ต้องออกตัวก่อนว่าเราเป็นชะนีห้าวๆอายุยังไม่ 30 แต่ไม่ใช่ทอมนะ คือเราเป็นคนตรงๆห้วนๆ ผิดก็ว่าผิด (แบบถ้าเมิงแถมา กุถีบ)
ทำงานเก็บประสบการณ์จากที่อื่นมาได้ 5-6 ปี แล้วได้งานใหม่เป็นผู้ช่วยหัวหน้าแผนกที่นี่มาได้ 4 เดือน ที่นี่เป็นต่างจังหวัดทำงานกันแบบพี่น้อง ลูกค้าส่วนใหญ่เป็นชาวต่างชาติ
(บางทีเราอาจติดคำหยาบคายบ้านๆไปบ้าง ก็อย่าถือสานะ ถือซะว่านี่เป็นกระทู้แรกของเรา)

มันเกิดปัญหากับลูกน้องเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ซึ่งเป็นปัญหาของลูกน้องกับลูกค้าต่างชาติ คือลูกน้องสั่งของและส่งของผิดให้ลูกค้า
ทำให้ลูกค้าเสียเวลาและเสียอารมณ์แล้วลูกค้าส่งเมลล์มาหาหัวหน้าใหญ่ซึ่งเป็นชาวต่างชาติเหมือนกัน
ลูกค้าส่งเมลล์มาด่าแทบจะทุก 5 นาที (อันนี้เห็นเอง เพราะหัวหน้าแผนกส่งมาให้เราดู)
นายใหญ่ก้อขอโทษขอโพยและไม่เก็บค่าของชิ้นนั้น แถมด้วยส่งของฟรีให้ลูกค้าไปอีกตามระเบียบ

วกกลับมาที่ลูกน้อง หัวหน้าแผนกเราก็มีการสอบสาวราวเรื่องกัน อันนี้ฟังหัวหน้าแผนกเล่ามาอีกทีนะ เพราะตอนนั้นเราไม่อยู่ในเหตุการณ์
หัวหน้าเราก้อถามว่าเกิดอะไรขึ้น นางทำหน้าไม่สะทกสะท้าน แล้วพูดว่า
"ก็วันนั้นมันยุ่งมาก ตอนนั้นหนูรับออร์เดอร์คนเดียว พี่จะให้วอร์นนิ่งหนูก้อให้มาเถอะค่ะ"
คือแบบ...อะไรวะ (อันนี้ได้ยินแล้วทดไว้ในใจ) หล่อนผิดเต็มๆอ่ะ ยังพูดแบบนี้อีกหรอ
ถามว่าวันนั้นยุ่งไหม ตอนลูกค้าคนนั้นมาคุยกะนางน่ะ ไม่ยุ่งเลยนะ เพราะลูกน้องคนอื่นยังบอกเลยว่านางมีเวลาคุยกะลูกค้าคนนี้เยอะ
(อันนี้ไม่รู้ลูกน้องใส่ความกันเองหรือไม่นะ ฟังหูไว้หูก่อน) คือหัวหน้าแผนกซักไซร้ไปมาแล้วก็จับใจความได้ว่า
นางไม่รู้สึกผิดกับการกระทำของนางเลย นางไม่รู้สึกว่านางทำให้องค์กรเสื่อมเสียชื่อเสียง และสูญเสียรายได้
(อันนี้ดูจากสีหน้า ด้วยคำพูดและน้ำเสียงหัวหน้าเราบอกมา)

