เห็น รปห ที่ตรุกีไม่สำเร็จแล้วชื่นชม ฝ่ายค้าน และ ปชช ของชาวตรุกี ที่เคารพกติกา และรู้จักรักษาสิทธิ
ของตัวเองที่มี แม้นายเอร์โดอาน ปธน ของตรุกี จะไปพักร้อน แต่ปชช ส่วนใหญ่ก็ออกมาต้านอำนาจ
ของทหาร ที่ทำการ รปห ครั้งนี้ จนบาดเจ็บล้มตาย เป็นจำนวนมาก เรียกว่าฝ่ายทหารล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง
( แต่มันมีปัจจัยหลายอย่างที่ทำให้ รปห ครั้งนี้ล้มเหลว คนที่ตามอ่านน่าจะพอเข้าใจ)
และ ที่น่ายินดีต่อชาวตุรกีคือการ รปห ครั้งนี้ ล้มเหลว และประเทศตรุกี ก็สามารถเดินหน้าบนเส้นทาง ปชต ต่อไปได้
เพราะความร่วมมือ ร่วมใจต่อต้านอำนาจนอกระบบ เกือบทั้งประเทศ จึงไม่น่าแปลกใจที่กระแสชื่นชม ปชช จากทั่วโลก
หลั่งไหลไปสู่ตรุกี
ย้อนมามองบ้านเรา กลับกลายเป็นเรื่องโอล่พ่อ ซะฉิบ เมื่อ ฝ่ายเสื้อแดงถูกสลิ่มกลับลำและเหน็บแนมว่า ไม่ออกต่อต้านทหารซะงั้น
ซึ่งคิดตามเหตุผลหลักๆคือ พวกนี้ชื่นชทบูชา รปห จนลืมหลักการของการครองอำนาจและหลักการ ปชต ไปแล้ว นั่นเพราะความเกลียด
อย่างไร้เหตุผลต่อคนเสื้อแดง
ถ้าพูดตามสถานะการณ์และความเป็นจริงแล้ว คนเสื้อแดงซะอีก ที่เมื่อเกิด รปห ครั้งใด ก็จะออกมาต่อต้านเผด็จการแทบทุกครั้ง
ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มใดๆ เช่น คนวันเสาร์ไม่เอาเผด็จการ หรือมวลชน ที่ออกมาต่อต้าน รปห จนสังเวยชีวิตอย่างคุณลุงไพรวัลย์ น่วมทอง
ก็ล้วนแสดงจุดยืนต่อต้านทั้งสิ้น จุดยืนตรงนี้เชื่อได้ ว่าคนไทยยังคงไม่เปลี่ยน แต่ด้วยข้อจำกัดทางความปลอดภัย เราๆท่านๆเองก็น่าจะรู้ว่า
เวลา รปห เกิดนอกจากต้องรักษาประชาธิปไตยแล้ว ชีวิตก็เป็นอีกหนึ่งความสำคัญที่ต้องรักษาและดูแล
ต้องขอคารวะในความเสียสละ ของคุณลุงไพรวัลย์ น่วมทอง ที่เอาชีวิตเป็นเดิมพัน มาณที่นี้อีกครั้ง
บางคนที่ดูถูกเหยียดหยามความคิดคนไทยกันเอง คงไม่เข้าใจว่าการรักษาชีวิต เพื่อการต่อสู้ครั้งต่อไป ในรูปแบบอื่น ก็น่าจะเป็นการต่อสู้
ได้อีกในหลายรูปแบบ เพื่อให้ได้มาใน ประชาธิปไตย แบบเต็มใบ โดยไม่ต้องเสียเลือดเนื้อสังเวยอำนาจกันอีกต่อไป ซึ่งอุดมการณ์เหล่านี้
ยากจะหาได้ในสลิ่ม( บางคน)
และหากจะมองไปถึงวิธีแก้ปัญหา การเลือกตั้ง นั่นคือวิธีแก้ปัญหาที่ดีที่สุด ตรงตามระบอบและกติกาที่สุด แล้วในโลกของอารยชน
ซึ่งหากคนไหนรักที่จะให้ประเทศเดินหน้า ก็ควรให้การเมืองแก้ไขด้วยการเมือง ควรหยุดคิดซักนิดว่า รปห ไม่เคยพาประเทศเดินหน้า
ไปเลยสักครั้ง ทุกครั้งที่เกิด รปห เราก็ต้องหยุดเดินไปหนึ่งก้าวเสมอ ในขณะที่ประเทศเพื่อนบ้าน เดินหน้าต่อไปอย่างไม่หยุด
กว่าเราจะเดินหน้าไปอีก เราเสียเวลาไปนานเท่าไหร่ ในการพัฒนาประเทศเพื่อทัดเทียม ประเทศเพื่อนบ้าน
โลกข้างนอกกว้างใหญ่และน่าค้นหามากนัก อิสระใดจะเท่า อิสระที่ได้คิดได้ทำ และแข่งขันเพื่อทัดเทียมตามสิทธิที่พึงมีพึงได้
เราไม่ใช่ทาส ไม่ใช่คนที่ต้องถูกจองจำ เรามีความคิด มีสิทธิ และเราจึงไม่ควรถูกจำกัดสิทธิไว้แค่อำนาจ ที่เราไม่ได้เลือก
มอง ตุรกี และมองประเทศไทย...
