เคยรู้สึกท้อบ้างมั้ย เราเป็นที่พึ่งให้คนอื่นได้ เเต่ตัวเราไม่มีที่พึ่งเลย

Preview   *พิมพ์ข้อความได้ไม่เกิน 120 ตัวอักษร (45/120)
แก้ไข
จขกท อายุ32ปี รับราชการได้เกือบ2ปี ก่อนหน้านี้เป็นลูกจ้าง เป็นลูกชาวนา มีน้องสาว1คน  เเต่งงานมาเเล้ว5ปีก็ยังไม่มีลูก มาอยู่กับครอบครัวสามี  สามีอายุ31ปีกำลังตัดสินใจเปลี่ยนงานจากงานบริษัทเงินเดือน19000 ซึ่งอยู่ใกล้บ้าน ไปเป็นเซลล์ขายเคมีภัณฑ์เเละอยู่ต่างจังหวัด เราไม่เห็นด้วยนักเเต่ก็ขัดไม่ได้เพราะเขามั่นใจว่าจะมีรายได้เพิ่ม ครอบครัวทางสามีฐานะปานกลาง  คุณเเม่สามีรักเรามาก ไม่เคยมีปัญหากัน (ยกเว้นความคิดไม่ตรงกันเรื่องเล็กๆน้อยๆเท่านั้น)  เราก็รักท่านมาก
        เข้าเรื่องนะคะเราเงินเดือนประมาณ20000รวมOTประมาณ10000บาท งานหนักพอสมควรทำงานไม่เป็นเวลานัก มีค่าใช้จ่ายประจำคือ งวดรถสามี12300บาท จะหมดสิ้นปีหน้า สามีช่วย5000-6000บาท นอกจากเดือนที่เขาช็อตจริงๆไม่ช่วยเราก็ไม่ว่า  ค่างวดรถพ่อเเม่6500บาทเหลืออีก4ปีกว่าจะหมด(เราจ่ายงวดรถคันเเรกตั้งเเต่เรียนจบปี2550จนหมด เเล้วน้องสาวก็ขับรถชนพังยับเยินซ่อมเเล้วมันก็สภาพไม่ดี เลยได้เปลี่ยนคันใหม่) ค่าประกันเเม่2000/เดือน รวมทั้งสิ้นต้องจ่ายประมาณ15000-21000/เดือน ค่าใช้จ่ายส่วนตัวก็ค่าน้ำมันรถ 2000-3000/เดือน พ่อเเม่ก็ติดเรามากต้องให้ติดต่อหาบ่อยๆ ไปหาบ่อยๆ ถ้าไม่งั้นก็งอน ทำให้เราไม่สบายใจ  เราเลยต้องโทรหาเเละไปหาบ่อยๆ  ทุกครั้งที่กลับบ้าน(ห่างบ้านสามี35กิโลเมตร)ต้องมีของฝากเป็นธรรมเนียมซึ่งเราเต็มใจมาก ที่บ้านขายของชำเล็กๆ กำลังลงทุนทำเกษตรพอเพียง เราช่วยเกือบ80% เเทบไม่มีเงินเก็บเลย น้องสาว (เราส่งเรียน80%)ทำงานที่กทม เงินเดือน15000 บ้านไม่ได้เช่า ไม่มีค่าเดินทาง ส่งให้เเม่4000-4500/เดือนไม่เคยขาด เก็บเงิน5000ทุกเดือน เเต่ก่อนดื้อมาก ทำงานเองได้ถือว่าดีมากๆเราก็โล่งใจ