จริงๆแล้วเคสนี้ หัวหน้าแผนกจะให้นางออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดที่ต้องชดเชยให้ลูกค้าก้อได้นะ ซึ่งแบบเป็นหมื่นแน่ๆอ่ะ
เพราะนางผิดเต็มๆ แต่หัวหน้าก้อเมตตาแจกแค่วอร์นนิ่ง นางเลยตกใจที่ได้วอร์นนิ่งครั้งแรก แล้วโดนหักเงินประมาณสองพัน
คือถ้าเคสนี้ไม่ทำอะไรเลย นายใหญ่ต้องตำหนิหัวหน้าแน่ๆ แล้วแผนกอื่นที่จับตามองอยู่ คงรู้สึกอะไรบ้างละถ้าเคสนี้ไม่มีวอร์นนิ่งอ่ะ
หัวหน้าแผนกเราว่ามาอย่างนั้น ทีแรกนางจะให้แค่การเตือนด้วยปากเปล่าแบบไม่หักตังค์
แต่ดูจากท่าทางที่ไม่สลดและไม่รู้สึกผิดของนางนั้น หัวหน้าเลยจัดวอร์นนิ่งใบที่1 ให้ไป จะได้หลาบจำและไม่ทำผิดซ้ำอีก
(ไม่ต้องพูดถึงโบนัสสิ้นปีนะ เพราะที่นี่ไม่เคยมีอยู่แล้ว)

เห็นนางซึมๆอยู่2-3วัน คือปกตินางเป็นคนน่ารักนะ นิ่งๆเรียบร้อยจนเคยคิดว่านางเฟค
แต่นางมีสัมมาคาระวะพูดจาดีกับเรานะ พูดคุยล้อเล่นกันปกติ แต่กับคนอื่นเราไม่รู้
วันก่อนเราถามว่าเป็นไงบ้าง นางก้อพูดแบบที่หัวหน้าแผนกเล่ามาเป๊ะๆเลย..
กูก้อ เอิ่มมมมมม... ทดไว้ในใจ... นี่ไม่คิดจะขอโทษหรือสำนึกอะไรบ้างเลยหราาาาคร้าาาาา
คือเมิงผิดน้าาาาา แล้วเค้าให้วอร์นนิ่งนั่นคือช่วยน้าาาาา หรือจะจ่ายเป็นหมื่นนนนนน...
ไอ้ด้วยความที่เราเป็นห่วงก้ออยากให้นางปรับปรุงตัว(ไม่ได้อยากจะจับผิดนะ สาบาน) เราแอบเช็คงานนางอย่างเงียบๆ
เผื่อผิดพลาด จะได้แก้ไขทันก่อนส่งงานลูกค้า น้องมันจะได้ไม่โดนหักตังค์อีก แอบสงสารนาง

แต่แล้วก็โป๊ะแตกกกกกกกกกกกกกกกก...............เมื่อวานนี้เลยคร่าาาาาา!!!!! คราวนี้ปัญหาใหญ่ล่ะ
คือเจอว่านางกั๊กสินค้านี้ไว้ จะส่งให้ลูกค้าพรุ่งนี้ แต่รายละเอียดระบุไม่ครบ คือนางไม่ลงชื่อลูกค้า แล้วรอบอื่นต้องมารับงานต่อ มันจะรู้เรื่องไหมล่ะ
เราก้อเลยถามนางว่า "ทำไมไม่ใส่รายละเอียดให้ครบ" (คือจริงๆอันนี้เราก้อผิด ที่ใช้คำพูดแบบนั้น แทนที่จะถามด้วยคำถามอื่นให้ดูซอล์ฟลง)
นางก้อหันมาแบบ "หนูไม่ได้ทำเอง หนูให้พี่อีกคนทำในระบบให้ เพราะโค้ดหนูใช้ไม่ได้ แล้วหนูผิดตรงไหน"... (โอ้ยยยยย ขึ้นเลย กุขึ้น)

"จริงอยู่ที่โค้ดเธอทำในระบบไม่ได้ แต่เธอก็ควรจะกลับมาเช็คหน้าจอก่อนไหมว่า พี่เค้าใส่ให้ครบหรือป่าว ถูกไหมคะ"
เราสวนกลับไป ประโยคสุดท้ายช้านใช้เสียงจิก (ซึ่งมาสำนึกได้ทีหลังว่ากุไม่ควรพูดเลยจริงๆ)
พี่อีกคนที่ทำให้ เห็นท่าไม่ดีเลยบอกว่า "พี่ผิดเองล่ะ ตอนนั้นพี่ไม่รู้ว่าลูกค้าชื่ออะไรเลยกั๊กของไว้ก่อน แล้วพี่ลืมกลับมาใส่ในระบบ"
คือพี่ผู้ชายที่ทำให้นางเนี่ย เราได้ข่าวว่ากิ้กกั้กกัน แต่ฝ่ายชายเค้ามีเมียมีลูกแล้วนะ
แต่นางก็มีส่งตาหวานกันบ่อยๆ ชอบมานั่งทำงานโต้ะติดกันบ่อยๆ ..อันนี้ลูกน้องอีกคนเม้าท์มานะ
(ที่ทำงานไม่มีโต้ะประจำตำแหน่งนะ กะไหน โต้ะว่างก้อนั่งได้หมด)
เรื่องส่งตาหวาน ไม่รู้จริงป่าว แต่นั่งติดกันตลอดน่ะจริง เห็นประจำแต่ไม่ได้คิดอะไร

