ไดอารี่หมอดู โดย คุณหมอพีร์ ค่ะ  

จาก หนังสือธรรมะใกล้ตัว ฉบับที่ 199  ค่ะ


พฤษภาคม ๒๕๕๗

สวัสดีค่ะทุกคนที่อ่านไดอารี่หมอดู

อาทิตย์ที่ผ่านมาวันหยุดยาวเยอะ กับข้าวที่คนนำไปถวายวัดเลยมากเป็นพิเศษ พีร์เลยงดหนึ่งอาทิตย์ค่ะ ส่วนอาทิตย์นี้ทำต้มกระดูกหมูใบชะมวงซึ่งมีวิตามินซีเยอะ แล้วก็มีข้าวคลุกกะปิ ไส้กรอกทอด ส่วนอีกวัดหนึ่งทำราดหน้าค่ะ อนุโมทนากันนะคะ

ช่วงนี้คนมาดูดวงส่วนหนึ่งพร่ำพรรณนาถึงการเจอคนไม่ดี ทำให้ท้อแท้เบื่อหน่ายกันหลายรายเลยค่ะ ยังไงก็ต้องทำใจค่ะ เดี๋ยวนี้โลกพัฒนาไวมีการสื่อสารทุกทางทำให้ใกล้ชิดกันง่าย แต่เมื่อขาดการพัฒนาจิตใจไปพร้อมกับวัตถุก็เลยทำผิดศีลธรรมเพื่อได้มาซึ่งเงินและอำนาจ ยอมแม้กระทั่งหักหลังใส่ร้ายผู้มีพระคุณหรือเพื่อนสนิท

มีพี่ผู้ชายคนหนึ่งตำแหน่งงานใหญ่เป็นระดับบริหาร เขามีวิบากกับบริวาร ส่วนหนึ่งเพราะเคยหักหลังผู้มีพระคุณมาก่อน ทำให้ชาตินี้พอมีพระคุณกับใครจะโดนหักหลังให้เกิดความเศร้าใจเบื่อหน่ายผู้คนในสังคม ไม่อยากจะคบสุงสิงกับใครทำตัวหนีสังคม แนะนำไปว่าให้ทำดีกับคน ดีกว่าที่จะทำชั่วใส่เขา ส่วนคนที่ทำร้ายเราเป็นเพราะผลของกรรมเก่าที่เราต้องใช้ให้หมดไป ช่างมันไป ถือว่าใช้กรรม จิตพี่เขาไม่หายรู้สึกแย่ง่ายๆ เพราะวิบากทำให้ต้องทุกข์ใจนาน เลยแนะนำเพิ่มเติมว่าช่วงนี้เวลาทำบุญก็ให้แผ่เมตตาให้เขาเรื่อยๆก่อน ลักษณะที่คนเข้ามาทำร้ายพี่เขาคือ จะแกล้งพูดในทางเนียนๆ เหมือนไม่ได้แทงข้างหลังแต่เสียบจนหลังพรุนเลยทีเดียว บางคนเขามีพรสวรรค์ในการพูดหวานๆแต่ความหมายภายในหวังผลร้ายอยู่ ในใจคนเหล่านี้มักคิดว่าเขาไม่ได้ทำอะไรผิด เลยกลายเป็นการเพิ่มความเสียใจให้คนถูกกระทำอีกว่าทำไมเขาคิดไม่ได้ ทำไมไม่รู้ว่าสิ่งที่ทำมันผิด กรรมของเรามันเล่นงานให้เจ็บปวดคูณสองค่ะ เพราะตอนที่เราทำบาปมาในอดีตคงไม่รู้สึกว่าสิ่งที่ทำเป็นบาป พอชาตินี้ต้องใช้กรรม ธรรมชาติย่อมคัดสรรความลงตัวมาให้เป็นธรรมดา

