สวัสดีค่ะ! ก่อนอื่นเลยนะคะต้องขอบอกก่อว่า จขกท. ไม่เคยเขียนกระทู้มาก่อนเลย ผิดพลาดประการใดต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ

แรกเริ่มคือเราเป็นคนมีสัมผัสพิเศษค่ะ เรียกได้ว่าครบรสเลยทีเดียวมีทั้ง เห็น ได้ยิน กลิ่น สัมผัส ฝัน ฯลฯ เรามักจะเห็นนู่นนี่นั่นเสมอค่ะ บางทีนั่งเหม่อๆแล้วเห็นภาพอะไรขึ้นมาเราก็พูดเล่นๆกับเพื่อนว่า เดี๋ยวคนนี้จะเข้ามาแล้วพูดแบบนี้ ไม่กี่นาทีต่อมามันก็เกิดขึ้นจริงๆค่ะ

เอาล่ะ! เรามาเริ่มกันเลยดีกว่า เมื่อ 3 ปีที่แล้ว คืนนั้นเป็นคืนที่เราหลับสนิทค่ะแล้วเราก็เริ่มรู้สึกว่ามีคนมานอนกอดเรามาไซร้เรา เราก็สะดุ้งตื่นค่ะแต่ด้วยความที่เราเป็นคนมึนๆบวกกับเจอบ่อยจนมีความรู้สึกว่า “อีกแล้วหรอวะ” เราก็นอนต่อทั้งอย่างนั้นแหละค่ะ ไม่สวดมนต์ไม่อะไรทั้งนั้น แล้วเราก็เริ่มฝัน..บ้านเราเป็นบ้านเรือนไทยประยุกต์ค่ะเป็นบ้านมือ2ที่ซื้อต่อมาอีกทีนึง ห้องนอนของเราแคบมากแล้วเตียงก็อยู่ติดผนังที่มีหน้าต่างซึ่งเราไม่ชอบเลย ในฝันห้องเรากว้างขึ้นมาก ผนังห้องที่มีหน้าต่างก็เปลี่ยนเป็นประตูที่เปิดไปแล้วเจอระเบียงกว้างซึ่งเราก็ไม่รู้ว่ามันโผล่มาจากไหน บรรยากาศในตัวบ้านเริ่มเปลี่ยนเป็นแบบสมัยก่อน ป๊าเรานั่งตั้งวงกินเหล้ากับเพื่อนที่ระเบียงในวงเหล้ามีเด็กผู้ชายคนนึงโตกว่าเราเล็กน้อย เค้าใส่เสื้อยืดคอกลมสีเทา กางเกงยีนส์กลมท่าสีเข้ม เสื้อเค้ามีรอยเลือดเล็กน้อยทำให้เรารู้แน่ๆว่า “ไอ้นี่มันไม่ใช่คน” ด้วยความเคยชินเราจะแกล้งทำเป็นไม่เห็นแล้วจะปิดประตูค่ะ แต่จู่ๆ! เขาก็มาอยู่ตรงหน้าเราค่ะ เราตกใจมากแล้วเกร็งเค้าก็หายไปเหมือนกลัวว่าเราจะกลัว (หารู้ไม่ว่าที่เราเกร็งคือเกร็งมือเตรียมต่อยเต็มที่แล้ว) แล้วเค้าก็มาโผล่หลังเราค่ะ เหมือนเค้าจะหยอกเราผลุบๆโผล่ๆ จนป๊าเราตะโกนมาว่า

ป๊า : (ชื่อเค้าซึ่งตอนนั้นเราจำไม่ได้)เลิกแกล้งลูกลุงได้แล้ว!

แล้วเค้าก็พยักหน้ารับค่ะแล้วก็หายไป แต่เราก็ยังไม่หลุดจากฝันค่ะ เรายังฝันต่อฝันว่าเราดำเนินชีวิตประจำวันไปเรื่อยๆ เค้าก็เข้ามากวนเรามาให้เราเห็นบ่อยขึ้นๆ จนกลายเป็นว่าเราเริ่มชินที่มีเค้าอยู่รอบๆตัว เรารีบกลับจากโรงเรียนทุกวันแล้วเข้าห้องปิดประตูล็อกกลอนเพื่อมาอยู่คุยเล่นกับเค้า น่าแปลกที่เราไม่สามารถเห็นหน้าเค้าได้ตรงๆเหมือนมีหมอกหรือควันอะไรมาบังตาเราอยู่ เค้าอยู่ดูแลเราจนกระทั่งวันนึง เราให้สร้อยเส้นนึงกับเค้าไปค่ะ เรากำลังจะพูดว่าเราชอบเค้ามากแค่ไหนอยากให้เค้าอยู่ด้วยตลอดไปแต่เค้าสวนขึ้นมาว่า

เค้า : ป. (เราขอแทนตัวเองว่า ป. นะคะ) พี่ต้องไปแล้วนะ

ตอนนั้นเราไม่เชื่อค่ะ คิดว่าเค้าล้อเล่นเหมือนที่ผ่านๆมา เค้าค่อยๆเอื้อมมือมาลูบแก้มเราค่ะ น่าแปลกนะคะที่สัมผัสของเค้าไม่ได้เย็นเฉียบเหมือนที่เราเคยสัมผัสมา มือเค้าอุ่นมากค่ะ ตอนนั้นน้ำตาเราเริ่มคลอแล้ว

เรา : ล้อเล่นใช่มั้ย?
เรา : พี่จะไม่ไปไหนใช่มั้ย?