        มาที่สามีอยู่กันมารวม 7ปีกว่า เค้าเป็นคนดี มีปาร์ตี้ตามโอกาส ว่างงานอยู่2-3ปี เนื่องจากเรียน ป.โท จบเเล้วก็ไม่ได้ทำงานตรงสายนักเค้าเกี่ยงงานพอสมควร หนักไม่เอา ไกลไม่ไป ทางขรุขระไม่เอา เลยได้อยู่ใกล้บ้าน เราเป็นคนเเนะนำงานให้ ทำได้1ปีก็อยากเปลี่ยนงานใหม่ จะลาออกเดือน สิงหานี้เเล้ว ไปอยู่ไกลพอสมควร ทุกเดือนค่าใช้จ่ายค่ากินในบ้าน  นอกบ้านเมียจ่ายตลอด  ต้องทำห่อข้าวให้ไปกินที่ทำงานด้วย บางเดือนถ้าเราOTน้อยเเทบไม่พอกิน ส่วนหนึ่งอาจมาจากเราอุ้มชูทางครอบครัวเรามากเกินรึปล่าว ซึ่งเค้าไม่เคยบ่นเลยเรื่องช่วยทางบ้านเเต่เค้าก็ไม่ได้หาทางช่วยเรา เราอยากหางานเสริมอยากทำนั่นทำนี่เค้าก็ไม่เคยช่วยคิด กลับจากทำงาน อาบน้ำขึ้นบ้านเล่นเกม เล่นเนต ดูหนังในคอม ส่วนเราก็รับหน้าที่ดูละครเเละคุยเป็นเพื่อนคุณเเม่สามี
       มาที่ครอบครัวเรา เรารักท่านมากเพราะครอบครัวเราเคยลำบาก เลยอยากทดเเทนให่ได้มากที่สุด เลยทำให้เค้าเเก้ปัญหาไรเองไม่ได้ ค่าใช้จ่ายไม่พอ เราก็หยิบยื่นให้ ไม่อยากให้พ่อไปขับรถบรรทุกเพราะปวดหลัง เลยให้พ่อทำสวนเบาๆที่บ้าน เเต่ก็ยังไม่มีรายได้นักเราต้องให้ท่านเพื่อให้มีกำลังใจ เราคิดอยากหารายได้เพิ่มให้ ก็ต้องลงทุนเพิ่มไปเรื่อยๆ จริงๆเราก็มีความสุขที่ได้ทำเเบบนั่นนะ เเต่ปัญหาคือเราเเละครอบครัวสามีอยากมีลูก เเต่จากสถานการณ์ตอนนี้เราไม่มั่นใจว่าจะดูเเลลูก พ่อเเม่ เเละสามีไหวมั้ย รายได้ก็ไม่ได้เยอะอะไร ที่สำคัญเราก็มีลูกยากด้วยทุกครั้งที่ประจำเดือนมาก็ทั้งดีใจเเละเสียใจเหมือนคนไม่พร้อมนัก เเต่สามีก็อยากมีมากไม่เคยถามปัญหา ไปปรึกษาหมอก็ต้องเราจ่าย
     เดือนนี้ที่ท้อมากเริ่มจาก พ่อบ่นไม่มีรายได้ก็เลยให้เงินพ่อ ต่อมาน้องโทรมาว่าเงินไม่พอเพราะเเฟนจะมาหาก็เลยให้ ต่อมาเเม่โทรมาว่าอยากปลูกข้าวโพด ไม่มีเงินซื้อเมล็ดเราก็โอนให้ ต่อมาสามีบอกเดือนนี้เดินทางไปสมัครงานเลยเงืนหมดไม่ได้ช่วยงวดรถ เราก็ไม่ว่าอะไร อยากกินข้าวนอกบ้านนีบโทรมานัดเมียไว้ทั้งที่ก็ต้องเมียเป็นคนจ่าย ล่าสุดเมื่อเช้ารถสายพานขาดรีบโทรบอกเมียโดนไป12000 เฮ้อ เราล่ะท้อเลย พอมีปัญหาไม่รู้จะปรึกษาใครล่ะทีนี้  เลยรู้สึกว่าเราก็ยังไม่พร้อมมีลูกหรอก เพราะคนเหล่านี้เค้าก็ยังยืนเองไม่ได้ต้องประครองไปก่อน เราก็เเก่ขึ้นทุกวันยิ่งจะมีลูกยากไปเรื่อย งานที่ทำต่อไปก็ต้องไม่มีOT
เหนื่อยใจเลย ขอพื้นที่ระบาย ขอบคุณที่รับฟังค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่