ธัมมชโย สึกตนเองไปนานแล้ว ตั้งแต่ยักยอกเงินวัดไปซื้อที่ดินเป็นชื่อของตนเอง 900 กว่าล้าน ภายหลัง 4-5 ปีหลังจากได้รับพระบัญชา บางพวกเรียกพระลิขิตพระสังฆราช ทรงวินิจฉัยว่าอาบัติปราชิก ให้คืนทรัพย์สินเป็นของวัด จึงยอมโอนในภายหลัง ในความเป็นจริง พระภิกษุ บวชในพระพุทธศาสนา ต้องสละแล้วทุกอย่าง แม้แต่เงินบาทเดียวพกติดตัวไม่ได้ แม้มีญาติโยมตั้งใจจะถวายที่ให้แก่ภิกษุเองก็จริง แต่ภิกษุไม่มีสิทธิ์รับมาเป็นของตนเป็นชื่อตนต้องยกเป็นของวัดของพระพุทธศาสนาเท่านั้น
ในทางศาสนา เรียกว่า อาบัติปราชิก สึกโดยอัตโนมัติไม่ต้องไต่สวน อุปมาเหมือน ฆ่าสัตว์หรือลักทรัพย์ไปแล้ว เรารู้อยู่แก่ใจ แม้บอกว่ารู้เท่าไม่ถึงการณ์ เพราะบาปและการอาบัติมันเกิดขึ้นแล้ว และอ้างคดีทางโลกและเถรสมาคมจบลงแล้วไม่ได้ เพราะคดีนี้จบลงด้วยอัยการถอนฟ้องสมัยประเทศเป็นประชาธิปไตยโดยสมบูรณ์เมื่อปี 2548 ไม่มีการไต่สวนในชั้นศาลว่าผิดหรือไม่โดยให้เหตุผลว่า ขณะนั้นบ้านเมืองวุ่นวาย ต้องการความปรองดอง ธัมมชโยมีลูกศิษย์มากกลัววุ่นวายจึงถอนฟ้อง
ที่ธัมมชโยห่มเหลืองอยู่เรียกว่า เปรตห่มเหลือง