เค้าไม่ตอบเราค่ะ เค้าทำแค่ยิ้มเศร้าๆส่งมาให้เรา จังหวะนั้นเราเข้าไปกอดเค้าเลยค่ะ แต่ว่า...มันก็ไม่ทันแล้ว เค้าหายไปต่อหน้าต่อตาเรา สร้อยที่เราเพิ่งสวมให้เค้าตกลงพื้น เข่าเราทรุดเหมือนคนไม่มีแรงเลยน้ำตาเราไหลนองเต็มหน้า เราค่อยๆหยิบสร้อยเส้นนั้นมาทาบอก ไออุ่นของเค้ายังไม่จางเลยค่ะ เรานั่งร้องไห้สะอื้นจนแทบขาดใจ แล้วเราก็ตื่นขึ้น...ตื่นมาพร้อมกับน้ำตาเม็ดโตที่ไหลลงมาช้าๆ วันนั้นเป็นวันหยุดค่ะ เรานอนร้องไห้จนสายๆเราถึงจะลุกออกจากห้อง เราพยายามไม่คิดอะไรมากค่ะ แต่พอเราส่องกระจกเราก็นึกถึงเค้าขึ้นมาอีกครั้ง เค้ามักจะยืนข้างหลังเราเสมอค่ะ คอยช่วยเหลือเราเวลาเรามีปัญหา กอดเราเวลาเราร้องไห้ ถึงมันจะเป็นแค่ความฝันแต่มันทำให้เรารักเค้าไปแล้ว ในชีวิตจริงเราแทบไม่ร้องไห้ให้ใครเห็นเพราะเราไม่ชอบให้ใครเห็นตอนเราอ่อนแอ มีเรื่องทุกข์ใจแค่ไหนมีปัญหาใหญ่แค่ไหนเราต้องอดทนแล้วกลับมานอนร้องไห้เงียบๆที่บ้าน ในฝัน..เค้าเป็นคนเดียวที่กอดเราตอนร้องไห้ค่ะ พอนึกถึงเค้าน้ำตาเราก็เริ่มไหลอีกรอบ

เวลาผ่านมานานพอสมควรเราก็เริ่มลืมเรื่องราวที่เราเคยฝันถึงเค้า เราเริ่มโตขึ้น เริ่มมีความรัก แต่เราเป็นคนเบื่อคนง่ายค่ะง่ายจนใช้คนว่าง่ายยังยากไปเลย เราชอบใครเราจะจีบเค้าเลยค่ะพอจีบติดเราก็เลิกชอบ เราไม่เคยคบใครถึงอาทิตย์เลย น่าแปลกนะคะเราก็ไม่ได้สวยทำไมจีบใครถึงติดง่ายๆก็ไม่รู้ ผู้ใหญ่หลายๆคนชอบเดินมาทักเราว่า เรารักอิสระมากเกินไป ...มันก็จริงค่ะ แต่ที่ผู้ใหญ่ไม่รู้เรื่องนึงคือ เราเคยยกหัวใจดวงน้อยๆนี้ให้ไอ้ผีลามกนั่นไปแล้ว เราไม่เคยสนใจเคยค่ะว่าใครจะเจ็บเพราะเราจะร้องไห้เพราะเรา เราทำเค้าเจ็บมาเยอะ เราเองก็เจ็บมาเยอะเหมือนกัน เราไม่เคยได้สมหวังในความรักเลย มันรู้สึกแปลกๆ เรายังรู้สึกเสมอว่ามีคนๆนึงอยู่กับเราตลอด เราเคยเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนฟังนะคะ แถมคิดเป็นตุเป็นตะอีกว่าเนื้อคู่เราตายแล้ว

