ไดอารี่หมอดู โดย คุณหมอพีร์ ค่ะ   

จาก หนังสือธรรมะใกล้ตัว ฉบับที่ 165 ค่ะ


มกราคม ๒๕๕๖
สวัสดีค่ะทุกคนที่อ่านไดอารี่หมอดู

เอาบุญมาฝากทุกคนเหมือนเดิมค่ะ อนุโมทนากันนะคะ อาทิตย์นี้ทำแกงส้ม หมูแดดเดียว เนื้อแดดเดียว แล้วก็นึ่งข้าวเหนียวไปด้วย พระท่านตักเยอะค่ะเพราะไม่ค่อยมีคนนึ่งข้าวเหนียวไปทำบุญ นอกจากนั้นยังมีผัดผักใส่เห็ดสามอย่าง อีกวัดหนึ่งพีร์ทำเป็นแกงฮังเลของทางเหนือ ผัดมักกะโรนี และแกงจืดเห็ดสามอย่างค่ะ

ส่วนอาทิตย์ก่อนมีร่วมบุญกับคณะผู้ใจบุญไปเลี้ยงข้าวเด็กที่บ้านเด็กอ่อนรังสิต เด็ก ๆ ประมาณสองร้อยเจ็ดสิบคน พีร์อาสารับทำก๋วยเตี๋ยวให้ค่ะมีความสุขมากเลยค่ะ เด็ก ๆ หน้าตาน่ารักแถมทานข้าวกันน่าอร่อยด้วย พีร์ช่วยป้อนอยู่สองชาม น้อง ๆ ทานหมดชามเลย ที่นั่นเขาจะสอนให้เด็ก ๆ เรียกแม่กันค่ะน่ารัก ถามเจ้าหน้าที่ว่าส่วนใหญ่ที่นี่จะใช้อะไรมากที่สุดเห็นเขาบอกมาว่านมกับผ้าอ้อมเด็กสำเร็จรูป

มีหลายคนที่คิดว่าอยากทำบุญ ลองไปดูสิคะ มีทั้งเอาของที่เขาขาดไปให้หรือจะจองเลี้ยงอาหารกลางวันก็ยังได้ค่ะ ยิ่งสำหรับหลายคนที่มีวิบากเรื่องความรักให้ต้องเหงาเศร้าว้าเหว่ ยิ่งน่าไปมาก ๆ อานิสงส์ของการให้ความสุขคนที่ถูกทอดทิ้งให้หายเหงาเศร้าว้าเหว่ ผลของบุญจะส่งผลให้ใจเราคลายจากอาการเหล่านั้นได้ค่ะ ยิ่งตอนเราไปทำบุญนั้นเด็ก ๆ เยอะค่ะ พลังงานกุศลเยอะดี เหมือนที่พระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้ว่าก่อนทำมีความสุข ขณะทำมีความสุข หลังทำมีความสุข บุญส่งผลในปัจจุบันจริงๆค่ะ ตอนเขียนยังปลื้มใจแอบอมยิ้มกับภาพเก่า ๆ ที่ยังติดตาอยู่เลยค่ะ ดังนั้นใครหลายคนที่คิดว่าจะลงมือทำความดีด้านนี้อย่ามัวแต่คิดและรอก่อนนะคะ เพราะไม่อย่างนั้นสิบปีผ่านไป จะมีแค่ .”จะไปทำ”

ผลจากการทำความดี เสียสละทานไปเรื่อย ๆ จนวันที่เราจะเสียชีวิต จะทำให้จิตใจไม่ค่อยยึดมั่นถือมั่นในกายใจมากเท่าไหร่ นึกย้อนถอยหลังกลับไปทั้งชีวิตมีแต่สิ่งที่ได้เสียสละ ได้ให้ ได้บริจาคค่ะ

