ผมเริ่มนั้งสมาธิมาสักพักหนึ่งแล้วแต่ไม่ค่อยมีโอกาสได้เข้าพบครูบาอาจารย์เท่าไหร่  จึงอยากสอบถามเกี่ยวกับอาการที่ผมพบ
ว่าถูกต้องหรือไม่ควรแก้ไขตรงไหนขอคำแนะนำด้วยครับ
           โดยผมนั้งสมาธิครั้งละ 30-40 นาที จะมีแค่นานๆครังที่จะนั้งเกินกว่านั้น.โดยผมยึดหลักการนั้งสมาธิโดยรักษาจิตใจให้เหมือนกระจก
คล้ายกับสะท้อนถาพความคิดที่เกิดขึ้นเรื่อยๆ ไปเรื่อยๆ จนความนึกคิดเริ่มน้อยลงระยะห่างระหว่างความคิดที่เกิดขึ้นเริ่มกว้างขึ้นๆ
     -ผลที่ได้ร่างกายสดชื่นเหมือนมีลมจากสี่ทิศแปดทาง
     -ไม่ง่วง จนถึงขั้นนอนไม่ได้ในคืนนั้นหลังจากนั้ง. หรือบางทีกินเวลาหลายวันคือนอนได้แค่ 2-3 ชมก็ตื่นระนอนไม่หลับ เพราะรู้ตัวตลอด
ว่าหายใจเข้าหรือออกระหว่างนอน(โดย3ชมที่นอนก็ไม่สนิท รู้สึกว่าว่าตื่น คือถ้ามีคนเรียกระหว่างนั้นจะรู้สึกตัวทันที กรณีนี้ถ้าเป็นติดต่อกันหลายวันจะรู้สึกอึนๆหนักหัวทรมานที่ไม่อาจรู้ได้ว่าจะจบเมื่อไหร่อาจเครียดด้วย แต่ถ้าแค่วันเดียวไม่เป็นไร และไม่ง่วง)
     -เผลอไปกำหนดลมหายใจเองจนเหมือนบังคับเพราะพยายามที่จะรู้ทุกลมหายใจของตนเอง จนบางทีรู้สึกทรมาน
       เคยอ่านในเนตบอกให้ออกสมาธิ. มันคืออะไรทำยังไง
            
และอีกแบบนึง คือสร้างภาพที่คิดไปเลย.    ภาพที่ผมสร้างคือ ทรงกลม ช่วงต้นๆตอนเริ่มนั้งใหม่ๆพยายามเพ่งไปเรื่อยๆ แล้วจินตนาการว่าทรงกลมหมุน
นั้งดูไปเรื่อยจนเริ่มหมุนเร็วขึ้น
         -เกร็งบริเวณขมับทั้งสองข้าง รู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงจากบริเวณขมับ
         -ลักษณะลมหายใจเปลี่ยนไป
         -ปัญหาลักษณะเดิมคือนอนไม่ได้เลย เพราะทุกครั้งที่หลับตาจะเห็นทรงกลมที่เพ่งนั้นแหละตลอด
         -รู้สึกสดชื่นแต่น้อยกว่าวิธีบน อึนๆเร็วกว่า

ผมควรไปทางไหนต่อรู้สึกตัน และเริ่มกลัวผลที่ตามมาทำให้นั้งได้แค่ราวๆ 20-30 นาทีซึ่งไม่ทำให้เกิดผลดังกล่าวแต่รู้สึกเหมือนย่ำอยู่กับที่
เคยถามพระบางรูปท่านบอกว่าเพราะ  สามาธิมากแต่ปัญญาเดินตามไม่ทัน คืออะไรอะไรคือปัญญาในนัยยะนี้
แล้วที่บอกว่าให้ออกสมาธิ ทำยังไง
ขออภัยด้วยครับที่เขียนยาว พยายามจะอธิบายให้ละเอียดเพื่อผู้รู้จะได้ชี้แนะวิธีแก้ไขได้ตรงจุด
ล่าสุดเพิ่งเกิดหลังจากนั้งสมาธิไปไม่รู้ปรึกษาใครเลยลองถามในนี้ดูครับ