คือตอนนั้นเรากับนางอารมณ์มาเต็มอ่ะ นางก้อเสียงเหวี่ยงเรา มีการหันไปถามพี่ผชข้างๆว่า "นี่หนูผิดหรอ??"

"คือเธอไม่ผิดที่เธอกั๊กของไว้ แต่เธอควรจะกลับมาเช็คในระบบอีกทีไหมว่าพี่เค้าทำให้หรือยัง เพราะโค้ดเธอเห็นหน้าจอได้นี่
แล้วถ้าเธอกลับมาเช็คอีกที พี่จะถามเธอหรอ ซึ่งพี่มั่นใจเลยว่ารอบอื่นต้องโทรถามเธอแน่ๆ พี่ไม่อยากให้มันเป็นอย่างนั้น
ในเมื่อรับเรื่องมาแล้วก็ทำให้มันสมบูรณ์" คือน้ำเสียงเราแบบไม่พอใจนางมากอ่ะ(ตอนนั้นเราไม่รู้ตัวนะ) นางเองก็ไม่ยอมเหมือนกัน

นางก้อทำหน้าเหวี่ยงมาป้าบบบบ...
เราก็อารมณ์ขึ้นล่ะ "คือเธอไม่พอใจอะไรพี่ พูดมาตอนนี้เลยเราจะได้เคลียร์กัน"

"หนูไม่ชอบที่พี่ใช้น้ำเสียงแบบนั้นกับหนู วันนี้หนูยุ่งมาก พี่ไม่รู้หรอกว่าหนูเจออะไรมาบ้าง"

(กุเกลียดคำนี้ คำว่า ยุ่งมาก คือกุเช็คแล้วนะ..วันนี้ออเดอร์ไม่เยอะ เมิงยุ่งอารายคร้าาาา..อันนี้ทดไว้ในใจ)

"หนูโดนวอร์นนิ่งนะพี่ (น้ำตานางเริ่มซึม) หนูไม่ไหวแล้ว หนูทนไม่ไหวแล้ว หนูจะลาออก
พี่รู้ไหมหนูไม่เคยพูดปัญหาที่ทำงานให้ที่บ้านฟังเลย แต่คราวนี้หนูไม่ไหวแล้ว
หนูจะไปหางานใหม่ที่กรุงเทพ(นางเป็นคนกรุงเทพ) หนูโดนมาเยอะหลายเรื่องแล้วพี่รู้ไหม
แล้วพี่มาพูดแบบนี้กับหนูอีก หนูทนไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้ว พอกันที" ...นางร้องไห้แบบคนเก็บกด คงโดนมาเยอะจริงๆ
ณ จุดนี้ บอกเลยเราตัวสั่น ทำอะไรไม่ถูก จากที่เคืองใจเรื่องคำพูดที่ไม่สำนึกผิดของนาง กลายเป็นรู้สึกเห็นใจ
พอเห็นน้องปล่อยโฮ เราโคตรรู้สึกผิดเลย คงเป็นฟางเส้นสุดท้ายของนาง แล้วเราไปพูดกระตุกต่อมพอดี
(รู้สึกแบบนั้นจริงๆนะ ไม่ได้เฟค คือเราไม่ควรใช้คำพูดบั่นทอนใจน้องเลย แทนที่จะถามดีๆแต่แรก กลายเป็นว่าแบบพังมาก)

