คือเรื่องมันมีอยู่ว่า  เราอยู่กินกับสามีมา 11 ปี อยู่ที่บ้านของสามี เรากับสามีอยู่คนล่ะจังหวัดกัน สามีเป็นคนอารมณ์ร้อน ปากร้าย ชอบด่าว่าเรา ทำร้ายร่างกายเรา ทุบตีเราบ่อยๆ เล่นยาบ้า กินน้ำกระท่อม สูบกัญชา  สามีอายุ 40 เราอายุ 31 มีลูกด้วยกัน 2คน คนโต9 ขวบ คนเล็ก 1ขวบ 3เดือน ซึ่งคนเล็กยังกินนมแม่ และติดเต้ามาก เรากับสามีเปิดร้านขายน้ำกระท่อม 24 ชม.และมี 2ร้าน ซึ่งจำเป็นต้องมีลูกจ้างมาช่วยขาย  มาวันนึงเราจับได้ว่าสามีของเราแอบคุย(เชิงชู้สาว)กับลูกจ้างในร้าน(เด็กสาวอายุ18ปี) ซึ่งเด็กสาวคนนั้นเราเอ็นดูเหมือนน้องสาวคนนึงถึงขนาดให้มาพักอยู่บ้านเดียวกันกับเรา พอเราจับได้ สามีเราก็บอกว่าแค่คุยกันเฉยๆ ไม่เคยมีอะไรกันคุยกันมาสัก1-2เดือนแล้ว (เราไม่เคยระแวงเลย) แล้วเรากับสามีก็ทะเลาะกันและก็สัญญากับเราว่า จะไม่คุยแล้วเราก็ไม่รู้ว่าเค้าได้แอบนอนด้วยกันบ้างหรือยัง กี่ครั้งแล้ว แล้วเราจะหลับตาลงอย่างไม่ระแวงได้ยังไงในเมื่อห้องนอนเรากับห้องนอนลูกจ้างติดกัน เค้าจะแอบไปเอากันตอนไหนก็ไม่รู้เลย แต่เราก็ให้อภัย ผ่านไปสัก 4-5 วันเราแอบเช็คโทรศัพท์ของสามี ก็เห็นสามีเรายังคุยเรื่องของเด็กคนนั้นกับเพื่อนของเค้า (ประมาณว่าให้เป็นความลับ) ก็ทะเลาะกันอีกครั้ง สามีก็บอกว่าเราคิดมากไปเอง เราก็พยายามไม่คิด จนวันที่ลูกจ้างคนนั้นขอย้ายออกจากบ้านเรา สามีเราเหมือนมีอาการเสียใจหนักมาก ถึงขนาดนอนเพ้อถึงชื่อเด็กคนนั้น ตื่นเช้ามาเราก็เช็คโทรศัพท์สามีอีกครั้ง ก็ได้เจอกับข้อความที่พิมไปหาเด็กคนนั้นว่า
"อย่าปล่อยให้พี่มีโอกาสได้อยู่กับน้องสองต่อสองอีกเด็ดขาด พี่จะพาน้องไปทำเรื่องต่ำช้าเลวทรามให้สาสมแก่ใจพี่เลยเชียว" จิงทำให้เรากับสามีทะเลาะกันใหญ่โตอีกครั้ง เค้าด่าเรา ด่าแม่เรา ดูถูกเราสาระพัด ทั้งๆที่เค้านอกใจเรา เราขอเลิกกับสามี เพราะเรารับไม่ได้อีกแล้วจริงๆ พอเราเก็บเสื้อผ้าจะไป เราก็ได้แย่งลูกคนเล็กกัน ตอนนั้นคนโตไปโรงเรียน จนลูกร้องไห้หนักมาก เค้าบอกกับเราว่าให้เราไปแต่ตัว ไม่ให้เอาลูกไป ถ้าเราเอาลูกไป เค้าจะตามไปยิง แม่กับลูกของเราที่บ้านเกิดเรา(ลูกกับสามีเก่าของเรา) ซึ่งเรารู้ว่าเค้าทำจริงๆแน่ เพราะตัวเค้าไม่เหลือใครเลย ถ้าไม่มีเรากับลูก เราจึงตัดสินใจไปคนเดียวไม่เอาลูกไป (ทั้งๆที่อยากได้ลูกใจจะขาด) เราไม่มีเงินสักบาท เราเดินไปคิวรถตู้ระยะทางประมาน 2 กม. เราเดินบนถนนใหญ่ เดินไปร้องไห้ไป ไม่มีเงินสักบาท แต่โชคดีมีคนใจดี2ผัวเมีย พาเราไปส่งที่คิวรถพร้อมให้เงินค่ารถเรามา 200 บาท(ขอบคุณมากๆเลย) เราเลยตัดสินใจนั่งรถไปหาพ่อ (พ่อเราแต่งงานใหม่อยู่อีกจังหวัดนึง) ไปอยู่กับพ่อ (สามีเราไม่เคยมาบ้านพ่อ)แต่เราก็คิดถึงลูกทุกวันทุกคืน ได้แต่ร้องไห้สงสารลูก เพราะคนข้างบ้านโทรมาบอกว่าสามีเรา ไม่ได้สนใจลูกจริงๆ คนเล็กก็ร้องไห้เพราะติดนมแม่ไม่เอาขวดนม คนโตก็ไม่ได้ไปโรงเรียน กลางคืนคนเล็กมักจะเดินร้องไห้ออกจากบ้านบ่อยๆ เราใจจะขาดอยุ่แล้ว อยากไปรับลูกมา แต่อดีตสามีเราไม่ยอมเลย บอกว่าเราทิ้งลูกไปแล้ว เราไม่มีลูกแล้ว(สามีหาว่าเราทิ้งลูกหนีไปกับผัวใหม่ แต่เราไม่ได้มีผัวใหม่นะคะ) ตอนนี้เราออกจากบ้านอดีตสามีมา16วันแล้ว เราคิดถึงลูกมาก สงสารลูกมาก เหมือนเค้ากำลังทรมานลูกเพื่อให้เรากลับไป แต่เราไม่สามารถกลับไปอยู่กับเค้าได้แล้ว เราอยากเอาลูกออกมาจากตรงนั้น
เราเป็นแม่ที่แย่เหมือนอดีตสามีเราว่าเราจิงๆหรอคะ
เราไม่สมควรเป็นแม่คนจิงๆหรอคะ (ไม่มีคืนไหนที่เราไม่ร้องไห้เลย) แต่พ่อก็คอยปลอบเราเสมอ