เธอที่รัก...
เธอมักคะยั้นคะยอให้ฉันเขียนหนังสืออยู่เสมอ แต่ฉันก็ไม่เคยลงมือเขียนเลย สารพัดข้ออ้างที่ฉันยกมากล่าวอ้างกับเธอ...ไม่มีเวลาบ้างล่ะ ไม่มีสมาธิบ้างล่ะ ไม่รู้จะเขียนอะไรบ้างล่ะ...แต่เธอก็ไม่เคยเบื่อฟัง และไม่เคยละความพยายามที่จะเพียรบอกให้ฉันเขียนหนังสือ
วันนี้หรือวันไหนก็ตามที่เธอบังเอิญเห็นบันทึกฉบับนี้ ขออย่าได้ทำหน้าแปลกใจหรือแอบอมยิ้มเลยนะ สิ่งที่เธอเห็นตรงหน้านี้ไม่ใช่ความฝัน ไม่ใช่เพราะสติเธอเลอะเลือนเพราะนอนพักผ่อนไม่เพียงพอหรือถ่ายไม่เป็นเวลา
ฉันขอยืนยันในสิ่งที่เธอเห็นตรงหน้าด้วยเกียรติของอดีตลูกเสือสำรองของฉันว่า...สิ่งที่เธอเห็น คือ ความจริงแท้
...ใช่แล้วที่รัก ฉันได้เริ่มลงมือเขียนแล้ว...
เธออาจนึกสงสัยในสติและสัมปัชชัญญะของฉัน หรือนึกสงสัยว่าเมื่อสองวันก่อนฉันไปทำอะไรผิดที่ผิดทางจนทำให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์หรือสิ่งเหนือธรรมชาติ มาดลบันดาลให้ฉันเขียนหนังสือ
...ไม่ต้องกังวลไปดอกที่รัก..."ฉันเขียนเพราะฉันอยากเขียน"...เหตุผลมีเพียงสั้นๆ เท่านั้นเอง
หากเธอไม่ว่าอะไร และไม่เป็นการรบกวนเธอมากนัก ฉันขออนุญาตเล่าเรื่องราวในการเริ่มเขียนของฉันให้เธอฟังสักนิด
เพราะไม่ได้เขียนหนังสือมานาน เมื่อตกลงใจว่าจะเริ่มกลับมาเขียนหนังสือใหม่ เธอรู้ไหม ฉันใช้เวลาในการเลือกสมุด ปากกา ดินสอ ยางลบ ในร้านเครื่องเขียนอยู่นานนับชั่วโมง ใจหนึ่งนั้นเป็นเพราะอยากได้ของดีๆ มาบันทึกเรื่องราวที่คิดว่าสักวันหนึ่งต้องมีคน(แอบ) เอามันไปอ่าน อีกใจหนึ่งนั้นอาจเป็นเพราะฉันกำลังทอดเวลาให้กับตัวเอง เพื่อที่จะได้หาข้ออ้างที่ฟังดูมีเหตุผลที่จะไม่ต้องลงมือเขียนให้กับตัวเองได้ ท้ายที่สุดแล้ว เธอคงรู้แล้วสินะว่า ความรู้สึกอันไหนเป็นฝ่ายชนะ
หลังจากได้อุปกรณ์ในการเขียนแล้ว ยังมีเรื่องสนุกๆ อีกเรื่องหนึ่งที่ฉันอยากเล่าให้เธอฟัง เรื่องมีอยู่ว่า...ฉันนั่งมองสมุดบันทึกเล่มนี้อยู่นาน พลิกซ้ายพลิกขาวไปมาหลายทีด้วยลังเลว่า "ฉันจะเขียนมันในแนวตั้งหรือแนวนอนดี เพราะมันเป็นสมุดบันทึกแบบไม่มีเส้นบรรทัด" และ "ฉันควรจะวาดรูปอะไรลงไปในสมุดบันทึก เหมือนที่เธอเคยทำให้ฉันเห็นเวลาเธอเขียนสมุดบันทึกของเธอดี"
ท้ายที่สุดฉันจึงได้คำตอบว่า "ไม่จำเป็นต้องจำกัดการเขียนให้ตัวเองขนาดนั้นเลย เวลาไหนอยากเขียนแนวตั้งก็เขียนแนวตั้ง เวลาไหนอยากเขียนแนวนอนก็เขียนเขียนแนวนอน ถ้านึกครึ้มอกครึ้มใจอยากวาดรูปก็วาด ถ้าไม่รู้จะวาดอะไรก็ไม่จำเป็นต้องวาด"...แค่นั้นเอง
หลังจากตกลงปลงใจได้ ฉันใช้เวลาคิดเรื่องที่จะเขียนอยู่ไม่นาน เพราะหัวข้อแรกที่จะเขียนนั้น ฉันเขียนเอาไว้ว่าน่าจะเป็นเรื่องที่ใกล้ตัวและง่ายที่สุด
...เธอรู้ไหม จริงๆ แล้วฉันตั้งใจเขียนเรื่องราวแรกเพียงสั้นๆ ว่า...
