ไดอารี่หมอดู โดย คุณหมอพีร์ ค่ะ  

จาก หนังสือธรรมะใกล้ตัว ฉบับที่ 155 ค่ะ


กันยายน ๒๕๕๕
สวัสดีทุกคนที่อ่านไดอารี่หมอดูค่ะ  

สัปดาห์นี้เอาบุญมาฝากเหมือนเดิมค่ะ พีร์ทำต้มสายบัวกับผัดบวบใส่ไข่กับข้าวสวยหนึ่งหม้อไปทำบุญที่วัดค่ะ สายบัวอร่อยมากเลยนะคะ พีร์ไม่เคยทานเลยคงเพราะเกิดทางเหนือเขาไม่ค่อยใช้ทำเป็นอาหารมั้งคะ พอมาทำเป็นกับข้าวไม่ว่าจะผัดหรือต้ม รสชาติจะหวาน ๆ กรอบอร่อยมากเลยค่ะ ยิ่งซื้อมาจากบ่อบัวใหม่นี่กินไม่เบื่อเลย หลายคนชอบบอกว่ากินไม่เป็นจนติดปาก ความจริงต้องลองกินดูก่อน ถ้าลองแล้วไม่ชอบค่อยว่ากัน ใครที่ทำอาหารไม่เป็นหรือไม่เก่งเคยลองหัดทำกับข้าวไปวัดกันบ้างหรือยังคะ ต้องทดลองดูค่ะ ความสุขที่ได้จากการทำกับข้าวไปวัดมันต่างกันมากจากการที่ซื้อไปถวายนะคะ

มีหลายคนที่อ่านไดอารี่หมอดูไปแล้วเกิดกำลังใจมุ่งมั่นในการทำบุญมากขึ้น และมีอีกหลายคนบอกว่าเดี๋ยวนี้ทำบุญไม่เลือกวัดเลือกพระแล้วนะ ฟังแล้วปลื้มใจค่ะ ยังไงก็อนุโมทนาสาธุจริง ๆ ค่ะ

ส่วนสำหรับอาทิตย์นี้เจอลูกค้าคนหนึ่งเธอดูดวงผ่านโทรศัพท์ ชีวิตช่วงนี้เธอเป็นทุกข์ค่อนข้างเยอะ จิตเธอบอบช้ำจากกรรมวิบากค่อนข้างมาก พีร์สำรวจเธอดูสักพัก เธอเป็นคนที่เวลาใจเย็นก็ดีใจหาย แต่เวลาร้ายแปลงร่างเป็นนางมารชั่วขณะ ตอนที่ดูเห็นเรื่องโทสะที่เธอทำมา มันให้ผลทางจิตใจของเธอแล้วคือเครียดจัดง่าย คิดมาก ขี้กลัว ขี้กังวล ฟุ้งซ่านล้านแปด รวมทั้งยังมีอาการน้อยใจง่ายอีก ซึ่งอาการแบบนี้ถ้าไม่รีบแก้ไขเปลี่ยนแปลงตัวเองจะสายเกินกว่าจะเยียวยารักษาได้ เพราะเป็นอาการขั้นต้นสำหรับคนที่จะป่วยทางจิต พอพูดจบตรงนี้เธอบอกออกมาว่า ช่วงนี้เป็นถึงขั้นที่ต้องหาจิตแพทย์แล้ว

สำรวจในดวงเธอจะเป็นหนักกับคนในบ้าน เช่น ลูก แฟน แม่ จุดที่หนักที่สุดคือตัวสุดท้ายคือแม่ ในดวงเธอแสดงว่าตั้งแต่เกิดมาความเห็นไม่ตรงกับแม่เลย และจะเกิดมากับแม่ที่มีความเห็นผิด ๆ ประมาณว่าอะไรที่ผิดศีล อะไรที่ไม่ดีทำหมด แต่เธอเป็นคนชอบทำบุญ ชอบรักษาศีล ไปวัดทำบุญ และก็ตั้งใจจะกตัญญูทดแทนบุญคุณแม่ ทุกครั้งที่เธอพยายามทำดี จะต้องมีเรื่องทะเลาะกันแรง ๆ และมักจะถูกพูดจาถากถางทำร้ายจิตใจตลอด ในดวงเธอมีนิสัยด้านลบตรงที่เวลาโกรธสามารถขุดคำพูดทำร้ายคนอื่นให้ได้ความเจ็บปวด ดังนั้นวิบากย่อมส่งผลให้มาเกิดในแม่ที่มีคำพูดเหมือนที่เธอเคยทำไว้ แนะนำเธอไปว่าอย่าพยายามอยากให้แม่เป็นคนดีเพราะน่าจะยากในการที่จะดีขึ้นมาได้ เพราะจิตหนามากงัดขึ้นมายากมาก พูดไปบอกไปมีแต่จะเกิดโทสะทำบาปเพิ่มเติมอีก บอกเธอไปอีกว่าลองย้อนมองถอยหลังกลับไปตั้งแต่เล็กจนโต เถียงเขาทะเลาะกับเขา เคยมีไหมที่เขาเชื่อและทำตาม ไม่มีเลย มีแต่สร้างกรรมกับเขาเพิ่มตลอด ซึ่งเธอเองก็รู้ดีว่าไม่เคยแก้ไขแม่ได้เลยจริง ๆ เลยแนะนำว่าให้เริ่มต้นยอมรับในกรรมของตัวเองก่อนว่าทำกรรมแบบนี้มาจริง ๆ อย่าพยายามแก้ไขเขา อย่าอยากให้เขาเป็นคนดี ทำใจอุเบกขานิดหนึ่ง ถึงแม้เราจะรู้ว่าเส้นทางที่เขาทำมันต่ำลง เพราะถ้าเราทำบาปกับเขา เรามีแต่จะตกต่ำลงยิ่งกว่าเขา ณ เวลานี้ไม่สายเกินไปหรอกแก้ไขทัน ค่อย ๆ เริ่มทำ ครั้งแรกอาจจะยี่สิบครั้งหลุดหนึ่งครั้ง ต่อไปห้าสิบครั้งหลุดหนึ่งครั้ง ต่อไปหนึ่งร้อยครั้งหลุดครั้ง หลังจากนั้นค่อยไปขอขมาเขา ไม่ใช่ขอขมาทุกปี หลังจากนั้นหลุดอีกเยอะเลย ไม่มีประโยชน์ แก้ไขได้แล้วค่อยขอขมา

เธอเปรยออกมาอีกว่าลูกเธอคนแรกเป็นเด็กพิเศษ ส่วนหนึ่งมาจากกรรมที่ทำกับแม่ เมตตากับโทสะมันใกล้กันมาก ดังนั้นการหวังดีต่อคนอื่นคือเมตตา แต่ถ้าต้องพูดตอนมีโทสะมีแต่บาปกับบาป และวันหนึ่งคนที่แย่คือตัวเรา. การไม่พูดตอนโกรธ อย่ากลัวว่าจะเป็นคนเก็บกด ให้กลัวบาปแทนการกลัวตัวเองเก็บกด ไม่เคยเห็นใครต้องมาตายเพราะความเก็บกดสักที เห็นแต่ว่ามีชีวิตที่ดีขึ้นเพราะการยับยั้งชั่งใจต่างหาก