ที่กล่าวนี้ไม่ได้คิดเหมารวมว่าทุกคน ทุกกลุ่ม แต่มีคนที่หนาไปด้วยกิเลสอาสวะ อยากได้ไม่รู้จักพอ เมื่อไม่รู้จักพอก็พยายามขนขวายหาเพิ่ม ทั้งๆที่มีมากจนเกินความพอดีไปแล้ว เริ่มตั้งแต่คณะมส. ลงมา มจร. เครือข่ายต่างๆ ตัวบุคคล ทำไมจึงหนาไปด้วยความโลภ ความหลง ไม่ยับยั้งชั่งใจ ไม่รู้จะอยากได้อยากดีกันไปถึงใหน ?

คำสอนพระพุทธเจ้า ท่านให้ทำความดี งดเว้นทำชั่ว ทำจิตใจให้บริสุทธ์

แต่พุทธบริษัทกลับเห็นผิดเป็นชอบ ใหลตามกิเลสอาสวะที่ครอบครองใจตัว จนมืดบอด ไม่มีสติจะต้านทานยับยั้งกันบ้างเลย เช่น ที่เห็นเป็นข่าวในปัจจุบัน

เห็นแล้วก็สลดสังเวชใจจริงๆ