แล้วก็ค้นพบว่าไม่สามารถแยกสมองได้ ทำอีกอย่างจะผิดตกหลงลืมอีกอย่าง

ที่ทำงานก็เป็น งานที่รีบส่ง เพื่อนร่วมงานแซว ถาม เรียกใช้ คุยดังมากๆ เจิ่นสิ จะบอกเพื่อนร่วมงานว่างมาช่วยตรวจทานบวกเลข ด้วยความรีบเร่ง +น้ำเสียงอันห้วนดุดัน อาจจะปะทะได้ เกิดความผิดพลาด ยิ่งตัวเลข รายละเอียดเยอะ ๆ เร่งจะส่งก่อนเที่ยงให้ทันประชุม แทบจะต้องทำหลังเลิกงาน วันหยุด ไม่สงบเลยคุยกันดังมากด้วย หลังๆต้องรีบทำให้เสร็จ เพื่อนร่วมงานถามทำไมไม่พูด 

เอิ่ม หนูกำลังๆ ค่ะ  เสียสมาธิต้องเพ่ง คำนวณ อ่านใหม่

เคยมีหัวแผนกอื่นหัวหน้าที่มาทำงานใหม่ ขอแยกห้องส่วนตัว เพราะทำงานไม่ได้เลย เสียงดัง

อ้อ พอดีหัวหน้า ที่ทำงานเก่าบอกว่า เราไม่ค่อยพูด มาคอยติดตามว่าจะพูดเยอะขึ้นไหม น่าจะว่างงาน

ผู้หญิงคนอื่นเม้ามอยเรื่องชาวบ้านไม่หยุดปาก

คือมันนึกไม่ออก ยิ่งรีบๆยุ่งๆส่ง ก็ยิ่งผิด จิตใจจดจ่อพยายามมีสมาธิมันก็มีจุดผิด ทวนกี่รอบก็เจอจุดผิดตลอด ให้ผู้ช่วยตรวจดูก็มีที่ผิดเยอะ เหมือนไม่ได้ตรวจ ต้องตรวจทานเองอยู่ดี

บางทีใช้ประชุม ไม่อยากให้ผิด หัวหน้า รึ หัวหน้าของหัวหน้า แบบที่ไม่ใช่ประเด็น ถาม ทำไมคะแนนได้92อันนึง 93อันนึง ขณะ กำลังดูรับรองวาระประชุมเก่า เอาวาระพิจารณาโพล่งขึ้นมาได้ แบบที่ไม่ใช่ประเด็น มันคนละเรื่องคนละข้อกันคะแนนมันมี2หัวข้อ ไม่ใช่ว่าหัวข้อเดียวแยกรายละเอียดแล้วต้องเท่ากัน แก้ไขบวกใหม่แล้ว

นี่ล่ะความยุ่งยาก ขนาดข้อมูลของปีที่แล้วคนเก่าทำ คนใหม่ไม่ได้ดูแก้หมดไม่ทัน เพราะของเก่าประชุมผ่านชุดเดิมมาได้ บวกเลขผิดมายังผ่าน รอบนี้ก็ของเดิมๆ เป็นไกด์ไลน์คร่าวๆ  ปรับได้ แก้ไขได้ เหมือนเดิมได้ เป็นตัวร่าง ผิดก็แก้ ก็พิจารณา แต่โฟกัสที่แบบ ทำไมทำมาแบบนี้ เหมือนโดนฆ่าตอนคนเยอะๆยิ่งโดน ไม่รู้จะพูดอะไร ไม่อยากพาดพิงคนเก่า รึว่าใคร ok แก้ไข  ยังไงก็ต้องทบทวนใหม่อีกนับรอบไม่ถ้วน แล้วจะผิดอีกไหมไม่แน่ใจ  อ่อเพิ่งหัดเริ่มทำงานนี้ด้วยและทำหลายงานด้วยน่ะ

รึว่าสมาธิสั้น ปกติเป็คนชิลๆ ขี้หลงขี้ลืม ไม่คิดอะไร คิดได้ต้องรีบไม่งั้นลืมหมดสิ้นเลย

รึว่าเป็น ออทิสติก แม่มีลูกคนเล็ก ตอนอายุ40 พ่อแก่กว่าแม่15ปี 

รึว่าโลกส่วนตัวสูง ตอนเด็กๆตั้งแต่ก่อนเข้ารร. ที่บ้านไม่ชอบให้ไปไหน อยู่บ้านคนเดียวดูทีวีทุกวัน ชอบฟัง ถามรึเริ่มบทสนทนาไม่เป็น  ไปรร. ครูบอกเงียบขรึม ช้ามาก สอนก็ไม่ค่อยเอาเลยโดยเฉพาะเรื่องเลข