สวัสดีครับ ก่อนอื่นผมขอบอกก่อนว่าเรื่องที่จะเล่าเป็นประสบการณ์จริงที่เจอพร้อมกับเพื่อนๆ
"คุณพระคุ้มครอง" เป็นคำพูดหลังคืนที่ผมและเพื่อนๆรอดกลับมาจากเหตุการณ์ในวันนั้น
         เรื่องมีอยู่ว่าคืนนั้นเป็นคืนเลี้ยงรุ่นสมัยปฐมเลยและตอนนี้อายุก็ปาไป25แล้วโอ้ยแก่
เป็นเหตุผลที่เราปาร์ตี้ยันร้านปิด(นัดเลี้ยงรุ่นร้านตกปลาชื่อดังใน จ.แพร่ เป็นคนแพร่)
แถวนั้นอุดมสมบูรณ์เพราะอยู่ใกล้ป่าเขาและ หมู่บ้านที่ผมอยู่ก็ใกล้กับร้านนี้เลย
ไฟฟ้าก็เข้าถึงแต่บ้านเรือนแต่ไฟกิ่งตามถนนไม่มีนะครับมืดสนิทบ้านนอกก็งี้
หลังจากร้านปิดก็แยกกันกลับบ้านก็จะเหลือแต่เพื่อนๆที่สนิทกันจริงๆ
4คนไม่ขอเอ่ยนามนะครับ ก็เมาพอได้ที่ในความที่หมู่บ้านผมอยู่ใกล้ร้านดังกล่าว
เพื่อนๆจึงลงมติ "ว่าไปเมาต่อบ้าน" ผมก็โอเคไปก็ไป ก็ดื่มต่อกันได้ซักพักแหละครับ
ด้วยความเมาไอ้ A นามสมมติ มันก็เล่าเรื่องผีสงสัยบรรยากาศมันให้มั้งครับ
เพราะมันก็จะตี1แล้ว คือแบบว่าบ้านนอกโครตจะเงียบมีแต่เสียงหมาหอน
เสียงจิ้งหรีดร้อง ถ้าจะให้ออกมาเดินเล่นกลางคืนคนเดียวนะโอ้ยขอบาย
ไอ้Aก็เล่าเรื่องผีไปเพื่อนผมอีกคนเลยถามไอ้Aว่าไม่กลัวรึไงผีเล่าอยู่ได้
กูกลัวหรือ ไม่กลัววะไอ้A ไอ้Aตอกกลับมาทันทีกลัวทำไมวะปัญญาอ่อน
เพื่อนผมจึงท้าไอ้Aว่า ถ้าไม่กลัวผีจริงๆกล้าไปป่าช้ามั้ยหละ!!!!!!!???
ด้วยความเมาครับไอ้Aมันจะไปให้ได้ครับคืนนั้นมันให้ผมที่เป็นเจ้าถิ่นพาไป
มันจริงจังมากกึ่งโมโหเพราะคำท้าและด้วยความเมา ไอ้Aดั้นด้นจะไปให้ได้
เอ้า!! ไปดิถ้าจะไปกูจะไปส่ง
    เรื่องราวขนหัวลุกจะเริ่มก็หลังจากนี้แหละแม่คุณเอ้ย
ผมกับเพื่อนๆจึงพาไอ้Aไปลองของที่ป่าช้าไกลออกไปจากหมู่บ้าน(แถวนั้นไม่มีไฟกิ่งไม่มีหมู่บ้านเป็นป่าแล้วผู้เฒ่าผู้แก่ก็เล่าความสยองขวัญแถวนั้นให้ฟังอยู่บ่อยๆ)จัดป่าช้านี้เพื่อมันเลย พอไปถึง โหยยย.....ทั้งเงี้ยบทั้งมืดทั้งน่ากลัว
เริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาแล้วกลับเถอะ  เพื่อนคนที่ท้าไอ้ Aก็พูดขึ้นมาอีก ไม่กลัว
ก็ลงไปดิ
        ไอ้Aไปจริงครับ !!!!!!!!! มันลงเดินมุ่งหน้าเข้าไปในป่าช้าโดยที่ไม่ลังเล ทางมืดครับแล้วทางเข้าไปก็เป็นดินลูกรัง
ต้องเดินเข้าไปประมาณ100เมตรจึงจะถึงตัวป่าช้าจริงๆ

         ((((( (ค่อยมาเล่าต่อครับ)))))