คือเราเป็นคนที่ชอบใส่เเมสมากไม่ยอมถอด ตอนป.5-ป.6 ยังถอดได้ปกติเพราะอยู่กับเพื่อนพอขึ้นมัธยมเราเริ่มไม่ถอดใส่ตลอด เวลาเพื่อนชวนไปกินข้าวเเล้วมีกลุ่มอื่นไปด้วยเราไม่กล้าถอดเเมสออกเลย เเล้วเราก็เป็นคนพูดน้อยเเถบจะไม่พูดเลยเพื่อนก็บอก"พูดบ้างเถอะ"เราก็คุยได้เเค่ไม่กี่ประโยคเราชอบอยู่คนเดียว ที่เงียบๆเวลากินอะไรต้องกินเเล้วก็ปิดเเมสต่อ*ยกเว้นตอนกินข้าว เพื่อนอยากเห็นหน้าเรามาก ชอบเเกล้งดึงเเมสเราก็ทำอะไรไม่ได้ ใส่เเมสทุกคนบอกสวยเราไม่อยากนึกเลยว่าถ้าถอดจะเป็นยังไงเเถมเพื่อนยังถาม"ทำไมเวลากินอะไรต้องหันหน้าไปทางอื่นด้วยวะ" มีครูคนนึงให้ออกเเบบกรอบรูปในกระดาษ พอครูเดินดูครูเห็นของเราก็โชว์ให้เพื่อนดูเเล้วบอกว่าสวยเเล้วเค้าก็พูดอีกว่า"กรอบรูปนะที่สวยไม่ใช่หน้า" วันนั้นเราดิ่งเลยในใจเเถบร้องไห้เรารู้สึกไม่มั่นใจในตัวเองเลย ขาดความมั่นใจมากๆ ความรู้สึกเราคือเกลียดหน้าตาตัวเอง ทำไมเกิดมาไม่สวยไม่มีความมั่นใจในตัวเอง