"ที่รัก ฉันเริ่มเขียนหนังสือแล้วนะ" แต่ไม่นึกเลยว่าจะลากเรื่องราวมาได้ยาวถึงเพียงนี้
ขณะที่เขียนไม่มีแม้เสี้ยวนาทีที่ฉันไม่ได้คิดถึงเธอ
"ฉันเอง"
ฉันเริ่มเขียนแล้วนะ
เธอมักคะยั้นคะยอให้ฉันเขียนหนังสืออยู่เสมอ แต่ฉันก็ไม่เคยลงมือเขียนเลย สารพัดข้ออ้างที่ฉันยกมากล่าวอ้างกับเธอ...ไม่มีเวลาบ้างล่ะ ไม่มีสมาธิบ้างล่ะ ไม่รู้จะเขียนอะไรบ้างล่ะ...แต่เธอก็ไม่เคยเบื่อฟัง และไม่เคยละความพยายามที่จะเพียรบอกให้ฉันเขียนหนังสือ
วันนี้หรือวันไหนก็ตามที่เธอบังเอิญเห็นบันทึกฉบับนี้ ขออย่าได้ทำหน้าแปลกใจหรือแอบอมยิ้มเลยนะ สิ่งที่เธอเห็นตรงหน้านี้ไม่ใช่ความฝัน ไม่ใช่เพราะสติเธอเลอะเลือนเพราะนอนพักผ่อนไม่เพียงพอหรือถ่ายไม่เป็นเวลา
ฉันขอยืนยันในสิ่งที่เธอเห็นตรงหน้าด้วยเกียรติของอดีตลูกเสือสำรองของฉันว่า...สิ่งที่เธอเห็น คือ ความจริงแท้
...ใช่แล้วที่รัก ฉันได้เริ่มลงมือเขียนแล้ว...
เธออาจนึกสงสัยในสติและสัมปัชชัญญะของฉัน หรือนึกสงสัยว่าเมื่อสองวันก่อนฉันไปทำอะไรผิดที่ผิดทางจนทำให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์หรือสิ่งเหนือธรรมชาติ มาดลบันดาลให้ฉันเขียนหนังสือ
...ไม่ต้องกังวลไปดอกที่รัก..."ฉันเขียนเพราะฉันอยากเขียน"...เหตุผลมีเพียงสั้นๆ เท่านั้นเอง
หากเธอไม่ว่าอะไร และไม่เป็นการรบกวนเธอมากนัก ฉันขออนุญาตเล่าเรื่องราวในการเริ่มเขียนของฉันให้เธอฟังสักนิด
เพราะไม่ได้เขียนหนังสือมานาน เมื่อตกลงใจว่าจะเริ่มกลับมาเขียนหนังสือใหม่ เธอรู้ไหม ฉันใช้เวลาในการเลือกสมุด ปากกา ดินสอ ยางลบ ในร้านเครื่องเขียนอยู่นานนับชั่วโมง ใจหนึ่งนั้นเป็นเพราะอยากได้ของดีๆ มาบันทึกเรื่องราวที่คิดว่าสักวันหนึ่งต้องมีคน(แอบ) เอามันไปอ่าน อีกใจหนึ่งนั้นอาจเป็นเพราะฉันกำลังทอดเวลาให้กับตัวเอง เพื่อที่จะได้หาข้ออ้างที่ฟังดูมีเหตุผลที่จะไม่ต้องลงมือเขียนให้กับตัวเองได้ ท้ายที่สุดแล้ว เธอคงรู้แล้วสินะว่า ความรู้สึกอันไหนเป็นฝ่ายชนะ
หลังจากได้อุปกรณ์ในการเขียนแล้ว ยังมีเรื่องสนุกๆ อีกเรื่องหนึ่งที่ฉันอยากเล่าให้เธอฟัง เรื่องมีอยู่ว่า...ฉันนั่งมองสมุดบันทึกเล่มนี้อยู่นาน พลิกซ้ายพลิกขาวไปมาหลายทีด้วยลังเลว่า "ฉันจะเขียนมันในแนวตั้งหรือแนวนอนดี เพราะมันเป็นสมุดบันทึกแบบไม่มีเส้นบรรทัด" และ "ฉันควรจะวาดรูปอะไรลงไปในสมุดบันทึก เหมือนที่เธอเคยทำให้ฉันเห็นเวลาเธอเขียนสมุดบันทึกของเธอดี"
ท้ายที่สุดฉันจึงได้คำตอบว่า "ไม่จำเป็นต้องจำกัดการเขียนให้ตัวเองขนาดนั้นเลย เวลาไหนอยากเขียนแนวตั้งก็เขียนแนวตั้ง เวลาไหนอยากเขียนแนวนอนก็เขียนเขียนแนวนอน ถ้านึกครึ้มอกครึ้มใจอยากวาดรูปก็วาด ถ้าไม่รู้จะวาดอะไรก็ไม่จำเป็นต้องวาด"...แค่นั้นเอง
หลังจากตกลงปลงใจได้ ฉันใช้เวลาคิดเรื่องที่จะเขียนอยู่ไม่นาน เพราะหัวข้อแรกที่จะเขียนนั้น ฉันเขียนเอาไว้ว่าน่าจะเป็นเรื่องที่ใกล้ตัวและง่ายที่สุด
...เธอรู้ไหม จริงๆ แล้วฉันตั้งใจเขียนเรื่องราวแรกเพียงสั้นๆ ว่า...
"ที่รัก ฉันเริ่มเขียนหนังสือแล้วนะ" แต่ไม่นึกเลยว่าจะลากเรื่องราวมาได้ยาวถึงเพียงนี้
ขณะที่เขียนไม่มีแม้เสี้ยวนาทีที่ฉันไม่ได้คิดถึงเธอ
"ฉันเอง"