คือแบบเราไปอ่านเจอกระทู้มากระทู้นึง ที่มีคนมาแชร์ประสบการรณืฟรุ้งฟริ้งกับแฟน เราก็แบบห่านนนนน ทำไมน่ารักกันจังว่ะ เลยตัดสินใจสมัครมาเล่าบ้าง แระนี่เป็นกระทู้แรกของเรานะ เริ่ม...
ย้อนไปเมื่อสมัยเราเรียนอยู่ม.ต้น ประมานสิบกว่าปีเห็นจะได้ คือไม่ต้องเสียเวลามานั่งคำนวนอายุเรานะค่ะ ไม่ดีค่ะ 555+
คือเราบอกก่อนเลยว่าเราอ่ะเป็นเด็กเรียน เรียบร้อย (ถ้ามองจากภายนอกนะ ประมานผ้ายับๆที่พับไว้อะไรงี้แระ)   เราก็เป็นคนหน้าตาไม่ได้สะได้สวยอะไร ออกไปทางอวบๆ เกือบอ้วนนั่นแระ เน้นคำว่าเกือบ ขีดเส้นใต้ไว้เลย 5555+
แต่ดีหน่อยที่เราผิวขาว เลยไม่ค่อยโดนเพื่อนล้อว่า อีอ้วนดำ เดี๋ยวค่ะคุน อวบ ไม่อ้วนค่ะ เราก็เป็นเด็กคนนึงที่ตั้งใจเรียนมากกกกก ประมานว่ารักไม่ยุ่งมุ่งแต่เรียนอะไรงี้แระ ก็มีรุ่นพี่มาตามจีบบ้างประปราย เราชอบนะที่มีคนมาสนใจอ่ะ แต่เรากลัวเสียภาพพจน์เด็กเรียนง่ะ เลยเซย์โน้ววววทุกๆคน  โห้ยดอกกกกกสวยตายห่า 555555 (น้ำเสียงเพื่อน) ตอนนั้นเราอยู่ม.2ได้มั้ง โรงเรียนมีการจัดกิจกรรมค่ายวิทยาศาสตร์ เราก็นะ เด็กเรียนนิเมิง ก็ต้องเข้าร่วมอยุ่แล้ว  กิจกรรมก็จะมีประมานว่า เที่ยงวันยันเที่ยงคืนทำกิจกรรม ทดลอง เกี่ยวกับวิทยาศาตร์อะไรประมานนี้แระ เป็นซุ้มๆหลังจากนั้นก็จะออกเดินทางขึ้นรถบัสไปเที่ยวทะเลต่อ ไปเช้าที่ทะเลอะไรประมานนี้ เราก็ทำกิจกรรมทดลองกับเพื่อนแบบสนุกสนานมาก แต่เอ๊ะ เริ่มแปลกใจทำไมทุกอย่างที่เราทำอิบอสมันต้องคอยมาช่วย มาสาระแนด้วยทุกอย่างเลยฟ่ะ เออ ดีเหมือนกันเราจะได้ไม่เหนื่อย คือบอสเนี่ยเป็นเด็กชายที่อ้วนๆ ตาโต๊โต ตัวดำๆ คอและขาหนีบดำมาก เรียกได้ว่าเกรอะกรังมากค่ะคุน ขนาดตัวว่าใหญ่แล้วแต่หัวนางใหญ่กว่าตัวอีกจ้า คนบ้าอะไรหัวใหญ่เหมือนการ์ตูนตลอดเวลา   อาจารย์ชอบเรียกนางว่าแป๊ะยิ้ม ก็ทรงนางให้จริงๆนะ 555+
บอส: ยิ้มแล้วถามว่า ทำเป็นป่าว ให้บอสช่วยมั้ย
เรา: อ่อ เราทำได้แค่กวนๆพิมเสนกับพวกการบูรที่เป็นเม็ดๆให้เป็นนำแค่นั้นเอง
บอส: ยิ้มมมมมมมแบบเขิลๆ
เรา: เขิลเราทำไมว่ะ...
การสนทนาจบลงแค่นั้นเพราะดูเหมือนบอสจะเขิลจนพูดอะไรไม่ออกเลยเวลาเราเข้าใกล้นาง  เราก็งงนะ อะไรว่ะเพื่อนๆกันทั้งนั้นเขิลห่าไร
หลังจากจบกิจกรรมการทดลอง ทุกคนก็ต่างกุลีกุจอเพื่อที่จะไปจับจองที่นั่งบนรถบัส เรานั่งกับเพื่อนเราสมมุติว่าชื่อเอ็นละกัน ซึ้งเวลานั้นมันมืดมากไงบนรถอ่ะ เราไม่ได้สนใจว่าใครจะนั่งเบาะหลังเราหรือหน้าเราอะไรก็ตามแต่ เรานั่งติดขอบหน้าต่าง พอขึ้นรถได้ก็หลับสิค่ะรออะไร เด็กวัยกำลังกินกำลังนอนนิเราอ่ะ 5555+ แล้วนึกออกป่ะเวลาหลับบนรถบัสอ่ะ หัวจะชอบไปโขกกับกระจกตลอดๆ สับปะหงกที่ไรตื่นและเจ็บหัวตลอดแต่วันนี้แปลกใจทำไมนอนกุไม่เจ็บหัวเลยว่ะ  เราเพิ่งมารู้เมื่อไม่นานนี้ว่า อ้อ...เวลาเราหัวจะโขกกระจกนะ จะมีมือหนาๆใหญ่ๆเอื้อมมารองหัวเราไม่ให้โขกกับกระจก ตลอดเวลาที่เราหลับ(เชี้ยยยยย กุยอม ปลื้มปริ่มมากพอมารู้ความจิงเข้า) รถจอดปั้มจ้า ทุกคนเกือบจะทั้งรถลงไปหมด เข้า7บ้าง ลงไปขี้เยี้ยวบ้างต่างๆนานา เราไม่ลงคะ เพราะขี้งก กลัวลงไปแล้วอดใจไม่ไหวต้องใช้ตังค์ เอาไว้ขอเพื่อนกินคนละนิดละหน่อยเดี่ยวกุก็อิ่ม 5555 บอสเดินขึ้นรถมา ตรงดิ่งมาหาเรา
บอส: กินขนมมั้ย ?เราซื้อมาเผื่อ...