1 ปี ผ่านมา
เราโตเป็นสาวขึ้น (เราโตไวค่ะสูงขึ้นปีละ 3-4 เซน) คืนนั้นเราหลับสนิทอีกเช่นเคย แล้วเราก็รู้สึกได้ค่ะว่ามีคนมานอนกอดเราจากทางด้านหลัง แต่เราก็ไม่ได้ตื่นค่ะ เราเริ่มฝัน..ฝันว่าเรากำลังรดน้ำทุ่งดอกดาวเรืองอยู่ เราใส่เสื้อกล้ามสีสดกางเกงยีนส์ขาสั้นร้องเพลงอารมณ์ดีเลย (เราชอบร้องเพลงค่ะ) แล้วจู่ๆก็มีผู้ชายคนนึงเดินเข้ามา คนสวนก็ชี้ให้เราดูเค้าแล้วพันแซวใหญ่ เราก็เขินแหละค่ะแต่ทำเป็นแกล้งโมโหปัดขันน้ำที่ตักมารดดาวเรืองร่วงหมด กระเด็นไปโดนเขาด้วย เรายังไม่ทันมองเลยค่ะว่าเค้าเป็นใครแต่ที่รู้ๆคือเค้าโกรธแน่ๆ เราสับเกียร์หมาวิ่งอย่างไวเลยค่ะ ได้ยินเสียงฝีเท้าเค้าวิ่งตามมาติดๆ เราวิ่งผ่านโรงนาพังของมาขวางทางบ้างอารมณ์เหมือนกำลังวิ่งหนีซอมบี้เลยค่ะ ตอนนั้นเราไม่ได้สนุกเลยนะคะ เรารู้สึกกลัวมากว่าเพราะเค้าดูโกรธจริงๆ แล้วเราก็มาหยุดที่บ้านพักคนงานหลังนึง เราแอบเค้า หันไปอีกทางไม่เจอจึงหันกลับมาอีกทาง ปึง!! เค้ามาอยู่ตรงหน้าเราแล้วค่ะ เค้าเหนื่อยหอบไม่ต่างจากเรา ตอนนี้เราเห็นหน้าเค้าชัดมากชัดจนไม่มีวันลืมเลย เค้าคือคนๆเดียวกับที่เราเคยฝันเห็นเมื่อ 3 ปีก่อนค่ะ เค้าใส่ชุดเดิมแต่ไม่มีรอยเลือดแล้ว ที่สำคัญคือเค้าโตขึ้นตามเวลาค่ะ ตอนนี้เค้าตัวใหญ่กว่าเรามาก  เค้าเดินเข้ามาใกล้เราเรื่อยๆค่ะเรากะจะเดินถอยหลังแต่จู่ๆเรากลับเปลี่ยนใจยืนเผชิญหน้ากับเค้า เรากลัวค่ะกลัวว่าเค้าจะเอาเราไปอยู่ด้วย แต่แล้วความกลัวของเราก็ทลายไปเมื่อเค้าค่อยๆสวมกอดเรา ...กอดของเค้าเป็นกอดที่อุ่นที่สุดเท่าที่เราเคยกอดใครทุกคนเลยค่ะ และมันก็ยังคงอุ่นแบบนี้ไม่เปลี่ยน เค้ากอดเราแบบทะนุถนอมมากค่ะ เค้าค่อยจูบผมเราหอมหัวเรา แล้วพูดเบาๆว่า

เค้า : เลิกหนีพี่ได้แล้ว

เสียงของเค้าก้องอยู่ในหูเราค่ะ เป็นน้ำเสียงที่อบอุ่นและเอ็นดูเรามาก เราค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาค่ะ ..เราตื่นขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มและภาพหน้าตาของเค้าที่ยังคงไม่จางหายไป เราดีใจมากค่ะที่วันนี้เค้ายังอยู่กับเรา เค้าไม่ได้ทิ้งเราไปไหน หน้าตาเค้าออกฝรั่งนิดๆค่ะ คือไม่ไทยแท้ จมูกนี่มาเป็นสันเลย จากวันนั้นเราก็ไม่มีใครอีกเลยค่ะ จะมีหยอดคนนั้นคนนี้เล่นบ้างแต่ก็ไม่ได้อะไร

เราเริ่มโตขึ้นมาอีกหน่อยจนถึงปัจจุบัน
เราชอบเล่นเว็บหาฝรั่งคุยค่ะ เราชอบฝึกภาษา เต๊าะฝรั่งได้ทีก็ 3-4 คน 5555555555555+ เราเล่นเว็บนี้มานานจนเบื่อค่ะ เราไม่ได้เล่นมาพักใหญ่ๆจนเมื่อไม่นานมานี้เรานึกยังไงก็ไม่รู้ไปเปิดดู เลื่อนๆๆๆไปเรื่อย จนเรามาสะดุดตาคนนึงค่ะ หน้าเค้าคุ้นมากเหมือนเราเคยเห็นที่ไหนมาก่อนเราเลยทักไป

>> พักแค่นี้ก่อนนะคะ ตอนที่เรากำลังพิมพ์เค้าโทรมาพอดีเรานี่สะดุ้งเลย เค้าจะมาได้ถูเวลาเสมอเลยค่ะ โดยเฉพาะเวลาที่เรากำลังพูดถึงเค้า
>>ไว้มาต่อวันหลังนะคะ