ไดอารี่หมอดู โดย คุณหมอพีร์ ค่ะ  

จาก หนังสือธรรมะใกล้ตัว ฉบับที่ 149 ค่ะ


มิถุนายน ๒๕๕๕

สวัสดีค่ะทุกคนที่อ่านไดอารี่หมอดู  

ถ้าใครหลายคนต้องผจญภัยเพราะวิบากเก่า ที่ไม่เคยทราบได้ว่าไปทำกรรมกับใครมา จึงต้องประสบพบเจอกับความโชคร้ายเช่นนี้ ฝ่ายหนึ่งอาจจะยอมรับได้ว่าคงเป็นเพราะเคยไปทำให้คนอื่นเดือดร้อนมาเป็นแน่แท้ถึงได้โชคร้ายขนาดนี้ อีกฝ่ายหนึ่งอาจจะไม่คิดถึงเรื่องกรรมวิบาก อาจเพ่งเล็งไปยังคนที่ทำร้ายเราก่อน หรือบางคนอาจจะหาที่ลง โดยโทษผีสางเทวดาเป็นคนกระทำให้เกิดความเดือดร้อน

มนุษย์เราบางทีไม่ค่อยอยากจะเชื่อว่าตัวเองไปทำบาปทำกรรมกับคนอื่นมา อาจจะเป็นเพราะมนุษย์เรามีความจำสั้นลืมสิ่งที่กระทำผิดไปง่าย หรืออีกสิ่งที่ทำให้จำไม่ได้คือไม่คิดว่าสิ่งที่ทำไปเป็นบาปตรงไหน เช่น ฆ่าสัตว์เพื่อเอามากินเอามาเลี้ยงชีพไม่บาปหรอก กับอีกอันหนึ่งพีร์เคยได้ยินเขาบอกพีร์ว่า หอยกุ้งปูเป็นสัตว์ไม่มีเลือดไม่บาปหรอกฆ่าได้ หรืออีกอย่างมีความคิดว่ามันจะทำร้ายเราก่อนรีบชิ่งฆ่ามันก่อนดีกว่า    บางคนอาจจะรู้สึกสกปรกกับสัตว์จำพวกแมลงสาบ พีร์เห็นบางคนเท้าไวมือไวมากเลยค่ะ บอกให้ไล่มันไปสิ จบคำพูดแบนอยู่ได้ฝ่าเท้าไวมากจริงๆ เลยค่ะ อย่างยุงนี่บางคนเป็นอัตโนมัติมากเลย เห็นไม่ได้มือตบทันที เคยอยู่ครั้งหนึ่งมันกัดหน้าผากพีร์เอง มือเพื่อนลอยมากลางหน้าผากแบบไม่ได้บอกกันเลย

อย่างเรื่องของการลักทรัพย์ บางคนมีความคิดว่าเอาเล็กน้อยไม่ได้ทำให้เขาล่มจมไม่เป็นไรหรอก ไม่ว่าจะเป็นมะม่วงรั้วข้างบ้าน ฝรั่งสวนคนอื่น ไม่ว่าจะเป็นปากกากระดาษของออฟฟิตเอากลับบ้านไปใช้ส่วนตัว เจตนาลักทรัพย์เขานี่แหละ พูดปลอบใจตัวเองให้สึกรู้สึกบาปน้อย ประมาณว่ายืมมาใช้ก่อน บางทีอาจจะมีความรู้สึกว่าของสิ่งนั้นเป็นของของเราทั้งๆ ที่ไม่ใช่ของของเราเกิดจากการสำคัญผิดทางโลก ทางธรรมก็ยังผิดค่ะ ทางโลกผิดฐานยักยอกทรัพย์ค่ะ ทางธรรมผิดศีลข้อลักทรัพย์

ศีลข้อสามพีร์เคยเห็นความสำคัญผิด เช่น การผิดศีลข้อกาเมเนี่ย ผู้หญิงคนนั้นไม่มีสามีอยู่ถือว่าไม่ได้ผิดศีลละ แต่ภรรยาที่บ้านรู้ทรมานปางตาย บางคนบอกว่าเป็นเมียน้อยไม่บาปหรอกถ้าไม่ระรานเมียหลวง บางคนมีความคิดเป็นของตัวเองว่าให้ความหวังคนอื่นมันจะบาปตรงไหน พอเขาคิดจริงจังก็ไม่เอาเขา พอตัวเองไปรักคนอื่นบ้าง เขาให้ความหวังตัวเอง สุดท้ายเขาไปเลือกคนอื่นถึงจะได้รู้ว่าสิ่งที่ทำไปมันบาปเหมือนกัน

มากันที่ศีลข้อโกหกบ้าง ที่สำคัญว่าไม่ผิด เช่น โกหกเพื่อให้เขาสบายใจไม่บาปหรอก หรือทำการค้าต้องมีโกหกบ้าง ความจริงไม่โกหกอาจจะมีลูกค้าเยอะกว่านี้ หรืออาจจะไม่เจอคนมาโกหกหลอกลวงตัวเองก็ได้ การโกหกคนอื่นมาก ๆ สุดท้ายต้องเจอคนโกหกหลอกลวงตัวเองอยู่ดี พอโดนโกหกหลอกลวงบ้างก็โกรธเอามาก

ส่วนข้อกินเหล้าเขาบอกกันว่ากินเพื่อเข้าสังคม กินเพื่อเอาเพื่อนฝูง กินไม่ถึงเมาหรอกหรือกินเป็นยา หนักสุดกินไปไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน

เดือนที่ผ่านมาพีร์เจอคนที่ทำบาปไม่รู้สึกว่าสิ่งที่ทำไปเป็นบาป เห็นบ่อย ๆ จนจิตใจมันสลดค่ะ และอีกสิ่งหนึ่งคือเห็นคนที่ต้องใช้กรรมและไม่ยอมรับในกรรมที่ทำมาเยอะเลยค่ะ สำหรับคนทั่วไปการวัดว่าการกระทำใดจะบาปหรือไม่บาปให้ดูที่ศีลห้าเป็นขั้นพื้นฐานค่ะ ถ้าเรารักษาศีลห้าได้ดีตัวเราก็จะปลอดจากการสร้างภัยเวรใหม่ ๆ ค่ะ