็ด เราควรทำยังไงดีคะ อีกใจก็อยากเลิกให้พ้นๆ ไป ไหนๆ แม่คุณก็ไม่ได้ชอบชั้นอยู่แล้ว ชั้นจะเปลี่ยนตัวเองไปทำไมกัน... ชั้นก็เหนื่อยนะ ชั้นเปลี่ยนตัวเองเพื่อคุณแล้ว ชั้นยังต้องเปลี่ยนตัวเองเพื่อให้แม่คุณชอบอีกหรออ? นี่แค่ความคิด จริงๆ แล้วก็อยากทำยังไงก็ได้ ให้แม่เค้ายอมรับในตัวเราให้ได้ อย่างแรก พอจบตรี เราก็จะเรียนโทต่อ แน่นอน เพราะเราอยากเรียนด้วยส่วนนึง ครอบครัวเราไม่ได้รวยค่ะ เป็นคน ตจว. เราก็สุขปนทุกข์กันมาเรื่อยๆ จนเราเรียนจบ มีงานทำ แฟนเราก็จบ มีงานทำ ทุกอย่างเริ่มชัดเจนขึ้นว่าเค้าอยากให้เราเรียนต่อเร็วๆ แต่คือ เราไม่มีเงิน เราต้องทำงานก่อนเก็บตังก่อน สรุปก็ทะเลาะกันอีก เค้าบอกว่าเราต่อต้านเค้า เพราะเค้าอยากให้เราเรียนต่อ แนะนำสิ่งดีๆ ทำไมขว้างทิ้ง เราร้องไห้ ๆ ๆ ๆ ทำไมๆๆๆๆๆ  เราทำงาน 2 ที่ค่ะ จ-ศ ที่บริษัท ส-อา อีกที่นึง เพราะเรามีค่าใช้จ่าย และต้องการเก็บเงิน เราคบกันมาเรื่อยตามเดิม ทุกอย่างกลับตละปัด เมื่อเวลาเค้าออกไปไหนไม่ได้บอกก่อน คือทุกสิ่งที่เค้าตีกรอบมาตลอด กลายเป็นเราชินกับตรงนั้น เช่น ออกไปไหนก็ต้องบอกก่อนแม้กระทั่ง เซเว่นปากซอย เราเคยลืมบอก แฟนโกรธมากก จนเรางงว่าทำไมขนาดนี้ เรื่องเข้านอน(แต่ยังไม่นอนนะรอแฟนคอลไลน์มาหาก่อน ซึ่งจะคอลไลน์กันก่อนนอนทุกคืน)เราปิดไฟก่อน ก็โกรธเรา ไปไหนถึงที่หมายละไม่บอกก็โกรธเรา  เราซื้อของ เสื้อผ้า ของใช้ อะไรก็แล้วแต่ โดยไม่ได้บอก ไม่ได้ส่งรูปอะไรก็แล้วแต่ที่เราลงโซเชีายลให้เค้าดูก่อนก็ตำหนิเรา พอแฟนเราทำไม่ได้ตามที่เค้าเคยตีกรอบไว้ให้เรา เราก็โกรธมาก  เรายอมรับนะ ว่าขอเสียของเราคือ เวลาโกรธจะมืดบอด ไม่ค่อยฟัง เพราะจากที่เค้าเคยตีกรอบให้เรา เรายอมรับอีกข้อว่าเราเก็บกด จากคนที่เคยคบใครก็สบายๆ ชิลๆ ไม่มีการกดดัน ก็กลายเป็นอีกแบบไปเลยย เรากลายเป็นคนขี้หงุดหงิดง่าย เวลาที่เค้าทำอะไรที่มันนอกกรอบ ที่เค้าเคยตีให้เรา จนกลายเป็นเหมือนแฟนเราทำอะไรก็ผิดๆ  เห้ยย เราควรทำไงอะ.... ณ ตอนนั้นเวลาทะเลาะกันหนักๆ เราคิดอย่างเดียว คือถ้าเลิกกัน เราก็จะปล่อย เราไม่รั้งแล้ว เราเหนื่อยแล้ว แต่สุดท้ายเค้าก็มาง้อเราเรื่อยไป ทุกครั้ง เราก็ใจอ่อนทุกครั้ง ในมุมดีๆ ของเค้า แฟนเราเป็น ผช น่ารักค่ะ ตามใจเรา รักเรา รักลูกๆของเรา (เราเป็นทาสแมวค่ะ) พยายามหาสิ่งดีๆ ให้เราได้ตลอดที่เค้ามีโอกาส พาเราไปเที่ยว ตจว. ไปกินนู่นกินนี่ แฟนเราเคยเจ้าชู้มาก่อนค่ะ ปัจจุบันเค้าก็เลิกเพื่อเรา เลิกดื่ม แต่ยังเที่ยวอยู่บ้าง กับเพื่อน ผช นัดเจอสังสรรค์ตามปกติ ซึงเราไม่ไปด้วย นอกจากเวลาไปกินข้าว แฟนเราเอาใจใส่เราทุกอย่างค่ะ ใครๆ ก็บอกให้เรารักษาไว้ดีๆ เราก็บอกกับตัวเองเสมอนะคะ ว่า เราจะรักษาเค้าให้ดีที่สุด แต่พอทะเลาะกันทีไร เราแทบอยากหนีไปไกลๆ แสนไกล เค้าไม่เคยยอมเราเลย ถ้าอันไหนที่เค้าผิด เค้าจะร็สึกพ่ายแพ้เราจนหาเหตุผล 108 พัน9 มาให้เราดูเหมือนเป็นคนผิดเพียงเพราะว่าเราพูดเสียงสูง ซึ่งจริงๆ เรื่องมันนิดเดียวก็บานปลายได้ เราเหลือเชื่อเรื่องนี้จริงๆ เราพยามถามตัวเอง ว่าเรามีความสุขจริงๆ ไหม ... เราเป็นตัวของตัวเองมากขนาดไหน เวลาเราโกรธเราไม่สามารถ สบทคำหยาบอะไรได้เลยย แต่เค้ากลับทำได้ ...