ของตัวเองที่มี แม้นายเอร์โดอาน ปธน ของตรุกี จะไปพักร้อน แต่ปชช ส่วนใหญ่ก็ออกมาต้านอำนาจ
ของทหาร ที่ทำการ รปห ครั้งนี้ จนบาดเจ็บล้มตาย เป็นจำนวนมาก เรียกว่าฝ่ายทหารล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง
( แต่มันมีปัจจัยหลายอย่างที่ทำให้ รปห ครั้งนี้ล้มเหลว คนที่ตามอ่านน่าจะพอเข้าใจ)
และ ที่น่ายินดีต่อชาวตุรกีคือการ รปห ครั้งนี้ ล้มเหลว และประเทศตรุกี ก็สามารถเดินหน้าบนเส้นทาง ปชต ต่อไปได้
เพราะความร่วมมือ ร่วมใจต่อต้านอำนาจนอกระบบ เกือบทั้งประเทศ จึงไม่น่าแปลกใจที่กระแสชื่นชม ปชช จากทั่วโลก
หลั่งไหลไปสู่ตรุกี
ย้อนมามองบ้านเรา กลับกลายเป็นเรื่องโอล่พ่อ ซะฉิบ เมื่อ ฝ่ายเสื้อแดงถูกสลิ่มกลับลำและเหน็บแนมว่า ไม่ออกต่อต้านทหารซะงั้น
ซึ่งคิดตามเหตุผลหลักๆคือ พวกนี้ชื่นชทบูชา รปห จนลืมหลักการของการครองอำนาจและหลักการ ปชต ไปแล้ว นั่นเพราะความเกลียด
อย่างไร้เหตุผลต่อคนเสื้อแดง
ถ้าพูดตามสถานะการณ์และความเป็นจริงแล้ว คนเสื้อแดงซะอีก ที่เมื่อเกิด รปห ครั้งใด ก็จะออกมาต่อต้านเผด็จการแทบทุกครั้ง
ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มใดๆ เช่น คนวันเสาร์ไม่เอาเผด็จการ หรือมวลชน ที่ออกมาต่อต้าน รปห จนสังเวยชีวิตอย่างคุณลุงไพรวัลย์ น่วมทอง
ก็ล้วนแสดงจุดยืนต่อต้านทั้งสิ้น จุดยืนตรงนี้เชื่อได้ ว่าคนไทยยังคงไม่เปลี่ยน แต่ด้วยข้อจำกัดทางความปลอดภัย เราๆท่านๆเองก็น่าจะรู้ว่า
เวลา รปห เกิดนอกจากต้องรักษาประชาธิปไตยแล้ว ชีวิตก็เป็นอีกหนึ่งความสำคัญที่ต้องรักษาและดูแล
ต้องขอคารวะในความเสียสละ ของคุณลุงไพรวัลย์ น่วมทอง ที่เอาชีวิตเป็นเดิมพัน มาณที่นี้อีกครั้ง
บางคนที่ดูถูกเหยียดหยามความคิดคนไทยกันเอง คงไม่เข้าใจว่าการรักษาชีวิต เพื่อการต่อสู้ครั้งต่อไป ในรูปแบบอื่น ก็น่าจะเป็นการต่อสู้
ได้อีกในหลายรูปแบบ เพื่อให้ได้มาใน ประชาธิปไตย แบบเต็มใบ โดยไม่ต้องเสียเลือดเนื้อสังเวยอำนาจกันอีกต่อไป ซึ่งอุดมการณ์เหล่านี้
ยากจะหาได้ในสลิ่ม( บางคน)
และหากจะมองไปถึงวิธีแก้ปัญหา การเลือกตั้ง นั่นคือวิธีแก้ปัญหาที่ดีที่สุด ตรงตามระบอบและกติกาที่สุด แล้วในโลกของอารยชน
ซึ่งหากคนไหนรักที่จะให้ประเทศเดินหน้า ก็ควรให้การเมืองแก้ไขด้วยการเมือง ควรหยุดคิดซักนิดว่า รปห ไม่เคยพาประเทศเดินหน้า
ไปเลยสักครั้ง ทุกครั้งที่เกิด รปห เราก็ต้องหยุดเดินไปหนึ่งก้าวเสมอ ในขณะที่ประเทศเพื่อนบ้าน เดินหน้าต่อไปอย่างไม่หยุด
กว่าเราจะเดินหน้าไปอีก เราเสียเวลาไปนานเท่าไหร่ ในการพัฒนาประเทศเพื่อทัดเทียม ประเทศเพื่อนบ้าน
โลกข้างนอกกว้างใหญ่และน่าค้นหามากนัก อิสระใดจะเท่า อิสระที่ได้คิดได้ทำ และแข่งขันเพื่อทัดเทียมตามสิทธิที่พึงมีพึงได้
เราไม่ใช่ทาส ไม่ใช่คนที่ต้องถูกจองจำ เรามีความคิด มีสิทธิ และเราจึงไม่ควรถูกจำกัดสิทธิไว้แค่อำนาจ ที่เราไม่ได้เลือก