ผมเริ่มรู้จักผู้หญิงคนนึงจากเว็บๆนึง ตอนแรกๆที่เธอเข้ามาก้อแลดูเธอเฮิร์ทๆจากความรัก แต่ผมก้อไม่ได้สนใจอะไร จนผมเริ่มรู้สึกว่า ผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่จริงจังกับความรัก ผมก้อเริ่มสนใจเธอมาตลอด เริ่มจากดูเธอโพส ดูเธอคุย(กะคนอื่นอ่ะนะ) จนเริ่มรู้สึกว่า เธอน่ารักดี นิสัยดี น่ารัก จริงจังกับความรัก สนใจและให้ความสำคัญกับคนรัก จนผมเริ่มชอบเธอ แต่ตอนนั้นผมก้อมีแฟนอยู่แล้ว ผมก้อเลยไม่ทักไปคุย ไม่ทักไปจีบ จนมีเพื่อนของผมซึ่งก้อสนิทกันกับผมบอกว่าจะจีบคนนี้
ผมก้อ เออ โอเค จีบดิ น้องเค้าน่ารักดีนะ (ใจจริงกูล่ะอยากจะบอกว่าคนนี้กูขอ 5555) แล้วมันก้อทักไปจีบ ขอไลน์ ล่ะก้อคุยกันมาเรื่อยๆ จนเธอกับเพื่อนผมคบกัน ซึ่งผมก้อดีใจนะที่เห็นเธอคนนั้นมีความสุข ซึ่งเพื่อนผมก้อทำหน้าที่ได้ดีแหละ ล่ะผมก้อค่อยๆรู้จักกับเธอคนนั้นทีล่ะนิดๆ เพราะเวลาเธอกับเพื่อนผมทะเลาะหรือมีปัญหากัน เธอก้อจะมาระบาย มาขอคำปรึกษาจากผม ทั้งเธอและเพื่อนผมแหละที่มาขอคำปรึกษา ทุกๆคำที่ผมให้ไปคือให้ใจเย็น ค่อยๆคุยกัน เพราะผมก้ออยากให้เธอมีความสุข ถึงแม้ว่าความสุขนั้นจะไม่ได้มาจากผมก้อเถอะ แต่ผมก้อพร้อมและเต็มใจที่จะทำให้เทอ...
เวลาผมเสียใจหรือผิดหวังกับความรัก ก้อจะมีเธอนี่แหละ ที่มาให้กำลังใจผมเรื่อยๆ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้มากมายอะไรแต่ก้อช่วยผมได้เยอะมาก
เธอทำให้ผมยิ้มได้ เธอทำให้ผมมีความสุขได้เพราะเธอและเพื่อนๆของเธอที่ช่วยกันแกล้งผมอ่ะนะ 55555
มีอยู่ครั้งนึง ผมเสียใจกับความรักของผมที่มันพัง เธอและเพื่อนของเธอก้อมาแกล้งผม โดยพวกเธอมาบอกชอบผม เพื่อจะให้ผมยิ้ม ให้ผมหัวเราะ
คนที่ออกตัวแรงสุดก้อคงไม่พ้นเธอ ซึ่งทุกๆคำที่เธอบอกว่าชอบผมตอนนั้น ผมแอบเอาไปคิดจริงหมดเลย 5555555555
เธอบอกว่าเธอแอบชอบผม ผมก้อบอกว่าอย่าเล่นมากเดี๋ยวพี่คิดจริงนะ (แต่จริงๆแล้วก้อคิดจริงอยู่นะ5555) จนผมดีขึ้นแล้วผมก้อหายดี
หลังจากที่ผมหาย อยู่ๆเพื่อนผมที่เป็นแฟนกับเธอก้อหายไป หายไปโดยไม่มีสาเหตุ ผมก้อทักไปหามัน พยายามติดต่อมัน จนมันตอบกลับมา ว่ามันมีปัญหาผมก้อบอกให้มันไปอธิบายกับเธอคนนั้นให้เค้าเข้าใจ เพราะเธอคิดมาก เธอเป็นห่วง
พอตกดึกมา เธอทักมาบอกว่ามันจบแล้วพี่ เค้าบอกเลิกหนูแล้ว ซึ่งผมก้ออึ้งไปพักนึง คือ กูบอกให้ไปอธิบาย แต่ไปบอกเลิกคืออะไร ล่ะมันก้อทักมาบอกว่า มันจบแล้วหว่ะเพื่อน ผมก้อด่ามัน ใส่มันไปหลายชุดอยู่เหมือนกัน มันก้อบอกขอโทดผม ผมก้อบอกมัน ควรไปขอโทดเทอไม่ใช่กู มันก้อบอกว่าจบแล้วๆ ผมก้อไม่พูดอะไร ถามว่าโกรธมันมั้ย โกรธมาก ซึ่งเพื่อนผมมีความลับบางอย่างที่เธอคนนั้นไม่รู้ แต่ผมรู้...
