สวัดดีค่ะ เขียนผิดอะไรยังไง ขอโทศด้วยนะค่ะ นี้เป็นกระทู้แรกของเรา ...เราเป็นลูกคนเดียวค่ะ คือพ่อ กับ แม่ แยกทางกันตั้งแต่เราอายุได้ 3-4 ขวบแล้วเราก็ถูก คุณย่า คุณปู่ กับ  คุณป้า เลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก (ครอบครัวทางพ่อค่ะ) , แม่อยากเอาไปอยู่ด้วยตั้งแต่เด็กแต่กำลังทรัพย์ไม่มีบอกกับครอบครัวทางแม่ไม่ค่อยชอบอยู่แล้วที่มาแต่งกับพ่อแถมทางแม่เรายังเป็นเชื่อสายจีนอีก ยิ่งไม่ชอบเราไปกันให่ญ (เป็นผู้หญิงไง) คุณย่าของเราก็ไม่ชอบแม่อยู่อีกด้วย , พ่อเราแต่งงานใหม่ แม่ใหม่เรามีลูกติด สาม คน , พ่อเราค่อนค้างมีตังค์ค่ะ ส่งเสียเราเรียนทุกอย่างไม่ว่าจะอยากเรียนอะไรก็ไม่เคยว่า ค่อยเอาของกินมาให้หรืออชื้อนั้นชื้อนี้มาให้ ส่วนแม่เราไม่ค่อยติดต่อมาเท่าไหรนานๆครั้งค่ะ ส่วนเราก็อยู่กับย่าจนถีงอายุ 14 เราก็คิดถิงแม่ขอพ่อไปอยู่กับแม่ คือแม่เราค่อนข้างไม่ค่อยมีเงินเท่าไหร เราเลยเสนอให้พ่อส่งค่าเลียงดูให้แม่ค่ะ พ่อก็โอเค เรามาอยู่กับแม่ได้ 6 ปีค่ะ จะเข้า 20 ในอีก 2-3 เดื่อนนี้...พ่อมาบอกให้ไปอยุ่ด้วยกันกับพ่อกับแม่ใหม่ พ่อบอกว่ามันถิงเวลาที่จะต้องจริงจังกับชีวิตได้แล้ว พ่อบอกจะเอาไปสอนเรียนงาน แล้วท่านก็บอกว่า ทั้งชีวิตมีลูกคนเดียว ไม่เคยได้ใช่ชีวีตอยู่กับลูกเลย ท่านก็แก่ลงทุกวัน....เราก็เข้าใจ แต่ใจหนื่งก็ไม่อยากทิ้งแม่ แม่ค่อนข้างลำบากค่ะ แม่ก็ไม่มีใคร ญาติพี่น้องก็รังเกียจแม่ แม่ก็บอกว่าทั้งชีวิตมีเราคนเดียว แต่ทางพ่อยังมีแม่ใหม่อยู่ด้วยแต่แม่นิสิไม่ได้มีใครเลย ... แล้วตอนนี้ แม่ใหม่ก็ค่อยชื้อนั้น ชื้อนี้ มาให้ตลอด เอาใจเรามาก ....คือเราอยากรู้ว่าถ้าเป็นเพื่อนๆ เพื่อนๆ จะทำยังไงค่ะ (เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงของเราเองค่ะ อาจดูเวอร์ไปหน่อยแต่มันคือเรื่องจริงน่ะ )... ขอบคุณค่ะ