เรื่องสั้น หนึ่งฝันวันวาน..ตอนที่ ๑

ความรักอาจเกิดขึ้นได้หลายครั้ง ทว่า...รักแท้นั้นมีได้แค่ครั้งเดียว และต้องเป็น เธอ คนเดียวเท่านั้น..
                                                          
                                                                  
    มือเรียวไล้ปกสมุดบันทึกสีชมพูซีดจางอย่างเบามือ พลางจ้องมองราวกับจะให้ทะลุไปยังแผ่นกระดาษที่อยู่ด้านใน อันเป็นกระดาษสีขาวหม่นตามอายุของการใช้งาน ซึ่งถ้าจะดูตามวันเวลาที่ระบุไว้บนหน้าปกนั้น สมุดบันทึกเล่มนี้อายุแก่กว่าเธอถึงสามสิบกว่าปี ก็น่าจะเป็นอย่างนั้นอยู่หรอก ในเมื่อผู้เป็นเจ้าของมันก็ล่วงเลยวัยกลางคนไปแล้ว หากแต่ใบหน้าขาวเนียนนั้นยังคงเค้าความงามในอดีตไว้ได้อย่างพร้อมสรรพ


      ‘ฉันขอให้หนูใส่มันลงไปตอนเผาศพคุณอาด้วยเถอะ ฉันอยากให้ความทรงจำดีๆของเราอยู่กับเขาตลอดไป‘ คุณกุลธิดา เจ้าของสมุดบันทึกเล่มนี้ยื่นมันให้เธอในงานศพของคุณอาทัพน้องชายคนเดียวของบิดา


          ในวันนั้นหญิงสาวเพียงแค่รับคำโดยไม่ถามต่อ แม้จะรู้สึกสงสัยอยู่ครามครันว่า สตรีผู้มีใบหน้างามและมีความเป็นผู้ดีทุกกระเบียดนิ้วผู้นี้ คือใคร


          “หนูแพร ทำความสะอาดห้องคุณอาเสร็จหรือยังลูก” จู่ๆเสียงมารดาก็ดังขึ้นทำให้หญิงสาวหลุดออกมาจากห้วงภวังค์โดยฉับพลัน


         “ใกล้เสร็จแล้วค่ะ คุณแม่”


         “เสร็จแล้วรีบลงมาทานข้าวนะลูก จะได้ไปวัดกัน”


          “ค่ะคุณแม่” รับคำแล้วหญิงสาวจึงรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินไปยังตู้หนังสือของคุณอาผู้ล่วงลับ ก่อนจะลงมือปัดฝุ่นและจัดเรียงหนังสือให้เป็นระเบียบ แล้วสายตาของเธอก็สะดุดกับสมุดปกแข็งอันคุ้นตาที่วางอยู่ปะปนกับหนังสือเล่มหนาชั้นบนสุด พรรัมภาจึงรีบดึงมันออกมาด้วยความตื่นเต้น


    สมุดบันทึกสีชมพูเก่าซีดเล่มนี้เป็นแบบเดียวกันกับที่วางอยู่บนโต๊ะ อีกทั้งวันเวลาที่ระบุบนหน้าปกก็ยังเป็นวันเดียวกัน ความสงสัยปะทุขึ้นในใจของหญิงสาวทันที เธอจึงรีบสาวเท้าไปยังโต๊ะไม้ข้างหน้าต่าง พลางวางสมุดบันทึกของผู้เป็นอาเทียบกับเล่มก่อนหน้า ก่อนจะคลี่เปิดมันออกอย่างเบามือราวกับเป็นสมบัติล้ำค่า


    จากนั้นภาพความหลังจากปลายปากกาจึงปรากฏขึ้นในจินตนาการของเธอ...