กลับมาเรื่องของการดูดวงกันต่อค่ะ สำหรับอาทิตย์ที่ผ่านมาเจอเรื่องราวซ้ำกัน คือชีวิตมีเพื่อนแต่สุดท้ายกลายเป็นเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด ไว้ใจกันมากเล่าได้ทุกเรื่อง ไปไหนไปกัน แต่พอวันหนึ่งความเห็นไม่ตรงกันทะเลาะกันแรง เพื่อนรักกลายเป็นเพื่อนชัง เหม็นขี้หน้ากันถึงขั้นอยากทำร้ายให้อีกฝ่ายเกิดความวายวอด การที่เป็นนี้แบบนี้ ส่วนหนึ่งอาจจะเป็นที่เคยรักกันมาก ถึงเวลาเกลียดกันก็ทำร้ายกันอีก ดังนั้นพอเจอกันแรก ๆ จะรู้สึกเข้ากันได้มากเหมือนเคยรู้จักกันมาเนิ่นนาน แต่พอวันหนึ่งมีเรื่องผิดใจกันนิดหนึ่ง ก็ถึงขั้นทำร้ายกันแบบให้อภัยกันไม่ได้ ดังนั้นเวลาเราทะเลาะกันกับเพื่อนแบบว่าถ้านิสัยแย่เตือนกันไม่ได้ ก็ไม่ต้องทำร้ายกัน ให้เลือกทำตัวออกห่างแทน การกระทำอันใดที่จะทำให้อีกฝ่ายอีกเดือดร้อนเพื่อให้เกิดความสะใจต้องไม่ทำตามที่ใจสั่ง พอเราทำบาปกับเขาเพิ่ม เมื่อเจอกันใหม่อีกภพเมื่อจำกันไม่ได้ ก็จะผูกสัมพันธ์ตามมาให้ใช้กรรมและผลักดันให้ทำกรรมเพิ่มอีก การหยุดการกระทำที่ไม่ก่อเวรเพิ่มคือเส้นทางที่ดี มีพี่คนหนึ่งเธอแค้นมาก เจอหน้ากันต้องมีกิริยาไม่ดีกระแทกกระทั้นกันตลอด จนล่าสุดเธอมีความคิดอยากจะฆ่าเขาให้ตาย เข้าใจเลยค่ะว่าข่าวในสังคมที่มีให้เห็นกันมากมายว่าเวลาไม่พอใจกัน นึกอยากกำจัดอีกฝ่ายทิ้งเพราะขวางหูขวางตา สังคมสมัยใหม่กระทบกระทั่งกันง่าย การให้อภัยกันในยุคนี้ก็น้อย ทำให้เกิดเหตุฆาตกรรมกันบ่อย การหลุดเรื่องโทสะมาก ๆ ย่อมส่งผลให้เจอแต่เหตุการณ์ยั่วโมโห ลองสังเกตชีวิตระหว่างวันดูสิคะว่า ถ้าปล่อยให้โกรธแรง ๆ ทั้งวัน ก็จะเจอแต่เรื่องแย่ ๆ ทั้งวันมีแต่เหตุการณ์ที่กระตุ้นให้โกรธตลอด พอทำซ้ำก็จะยิ่งหนักขึ้นดึงดูดความโชคร้ายเข้าหาตัว.

พีร์แนะนำพี่คนนั้นว่าที่อยากฆ่าเขานั้นเพราะเห็นหน้ากันตลอด ลองเลี่ยงการเจอหน้าเขาให้มากที่สุด เพราะเราอยู่เหตุปัจจัยที่แย่ ๆ พอเจอการกระทำคำพูดที่บาดหูบาดตาบาดใจ จิตที่มีโทสะแรงของเราย่อมอยากให้เขาตายเป็นธรรมดา ดังนั้นการเลี่ยงไม่เจอและการสอนให้ใจยอมรับว่าเคยทำร้ายกันมาก่อน เลยทำให้ต้องเจอคนนิสัยไม่ดีเป็นธรรมดา. และเวลาทำบุญมาให้แผ่เมตตาให้เขามาก ๆ ใจจะได้สบายขึ้น. คิดไว้เสมอว่าเขาตายเราติดคุกรับได้ไหม หรือเกิดมาใหม่มีอายุขัยที่สั้นโดนศัตรูคู่อริฆ่าตายแต่เด็ก พอสอนให้ใจคิดไปในทางดี ผนวกกับไม่อยู่ในเหตุการณ์กระตุ้นโทสะบ่อย ๆ ก็จะดีขึ้นเองค่ะ

การไม่ผูกเวรด้วยการให้อภัยเป็นสิ่งเห็นผลได้จริงนะคะ บางครั้งอาจจะดูโง่ในสายตาคนอื่นก็ไม่เป็นไร ไม่รู้ใครเป็นคนต้นคิดนะคะว่าการอยู่เฉย ๆ ให้อภัยยับยั้งชั่งใจไม่ตอบโต้ศัตรูเรียกว่าโง่ ความจริงต้องยอมค่ะ โง่ในสายตาคนบนโลกแต่ฉลาดพอที่จะไม่สร้างภัยเวรให้ชีวิตตัวเองอย่างไม่รู้ที่สิ้นสุดในอนาคตค่ะ