เรา:อืม กิน(ตลกบริโภค)
บอส:คอยส่งขนม นม ลูกอม มาให้เป็นระยะๆ
เรานี่ยิ้มปริ่มเลย...ของฟรีบริการถึงที่อีกต่างหาก พออิ่มก็นึกออก เอ้าบอส... นั่งเบาะหลังเรามาตั้งแรกเลยหรอ คิดอยุ่ในใจแต่ก็ช่างเหอะ ถึงจะรูปชั่วตัวอ้วนก็เพื่อนเรา แถมยังมีน้ำใจกับเราอีก ชีวิตดี๊ดี... จากนั้นเราก็หลับตลอดทาง โดยมีมือหนาๆใหญ่ๆจากทางด้านหลังเบาะนั่ง ยื่นมาคอยรองหัวเราไม่ให้กระแทกกับกระจกตลอดทาง...จนถึงทะเล เราลงไปเล่นน้ำกับเพื่อนๆแบบสนุกมากอ่ะตอนนั้น เพื่อนไปเช่าห่วงยางมาเล่นกัน ส่วนเราไม่ยอมเช่าเพราะ งกกกกเหมือนเดิม 555+
บอส:เดินถือหวงยางมาถามเรา เล่นห่วงยางมั้ย
เรา:บอสเช่ามา บอสเล่นเหอะ
บอส:เล่นด้วยกันก็ได้ ห่วงใหญ่
เรา:ไม่เอาอ่ะ (เอ๊ะ ชักยังไงๆละ ถามกุจัง)
บอส:งั้นเทอเอาอันนี้ไป เดี๋ยวเราไปเช่าใหม่ก็ได้
เรา: ก็ได้ แล้วนางก็เดินไปเช่าห่วงใหม่แบบคอตกๆ แล้วก็เอามาคอยเล่นใกล้ๆเรา เพื่อนผช.คนอื่นจะเข้ามาเล่นใกล้ๆนางก็กันไม่ให้เขามาใกล้วงรัศมีของเรา เราก็เฉยๆคร้าาาาา อินโนเซ็นมากคิดว่านางคงหวงห่วงยาง 5555+
ตลอดเวลาของการทัศนศึกษาของเราจะมี บอสคอยตามมาดูแลใกล้ๆ คลอเครียร์ สาระแน ตามอยุ่ตลอดเวลา...หลังจากกลับมาเรียนตามปกตินางคงคิดว่าเราคงมีใจกับนางบ้างแหละ...นางก็ประกาศเกล้าความเป็นเจ้าของ เริ่มมีการเล่นถึงเนื้อถึงตัวกับเรา เช่นจี้เอว มาเดินใกล้โดนตัวเราบ้างละ อะไรทำนองนี้ แต่เราไม่ชอบง่ะ...เราเป็นคนหวงตัวมากๆตอนนั้น  ขนาดเพื่อนสนิทเป็นตุ๊ดมันยังไม่เคยจับมือเราเลย นี่กล้ามากนะ
N:เนี้ยๆเมิง ไอ้บอสอ่ะมันชอบเมิง(N คือเพื่อนในกลุ่มเราคนนึง)
เรา:บ้าหรอเมิง
N:จริงๆนะเมิง กุสังเกตุมาสักพักละ เวลามันมองเมิงนะ กุจะละลายแทน
เรา:กุควรดีใจหรือเสียใจดีว่ะ
N: 555555+
จากนั้นมาเราก็ตกเป็นเป้าสายตาของเพื่อนๆในห้องมาโดยตลอด ไม่ว่าจะทำอะไรจะโดนล้อหมด แล้วบอสเนี้ยก็เป็นฮีโร่คอยปกป้องแทนกุตลอด
เพื่อนคนนึง:ออกไปรายงานหน้าชั้นเรียน แล้วเจอคำนึงที่เป็นชื่อแม่เราพอดี มันก็อ่านคำนั้นเสียงดังเป็นพิเศษ แบบเน้นคำ
บอสซึ่งนั่งอยู่ในนั้นด้วย ตะโกนออกมาว่า
บอส: เฮ้ย!! พวกเมิงเอ่ยชื่อแม่ยายกูทำไมว่ะ
ทุกคนในห้อง:โห่....มีปกป้องกันด้วยเว้ยยยย
เรา:.........(คือเมิงรู้มั้ยว่าการปกป้องของเมิงแบบนี้ทำให้กูโดนล้อไปตลอดทั้งวันเนี่ยยยยย ดอกกกก)