เราอยากอยู่กับเค้านะคะ เรารักเค้า เราอยากมีอนาคตที่มีเค้าอยู่ข้างๆ เรา เราควรทำยังไงเราต้องต่อสู้กับอารมณ์ของเราที่มันไม่ปกติ ยิ่งเวลาเป็นเมน ยิ่งหนัก เราจะขี้น้อยใจไปซะทุกเรื่อง ยิ่งเค้าบอกว่า คนอื่นไม่เห็นเป็นแบบนี้ เราก็ยิ่งปรี๊ดด  เวลาแฟนเราทำไม่ได้อย่างที่เคยตีกรอบเราก็โกรธ ไม่รู้เอาอะไรมาโกรธหนักหนา บางทีเราก็สงสารเค้า บางทีก็สงสารตัวเองเดือนนึงมี 30 วัน เราทะเลาะกันไปละเฉลี่ย 10 วัน แต่เราไม่ใช่คนขี้วีนแว๊ดๆ นะคะ เราไม่พูดคำหยาบ กู   ไม่เคยมี เราโกรธ ก็แค่ ไม่อยากคุยตอนนี้ เดี๋ยวค่อยคุยกันขอสงบสติก่อน แต่แฟนเราไม่ แฟนเราจะคุยเดี๋ยวนั้น ยิ่งจุดไฟให้เราหงุดหงิด จากที่จะดีๆ แล้วกลับหนักกว่าเดิม เรารู้สึกเราคุมมันไม่ได้ มันคงผิดที่เราเอง เราควรแก้มันยังไงดี คู่เรามันจะล่มๆ จะไม่รอดกัน เพราะเราใช่ไหม เรารู้สึกบางทีเราก็ยังอีโก้อยู่ เราอยากหายค่ะ เราสับสนมาก เรารักเค้า บางทีก็เกลียดที่เค้าทำให้เราเป็นคนขี้หงุดหงิด(อันนี้เราโทษเค้า หรือโดยกมลสันดารเราก็ไม่รู้) เราผ่านด่านอารมณ์เราได้ เราต้องไปผ่านด่านแม่เค้าอีก ซึ่งก็ไม่รู้จะยังไง อ้อ แฟนเราเคยพูดคำนึงว่า สาเหตุเดียวที่จะทำให้เราเลิกกันคือ สาเหตุทางบ้านเท่านั้น  .... มันก็ทำให้เรากลัวนะ ถ้าทุกอย่างโอเคไปด้วยดี แต่แม่เค้าไม่เอาเรา ก็ต้องเลิกกันงั้นหรอ ? เราเคยจับมือคุยกันค่ะ ว่าเราจะช่วยกัน เรื่องอารมณ์ของเราทั้งคู่ แต่พอทะเลาะกันทีไร ก็มืดบอดไปอีก เราสามารถให้คำปรึกษาดีๆ กับคนอื่นได้สาระพัดเรื่องคู่รัก แต่เรากลับทำให้คู่ตัวเองดีไม่ได้ มันเพราะอะไรกัน เราอยากหายจากคนขี้หงุดหงิดค่ะ มันคือข้อเสียของ้ราอย่างมากๆๆๆ เรารักแฟนค่ะ เราอยากหาย เราอยากอยู่กับเค้า ตอนนี้ ปัจจุบันเราเลิกสนเรื่องแม่เค้าแล้วค่ะ ถ้าเกิดปัญหาเรื่องแม่ผัวกับลูกสะใภ้จริงๆ เราเชื่อว่าเค้าเลือกแม่เค้า เพราะแฟนเรารักครอบครัวมากค่ะ แต่ยังไงเราก็อยากเสี่ยงดู แต่ตอนนี้ขอปรับอารมณ์ตัวเองก่อน ... ขอบคุณที่สละเวลาเข้ามาอ่าน ตอนพิมพ์ เราโกรธแฟนอยู่ค่ะ ก็เลยร่ายซะยาวเลย 555555