อาทิตย์ที่ผ่านมาเจอน้องคนหนึ่ง เธอรู้สึกว่าสิ่งที่เธอทำมันเป็นบาป อยากจะหลุดออกมาก็ไม่แข็งแรงพอต้องอยู่อย่างทรมาน โดยปกติเธอเป็นคนใจดีใจอ่อนขี้สงสาร วันหนึ่งกรรมได้ส่งสามีชาวบ้านมาจีบเธอ เธอพลาดท่าใจอ่อนคบหาด้วยจนเกินเลย และได้รับการเลี้ยงดู แต่เรื่องที่เธอเป็นเมียน้อยเธอไม่เคยให้ใครรับรู้เพราะอาย ต่างกับบางคนที่สามารถเปิดเผยต่อหน้าสังคมได้ว่าเป็นภรรยาบ้านที่สอง แต่เธอไม่เคยปริปากเล่าให้ใครฟัง มันเป็นภาวะที่ต้องการที่พึ่งทางการเงินสมัยยังเรียน แต่เมื่อมาถึงวัยทำงานเธอพยายามขอเลิกกับผู้ชายอย่างสันติ แต่ฝ่ายชายประนามเธอว่าเป็นคนเนรคุณ ไม่รู้จักกตัญญูกับผู้มีพระคุณที่ชุบเลี้ยงมา คำพูดของผู้ชายมันทำให้เธอปวดร้าวเข้าไปในหัวใจ มันทำให้เธอรู้สึกแย่ว่าร่างกายเธอเป็นเครื่องบำรุงบำเรอกามเพื่อการกตัญญูเท่านั้น นอกจากนี้เวลาที่ผู้ชายมาเจอก็มาแค่ไม่กี่ชั่วโมงแล้วก็รีบกลับบ้านไปหาลูกกับภรรยา เสาร์อาทิตย์วันหยุดแวะมาไม่กี่ชั่วโมงก็รีบกลับ มันยิ่งทำให้เธอรู้สึกหนักเข้าไปในหัวใจว่า เหมือนเอาเธอมาขังมาซ่อนไว้ในห้องเพื่อรอเขามาเสพตามความอยากของเขา เธอยิ่งรู้สึกชีวิตไร้ค่า ชีวิตเธอทรมาน เธอพยายามดิ้นรนที่จะหลุดจากตรงนี้ให้ได้ พีร์เลยแนะนำไปว่า ที่ผ่านมาหนูคงใช้หนี้บุญคุณเขามาเป็นเวลานานแล้ว คราวนี้ต้องคิดใหม่ว่าจะเลิกเพราะความถูกต้องในศีลธรรม เลือกที่จะไม่ให้จิตวิญาณทำบาป ถึงจะมีเหตุผลของผู้ชายอีกกี่ร้อยเหตุผลก็ไม่ควรฟัง คำที่ว่ารักเราคงไม่จริงเพราะเขาไม่คิดจะทำให้ภรรยาเขาเสียใจ ไม่คิดจะเลิกมาอยู่กับเราอย่างเป็นครอบครัว ใจเด็กคนนี้เขาไม่ได้อยากได้ผู้ชายคนนี้มาเป็นสามี ไม่ได้อยากให้ภรรยาเขาเสียใจจากการกระทำผิดของเธอเอง เลยแนะนำให้เธอหัดแข้มแข็งและเลือกที่จะทำในสิ่งที่ถูกต้อง

ช่วงนี้แนะนำให้ทำบุญด้วยตัวเองเป็นประจำและให้อธิษฐานในขณะที่ไปทำบุญคนเดียวว่า “ขอให้อานิสงส์ของการมาทำบุญคนเดียวในวันนี้เป็นผลให้จิตใจมีความสุขจากตัวเองโดยไม่ต้องพึ่งพาใครเถิด” เห็นลูกค้าทำแบบนี้แล้วหายกันทุกคน จิตใจแข็งแรงขึ้นมีความสุขจากตัวเองขึ้นจริงค่ะ ทำซ้ำๆหลายๆครั้งจะเห็นผลในชาตินี้ นอกจากนี้จิตใจเธอไม่ได้เป็นแบบที่จะเลวอะไรขนาดนั้น ยังมีความรู้สึกว่าสิ่งที่ทำมันผิดไม่ดีเป็นบาปและอาจจะตกนรกเอาได้ แนะนำให้เธอถือศีลห้าให้แข็งแรงในวันที่ไม่เจอผู้ชายและอธิษฐานจากศีลห้าที่ได้ถือติดกันหลายๆวันว่า “ขอให้อานิสงส์ของการรักษาศีลห้าเป็นผลให้ได้รักษาศีลห้าได้ครบในอนาคต” พอทำได้แล้วให้พัฒนาเป็นศีลแปดบ้าง เพราะจะทำให้จิตผู้ชายพิศวาสทางราคะในตัวเธอน้อยลง ไม่ใช่นึกถึงเธอทีไรต้องจบด้วยการเสพกาม แนะนำให้เธอทำซ้ำอย่างต่อเนื่องและให้เธอโทรมาคุยกับพีร์ได้เพื่อจะได้ช่วยให้เธอรอดพ้นจากสภาพนี้ เธอมีแววที่จะทำสำเร็จได้แน่ค่ะ เพราะหลังวันเกิดดวงขึ้นมีสิทธิ์เป็นอิสระจากสภาพนี้ได้

ชีวิตมนุษย์เมื่อทำผิดแล้วสำนึกผิดคิดแก้ไขเป็นสิ่งที่ดีค่ะ เพราะไม่มีใครที่ไม่เคยก้าวพลาด ดีกว่าที่จะปล่อยให้ตัวเองทำผิดจนวันตายโดยไม่มีทางรู้ว่าสิ่งที่ทำมันผิด เพราะจะไม่มีโอกาสสำนึกผิดแก้ไขอะไรก่อนที่จะไปในภพภูมิหน้า ทำผิดสำนึกผิดคิดแก้ไขเป็นเรื่องของคนดี อนาคตกำหนดใหม่ได้จากการกระทำปัจจุบันค่ะ