สิ่งที่ผมทำได้ในตอนนี้คือ พยายามทำให้เธอมีความสุขอีกครั้ง ไม่ว่าเธอจะทำอะไร ก้อพยายามทักไปถาม พยายามอยู่เป็นเพื่อนเธอ เล่นมุขโง่ๆให้เธอยิ้ม ทำตัวบ้าบอให้เธอยิ้ม วันนั้นผมเลยคิดว่า จะบอกความในใจ (ซึ่งเป็นเรื่องจริง) แต่จะทำให้เหมือนผมแกล้ง...
ช่วงเช้า ผมบอกเธอว่าผมชอบเธอ เริ่มจากมุขเสี่ยวๆก่อนเลย 55555555 พยายามทำให้ดูเหมือนว่าผมล้อเล่น
แล้วผมก้อพูดหมดทุกอย่างที่ผมรู้สึก หมดทุกอย่างที่ผมทำให้ ซึ่งตอนแรกเธอก้อบอกว่าอย่ามาแกล้ง เพราะไม่อยากให้เศร้าใช่มั้ย เลยมาทำแบบนี้
ล่ะไม่รู้อารมณ์ไหนของผม ดันบอกเธอไปว่า ป่าว พี่ไม่ได้แกล้ง ที่พูดๆมาอ่ะ พี่พูดเรื่องจริงครับ...
ตอนแรกผมคิดว่าเธอจะไม่โอเคซะอีก เพราะผมก้อกลัวว่าจะเสียเธอไป กลัวว่าเธอจะไม่คุยกะผม แต่ผิดคาด เธอดูดีใจและแฮปปี้มากกว่าซะอีก
ซึ่งดูเหมือนว่าเธอก้อแอบมีใจนิดๆแหละนะ(อันนี้เข้าข้างตัวเอง555555555) แต่เธอก้อดูมีความสุขขึ้นมาจริงๆแหละ และต่อจากนี้คือช่วงเวลาบอกความในทุกอย่างเลย เธอก้อถามว่า ทำไมไม่รู้มาก่อนเลย ทำไมไม่รู้สึกเลย โถ่ ใครจะไปทำให้รู้ ถ้าทำให้รู้จะเรียกว่าแอบหรอ
แล้วเธอก้อบอกว่าเธอดีใจมาก ที่ผมบอกความจริง ซึ่งผมดีใจกว่าที่เธอไม่เปลี่ยนไป ^^
หลังจากนั้นเราก้อคุยกันมาตลอด แทบจะทุกเวลา คอลคุยกันตลอด เป็นวัน!!! ซึ่งผมก้อไม่อยากให้เธออยู่คนเดียว ไม่อยากให้เธอคิดมาก รู้ว่าเธอรักเพื่อนผมมาก เธอเสียใจมาก ถึงแม้สิ่งที่ผมให้ไปมันจะไม่ได้มากมายอะไร แต่ผมก้อให้เธอด้วยใจ แม้จะช่วยทำให้เธอมีความสุขได้นิดเดียวก้อเถอะนะ
คืนนั้น เธอบอกว่าเธอก้อรักผม แต่ไม่ได้อยากเป็นแฟนกัน เพราะเธอกลัวจะเสียผมไปในซักสัน ซึ่งผมก้อกลัวว่าผมจะเสียเธอไปเหมือนกัน ซึ่งผมก้อไม่มีปัญหาอยู่แล้ว ขอแค่เธอมีความสุขไม่ว่าความสุขนั้นจะมาจากใคร ผมก้อโอเคทั้งนั้น ^^ แต่ผมก้อหวังเล็กๆว่าซักวันนึง เราจะได้เป็นแฟนกันจริงๆ
จนมาถึงวันที่เธอได้รู้ความจริงเกี่ยวกะเพื่อนผม ซึ่งเรื่องนี้ผมก้อรู้ แต่ผมรู้หลังจากที่เพื่อนผมได้คบกับเธอแล้ว ถ้าผมรู้ก่อนหน้านั้นผมคงไม่ปล่อยให้มันทำแบบนี้กับเธอ เธอเสียใจ เสียใจมาก และเธอก้อต้องโกรธผมด้วยที่ผมไม่บอกความจริงเธอตั้งแต่ตอนนั้น แต่ผมบอกไม่ได้ ผมอยากให้เธอมีความสุข ผมเลยไม่ได้บอกเธอ ผมรู้สึกผิด รู้สึกแย่มากที่ปล่อยให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ แต่สิ่งที่ผมทำผมหวังดีกับเธอไม่เคยหวังร้ายเลย
