ปกติเราเป็นคนขี้น้อยใจ คิดเล็กคิดน้อยอยู่แล้วอะ
แล้วเราก็มีแฟน กับแฟนคนนี้ เพิ่งจะคบกันแค่ครึ่งปีเองค่ะ แต่ก็ค่อนข้างจริงจังมาก ถึงขั้นว่าแฟนย้ายหอมาอยู่ใกล้บ้านเรา แต่ก็ด้วยเหตุผลหลายอย่าง
ทีนี้ปัญหาที่ทำให้เราเครียดมากๆ เสียใจมากๆ แต่ก็อดทน ก็คือ แฟนเราเป็นคนที่โมโหขึ้นมาเมื่อไหร่จะเหวี่ยงใส่ จะพูดทำร้ายความรู้สึก และไม่แคร์ว่าเราจะเสียใจไหม และพอเค้าอารมณ์เย็นลง เค้าก็จะเข้ามาพูดคุย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หรือ ก้เข้ามาแหย่เล่น ทั้งๆที่เรา เพิ่งจะร้องไห้อยู่เมื่อกี้ แต่เราก็ได้แต่ รีบทำให้ตัวเองหายเครียด แล้วก็ทำตัวปกติ .... เรามีปัญหาแบบนี้ไม่บ่อยเท่าไหร่ ที่หนักๆ จนเราร้องไห้ต่อหน้าเค้า แต่ไอ้เรื่องเล็กน้อย ที่แอบร้องไห้ลับหลัง ก็มีเยอะค่ะ บ่อยมาก แต่ไม่อยากให้เค้ารู้ กลัวเค้าจะหาว่า สำออย ทั้งๆที่ไม่ใช่ว่าเราสำออย แต่เราเสียใจต่างหาก

ครั้งล่าสุดที่เราโดน เราร้องไห้หนักมาก นั่งร้องไห้อยู่ข้างหลังเค้า และร้องไห้หนักกว่าทุกครั้ง แต่เค้าก็เล่นเกมแบบไม่สนใจ คือเราเข้าใจว่าเราคงจะร้องไห้บ่อยจนเค้ารู้สึกว่า อยากร้องก็ร้องไปดิ ไม่สนใจ และพอเค้าอารมณ์เย็น  เค้าก็เข้ามาเล่นด้วย เข้ามาแหย่ พูดดีๆ ตอนนั้น เราอยากจะใจแข็ง แต่สุดท้าก็ไม่อยากให้เกิดบรรยากาศไม่ดีเพิ่มอีก เราก็เล่นด้วย ทั้งน้ำตานั้ยแหละ และปัญหาก็จบไป

เราคิดว่า เราน่าจะทนได้ น่าจะรับนิสัยส่วนนี้ได้ เรามองว่า มันคือข้อเสียของเค้า ที่เราควรจะรับให้ได้ แต่บางทีเราก็สงสัยว่า ที่เค้ากล้าทำกับเราแบบนี้ เพราะเค้าคิดว่าเราเป็นของตายของเค้าหรือเปล่า คือ ไม่จำเป็นต้องถนุถนอมอะไร เพราะยังไงเราก็ไม่ทิ้งเค้า ซึ่งมันก็จริง เราถึกทน เหมือนควาย เพียงเพราะอยากพิสูจน์ว่า รักแท้ มันน่าจะชนะทุกอย่าง และวันนึง เค้าคงจะมองเห็นคุณค่าตรงนี้

เรามักจะไปอ่านเจอบทความที่เนื้อหาประมาณว่า ผู้ชายทำร้ายความรู้สึกผู้หญิง ไม่แคร์ไม่สนใจ เหวี่ยง แต่ผู้หญิงก็อดทน จนสุดท้ายผู้ขายก็คิดได้ ว่าทำให้ผู้หญิงเสียใจมากขนาดไหน และก็ครองรักกันอย่างมีความสุข เราได้แต่คิดว่า มันคือนิยายหรอ หรือมันอ้างอิงมาจากเรื่องจริง เราจะมีวันนั้นไหม หรือมันจะเป็นแบบนี้ไปตลอดกาล

เราก็ถามตัวเองนะ ว่าเราทนไปทำไม ... ก็เราโดนทิ้ง อกหักมาไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ รักครั้งนี้ เราอยากทำให้ดีที่สุด อดทนเพื่อรักให้ได้มากที่สุด เราอยากมีชีวิตคู่ อยากมีคนที่รักเราจริงๆ เหมือนที่เรารักเค้า เราเลยพยายามทำทุกอย่าง อย่างเต็มที่ในทุกๆด้าน  เพื่อทำให้ความรักครั้งนี้ดีที่สุด

แต่บางที เราก็อดสงสัยไม่ได้ว่า เรากำลังทำเพื่อความรักมากเกินไปอยู่ฝ่ายเดียวหรือเปล่า ... หรือว่า เราคิดผิดหรือเปล่าที่จะทน
และทุกครั้งที่เราสงสัยแบบนั้น เราก็จะบอกตัวเองว่า เออ ถ้าเรารัก เราต้องไม่คาดหวัง เพราะความรักคือเราต้องรักโดยไม่หวังอะไรตอบแทน

มันใช่หรอ เราสับสนมากเลยนะ เรารักแฟนเรา รักมาก รักจนเราไม่ลืมหูลืมตาหรือเปล่า รักจนเค้าดูถูกและไม่เห็นค่าอะไรเราเลยหรือเปล่า ... เราง่ายเกินไปกับการแสดงความรักออกมาให้เห็นจนดูเหมือนของตายหรือเปล่า

เนี่ย เราโด่ดเป็นคนคิดมากเลยอะ ทั้งๆที่เรื่อง มันก็แค่ เราเอาหนังไปดูที่ห้องแฟน แล้วหนังไม่สนุก แฟนหงุดหงิด และใส่อารมณ์ ปาแผ่นใส่เรา เพราะเราเซ้าซี้ว่าทหนังสนุกดีนะ ไม่สนุกหรอ เค้าก็พูดไล่ว่าเอากลับไปให้หมดเลยหนังที่เอามาอะ และเราเสียใจร้องไห้ แฟนไม่สนใจ กลับไปตีฮอน จนจบเกม แล้วก็มาแหย่เล่นกับเราเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น รวมถึงคำขอโทษด้วย

เรื่องมันก็แค่นี้เอง เรากลับคิดอะไรไปเยอะแยะเป็นตุเป็นตะ ..... บ้ามากจริงๆ แฟนเราก็ซวยนะ ดันมาเป็นแฟนคนโรคจิตแบบเรา

ระบายจบแล้ว ขอบคุณค่ะ

เราตั้งกระทู้นี้เพราะ เราอึดอัด ระบายให้ใครฟังไม่ได้เลย เพราะเอาจริงๆ เล่าให้คนอื่นฟัง ก็มีแต่บอกให้เลิกกัน แต่เราไม่อยากเลิกอะ เราอยากอดทนให้ได้มากที่สุด เราหวังว่า แฟนเราจะเห็นใจเราในซักวันนึง และรับรู้ว่า เรารีกแฟนเรามากขนาดไหน

บางทีเราก็คิดว่า หรือแฟนเราจะไม่รู้ตัวว่า ตัวเค้าเองเป็นคนแบบนี้ ....

เรารักแฟนนะ ขอบคุณที่อ่านจนจบ ขอบคุณที่รับฟังการระบายที่ไร้สาระของเรา