ชิหายล่ะ น้องแม้งร้องไห้ จะลาออก เพราะคำพูดกุ บาปนี้จะติดตัวกุไปอีกนาน แม่ํงเอ้ยโคตรรู้สึกแย่.. ทำไงดีวะ
ตอนนั้นจะเข้าไปกอด เพื่อปลอบนาง แต่พอเข้าไปใกล้แล้วนางสะบัดตัว "ไม่ต้องมายุ่งกับหนู" แล้วนางหันหน้าไปมองพี่ผชทีนึง
พี่ผชแม่ํงํเงียบฉี่ คือด้วยนิสัย กุว่าฮีเก็บรายละเอียดคำพูดเรากะนางไปรายงานหัวหน้าแผนกพรุ่งนี้แน่นอน

เราเอามือไปแตะไหล่นาง ลูบหลัง คือความรู้สึกตอนนั้นแบบ เราผิด เราเห็นใจ เราสะเทือนใจ เราไม่น่าพูดแบบนั้น ปนๆกันไปหมด
ก็ได้แต่ปลอบนางด้วยการลูบหลัง "พี่ขอโทษว่ะ พี่ไม่รู้จริงๆว่าวันนี้แกไปเจออะไรมาบ้าง ร้องเลย ร้องออกมา จะได้ดีขึ้น"
คราวนี้นางโฮหนักเลย เราเลยไปหยิบทิชชู่มาให้ ดูดิว่าจะรับไหม ถ้าไม่รับทิชชู่ กุนี่เตรียมตัวรับบาปเลย
ปรากฎว่ารับไปเว้ย ซับน้ำตาแล้วร้องต่อ บังเอิญมีสายลูกค้าเข้ามา เราเลยเลี่ยงไปรับสายและทำงานต่อ
บอกตรงๆ เราเป็นคนปากหนัก ปลอบใครไม่เป็น เก้ๆกังๆ แต่ถ้าถามว่าเรารู้สึกผิดไหม ตอบเลยว่า มากกกกก...........
จนนางออกเวร แต่เรายังเคลียร์งานต่อ นางกลับไปพร้อมพี่ผช เราหันไปสวัสดีพี่ผช นางก้อหันมายกมือไหว้ลาเรากลับบ้าน
"กลับแล้วนะพี่(ชื่อเรา)สวัสดีค่ะ" โห... โมเม้นท์นั้นน้ำตาจะไหล ไม่ถือสาโกรธพี่แล้วใช่ไหม
เราเลยยิ้มให้ แล้วบอกว่า "อย่าคิดมากนะ" แล้วเราก้อก้มหน้าทำงานต่อ

ตอนนี้มานั่งสำนึกผิดแล้วคิดว่าจะพูดอะไรต่อกับนางดี ทำตัวปกติเหมือนเรื่องไม่เคยเกิดขึ้น ??
หรือไม่คุยกับนางเรื่องงานแล้ว เดี๋ยวสะกิดต่อมอีก... แต่ความคิดหลังมันดูเด็กๆนะคงไม่ทำ

เราเลยส่งไลน์ไปขอโทษ ประมาณว่า เรามาเริ่มกันใหม่ มีเรื่องไรเล่าให้พี่ฟังได้ พี่ยินดีช่วย เราจะผ่านมันไปด้วยกัน as a team ...
คือ สถานการณ์คงจะดีขึ้นใช่ไหมวะ ?? หรือน้องมันจะจี้ดใจกว่าเดิมวะ  ตอนนี้นางยังไม่อ่าน  คงยังไม่ตื่นหรอก

แล้วเรื่องนี้ควรเล่าให้หัวหน้าแผนกฟังด้วยไหม ??
หรือรอให้พี่ผชไปรายงานหัวหน้าเอง


โอ้ยยยยยยยย... เครียด ยิ่งถ้าน้องมันลาออกนี่นะ กุรู้สึกแย่มากๆเลย ทำไงดีวะ ?????????



ปล. ขอแท็ค ปัญหาครอบครัวด้วย เพราะเราทะเลาะกับน้อง ซึ่งเรารู้สึกเหมือนคนในครอบครัว