ผมเกลียดตัวเอง ผมเกลียดเพื่อนผม กูไม่น่ารู้จักกับเลยจริงๆ ผมเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นและเธอก้อเสียใจมากกว่าผมหลายสิบเท่านักผมรู้
และเธอก้อบอกว่า เธอขอหายไป ซึ่งผมก้อใจหาย ผมไม่อยากให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ ตอนแรกผมพยายามรั้งเธอ แต่เธอบอกว่าอย่าห้ามเลย ขอหายไปแบบนี้แหละ ซึ่งผมก้อเข้าใจเธอ ผมก้อได้แต่ส่งกำลังใจไปให้เธอห่างๆ อยากให้เธอกลับมา อยากให้เธอกลับมาเป็นคนเดิม ซึ่งผมทำได้แค่รอ รอให้เธอกลับมา
อยากจะบอกเธอว่า ผมเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ผมไม่ได้อยากให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ ผมรักเธอ ผมอยากให้เธอมีความสุข ถึงแม้ช่วงเวลาของเรานั้นถึงมันจะไม่นาน แต่ผมก้อมีความสุขมาก มีความสุขมากจริงๆที่ได้ดูแลเธอ ได้ทำให้เธอมีความสุข ได้บอกรักเธอ และเธอบอกรักเรา หายเร็วๆแล้วกลับมาเป็นคนเดิม กลับมาดูแลกันและกัน เรารอเธออยู่นะ เรารักเธอนะ...
ขออภัยในสิ่งที่พิมพ์ไป บางอย่างอาจจะไม่เข้าใจหรือเข้าใจยาก อ่านยาก ผมขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ นี้เป็นกระทู้แรกของผม ขอบคุณทุกๆท่านที่เข้ามาอ่านนะครับ ^^
จากแอบรัก...จนถึงวันที่บอกความในใจและจนถึงวันที่เทอหายไป...
ผมก้อ เออ โอเค จีบดิ น้องเค้าน่ารักดีนะ (ใจจริงกูล่ะอยากจะบอกว่าคนนี้กูขอ 5555) แล้วมันก้อทักไปจีบ ขอไลน์ ล่ะก้อคุยกันมาเรื่อยๆ จนเธอกับเพื่อนผมคบกัน ซึ่งผมก้อดีใจนะที่เห็นเธอคนนั้นมีความสุข ซึ่งเพื่อนผมก้อทำหน้าที่ได้ดีแหละ ล่ะผมก้อค่อยๆรู้จักกับเธอคนนั้นทีล่ะนิดๆ เพราะเวลาเธอกับเพื่อนผมทะเลาะหรือมีปัญหากัน เธอก้อจะมาระบาย มาขอคำปรึกษาจากผม ทั้งเธอและเพื่อนผมแหละที่มาขอคำปรึกษา ทุกๆคำที่ผมให้ไปคือให้ใจเย็น ค่อยๆคุยกัน เพราะผมก้ออยากให้เธอมีความสุข ถึงแม้ว่าความสุขนั้นจะไม่ได้มาจากผมก้อเถอะ แต่ผมก้อพร้อมและเต็มใจที่จะทำให้เทอ...
