ผมมีนิสัยเป็นผช ปกติครับ ดูไม่ออกเลย ชอบทำอะไรๆเหมือนผช ปกติครับ เลยอยู่กลุ่มผช
แต่เมื่อมอปลายผมไปเข้ารรเอกชนใหม่แห่งหนึ่ง(สรส)
และด้วยที่ว่าผมอึดอัดกับการกลั้นความรู้สึก กับเพื่อนมอต้นว่าเป็นชายปกติ ทำให้ผมขาดความมั้นใจ
ที่จะทำไรหลายๆอย่าง แต่ผมก็มีเพื่อนเป็นกลุ่มเป็นแก๊งปกติครับ ผมเลยมาเปิดเผยกับเพื่อนชายมอปลายครับ แต่พวกเขากลับเกลียดผม กลัวผม
เพราะหน้าผมก็แมนๆอยู่ ทำให้ผมอยู่คนเดียวมาสามปี ที่ผ่านมาก็เสียใจร้องไห้ทุกวันครับ พยายามขอโทษ ช่วยงานเพื่อน ปรับตัว แต่พวกเขาก็ไม่รับรู้ว่ามีผมอยู่เลย ผมเก็บมัน มากลายเป็นความเคลียด เวลาใครที่ถามเรื่องผมเป็นเกย์ ผมก็อยากจะร้องไห้ทุกครั้งอะครับ เหมือนมันฝังใจไปแล้วอะ
พอขึ้นปีหนึ่ง เพื่อนที่นี้เฟรนลี่มากเขาใจกันง่าย แต่ผมกับไม่เป็นตัว พูดกะใครก็ไม่รู้เรื่อง ขาดความใจในการพูดไปแล้วอะครับ กลัวคนจะรู้ ยิงเพื่อนผู้ชายในกลุ่มรู้ กลัวเขาจะเกลียดจะกลัว ไม่ชอบผมเหมือนมอปลายอะครับ
T_T
ไม่กล้าบอกเพื่อนว่าเป็นเกย์ กลัวเพื่อนจะเกลียดจะกลัว เก็บไว้คนเดียว
แต่เมื่อมอปลายผมไปเข้ารรเอกชนใหม่แห่งหนึ่ง(สรส)
และด้วยที่ว่าผมอึดอัดกับการกลั้นความรู้สึก กับเพื่อนมอต้นว่าเป็นชายปกติ ทำให้ผมขาดความมั้นใจ
ที่จะทำไรหลายๆอย่าง แต่ผมก็มีเพื่อนเป็นกลุ่มเป็นแก๊งปกติครับ ผมเลยมาเปิดเผยกับเพื่อนชายมอปลายครับ แต่พวกเขากลับเกลียดผม กลัวผม
เพราะหน้าผมก็แมนๆอยู่ ทำให้ผมอยู่คนเดียวมาสามปี ที่ผ่านมาก็เสียใจร้องไห้ทุกวันครับ พยายามขอโทษ ช่วยงานเพื่อน ปรับตัว แต่พวกเขาก็ไม่รับรู้ว่ามีผมอยู่เลย ผมเก็บมัน มากลายเป็นความเคลียด เวลาใครที่ถามเรื่องผมเป็นเกย์ ผมก็อยากจะร้องไห้ทุกครั้งอะครับ เหมือนมันฝังใจไปแล้วอะ
พอขึ้นปีหนึ่ง เพื่อนที่นี้เฟรนลี่มากเขาใจกันง่าย แต่ผมกับไม่เป็นตัว พูดกะใครก็ไม่รู้เรื่อง ขาดความใจในการพูดไปแล้วอะครับ กลัวคนจะรู้ ยิงเพื่อนผู้ชายในกลุ่มรู้ กลัวเขาจะเกลียดจะกลัว ไม่ชอบผมเหมือนมอปลายอะครับ
T_T