เวลาผมเสียใจหรือผิดหวังกับความรัก ก้อจะมีเธอนี่แหละ ที่มาให้กำลังใจผมเรื่อยๆ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้มากมายอะไรแต่ก้อช่วยผมได้เยอะมาก
เธอทำให้ผมยิ้มได้ เธอทำให้ผมมีความสุขได้เพราะเธอและเพื่อนๆของเธอที่ช่วยกันแกล้งผมอ่ะนะ 55555
มีอยู่ครั้งนึง ผมเสียใจกับความรักของผมที่มันพัง เธอและเพื่อนของเธอก้อมาแกล้งผม โดยพวกเธอมาบอกชอบผม เพื่อจะให้ผมยิ้ม ให้ผมหัวเราะ
คนที่ออกตัวแรงสุดก้อคงไม่พ้นเธอ ซึ่งทุกๆคำที่เธอบอกว่าชอบผมตอนนั้น ผมแอบเอาไปคิดจริงหมดเลย 5555555555
เธอบอกว่าเธอแอบชอบผม ผมก้อบอกว่าอย่าเล่นมากเดี๋ยวพี่คิดจริงนะ (แต่จริงๆแล้วก้อคิดจริงอยู่นะ5555) จนผมดีขึ้นแล้วผมก้อหายดี
หลังจากที่ผมหาย อยู่ๆเพื่อนผมที่เป็นแฟนกับเธอก้อหายไป หายไปโดยไม่มีสาเหตุ ผมก้อทักไปหามัน พยายามติดต่อมัน จนมันตอบกลับมา ว่ามันมีปัญหาผมก้อบอกให้มันไปอธิบายกับเธอคนนั้นให้เค้าเข้าใจ เพราะเธอคิดมาก เธอเป็นห่วง
พอตกดึกมา เธอทักมาบอกว่ามันจบแล้วพี่ เค้าบอกเลิกหนูแล้ว ซึ่งผมก้ออึ้งไปพักนึง คือ กูบอกให้ไปอธิบาย แต่ไปบอกเลิกคืออะไร ล่ะมันก้อทักมาบอกว่า มันจบแล้วหว่ะเพื่อน ผมก้อด่ามัน ใส่มันไปหลายชุดอยู่เหมือนกัน มันก้อบอกขอโทดผม ผมก้อบอกมัน ควรไปขอโทดเทอไม่ใช่กู มันก้อบอกว่าจบแล้วๆ ผมก้อไม่พูดอะไร ถามว่าโกรธมันมั้ย โกรธมาก ซึ่งเพื่อนผมมีความลับบางอย่างที่เธอคนนั้นไม่รู้ แต่ผมรู้...
สิ่งที่ผมทำได้ในตอนนี้คือ พยายามทำให้เธอมีความสุขอีกครั้ง ไม่ว่าเธอจะทำอะไร ก้อพยายามทักไปถาม พยายามอยู่เป็นเพื่อนเธอ เล่นมุขโง่ๆให้เธอยิ้ม ทำตัวบ้าบอให้เธอยิ้ม วันนั้นผมเลยคิดว่า จะบอกความในใจ (ซึ่งเป็นเรื่องจริง) แต่จะทำให้เหมือนผมแกล้ง...
ช่วงเช้า ผมบอกเธอว่าผมชอบเธอ เริ่มจากมุขเสี่ยวๆก่อนเลย 55555555 พยายามทำให้ดูเหมือนว่าผมล้อเล่น
แล้วผมก้อพูดหมดทุกอย่างที่ผมรู้สึก หมดทุกอย่างที่ผมทำให้ ซึ่งตอนแรกเธอก้อบอกว่าอย่ามาแกล้ง เพราะไม่อยากให้เศร้าใช่มั้ย เลยมาทำแบบนี้
ล่ะไม่รู้อารมณ์ไหนของผม ดันบอกเธอไปว่า ป่าว พี่ไม่ได้แกล้ง ที่พูดๆมาอ่ะ พี่พูดเรื่องจริงครับ...
ตอนแรกผมคิดว่าเธอจะไม่โอเคซะอีก เพราะผมก้อกลัวว่าจะเสียเธอไป กลัวว่าเธอจะไม่คุยกะผม แต่ผิดคาด เธอดูดีใจและแฮปปี้มากกว่าซะอีก
ซึ่งดูเหมือนว่าเธอก้อแอบมีใจนิดๆแหละนะ(อันนี้เข้าข้างตัวเอง555555555) แต่เธอก้อดูมีความสุขขึ้นมาจริงๆแหละ และต่อจากนี้คือช่วงเวลาบอกความในทุกอย่างเลย เธอก้อถามว่า ทำไมไม่รู้มาก่อนเลย ทำไมไม่รู้สึกเลย โถ่ ใครจะไปทำให้รู้ ถ้าทำให้รู้จะเรียกว่าแอบหรอ
แล้วเธอก้อบอกว่าเธอดีใจมาก ที่ผมบอกความจริง ซึ่งผมดีใจกว่าที่เธอไม่เปลี่ยนไป ^^
หลังจากนั้นเราก้อคุยกันมาตลอด แทบจะทุกเวลา คอลคุยกันตลอด เป็นวัน!!! ซึ่งผมก้อไม่อยากให้เธออยู่คนเดียว ไม่อยากให้เธอคิดมาก รู้ว่าเธอรักเพื่อนผมมาก เธอเสียใจมาก ถึงแม้สิ่งที่ผมให้ไปมันจะไม่ได้มากมายอะไร แต่ผมก้อให้เธอด้วยใจ แม้จะช่วยทำให้เธอมีความสุขได้นิดเดียวก้อเถอะนะ
คืนนั้น เธอบอกว่าเธอก้อรักผม แต่ไม่ได้อยากเป็นแฟนกัน เพราะเธอกลัวจะเสียผมไปในซักสัน ซึ่งผมก้อกลัวว่าผมจะเสียเธอไปเหมือนกัน ซึ่งผมก้อไม่มีปัญหาอยู่แล้ว ขอแค่เธอมีความสุขไม่ว่าความสุขนั้นจะมาจากใคร ผมก้อโอเคทั้งนั้น ^^ แต่ผมก้อหวังเล็กๆว่าซักวันนึง เราจะได้เป็นแฟนกันจริงๆ
จนมาถึงวันที่เธอได้รู้ความจริงเกี่ยวกะเพื่อนผม ซึ่งเรื่องนี้ผมก้อรู้ แต่ผมรู้หลังจากที่เพื่อนผมได้คบกับเธอแล้ว ถ้าผมรู้ก่อนหน้านั้นผมคงไม่ปล่อยให้มันทำแบบนี้กับเธอ เธอเสียใจ เสียใจมาก และเธอก้อต้องโกรธผมด้วยที่ผมไม่บอกความจริงเธอตั้งแต่ตอนนั้น แต่ผมบอกไม่ได้ ผมอยากให้เธอมีความสุข ผมเลยไม่ได้บอกเธอ ผมรู้สึกผิด รู้สึกแย่มากที่ปล่อยให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ แต่สิ่งที่ผมทำผมหวังดีกับเธอไม่เคยหวังร้ายเลย
ผมเกลียดตัวเอง ผมเกลียดเพื่อนผม กูไม่น่ารู้จักกับเลยจริงๆ ผมเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นและเธอก้อเสียใจมากกว่าผมหลายสิบเท่านักผมรู้
และเธอก้อบอกว่า เธอขอหายไป ซึ่งผมก้อใจหาย ผมไม่อยากให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ ตอนแรกผมพยายามรั้งเธอ แต่เธอบอกว่าอย่าห้ามเลย ขอหายไปแบบนี้แหละ ซึ่งผมก้อเข้าใจเธอ ผมก้อได้แต่ส่งกำลังใจไปให้เธอห่างๆ อยากให้เธอกลับมา อยากให้เธอกลับมาเป็นคนเดิม ซึ่งผมทำได้แค่รอ รอให้เธอกลับมา
อยากจะบอกเธอว่า ผมเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ผมไม่ได้อยากให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ ผมรักเธอ ผมอยากให้เธอมีความสุข ถึงแม้ช่วงเวลาของเรานั้นถึงมันจะไม่นาน แต่ผมก้อมีความสุขมาก มีความสุขมากจริงๆที่ได้ดูแลเธอ ได้ทำให้เธอมีความสุข ได้บอกรักเธอ และเธอบอกรักเรา หายเร็วๆแล้วกลับมาเป็นคนเดิม กลับมาดูแลกันและกัน เรารอเธออยู่นะ เรารักเธอนะ...
ขออภัยในสิ่งที่พิมพ์ไป บางอย่างอาจจะไม่เข้าใจหรือเข้าใจยาก อ่านยาก ผมขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ นี้เป็นกระทู้แรกของผม ขอบคุณทุกๆท่านที่เข้ามาอ่านนะครับ ^^