มาถึงตอน 37 กันแล้วนะครับ

เหลืออีก 2 ตอนก็จะจบแล้ว ศึกล่าเรดบอสฮะกุเม็งก็ใกล้จะงวดเข้าทุกทีแล้วแฮะ

ว่าแล้วก็ไปชมภาพตอนนี้กันเลยครับ (ถึงจะไม่ทั้งหมด แค่เอาภาพที่ชอบๆ มาอย่างเคยก็เถอะ )








ฉากที่ชอบที่สุดในตอนนี้ช่วงแรก

มายูโกะถอดร่างมาปลุกโทร่าที่อยู่ในสภาพหลับลึกให้ไปช่วยเจ้าโอะไล่ราวฮะกุเม็งเข้าอาณาเขต






ช่วงที่สองของฉากที่ชอบที่สุดในตอนนี้

"ฝันที่ไม่มีวันเป็นจริง" ของโทร่ากับมายูโกะ เป็นตอนที่อ่านแล้วซึ้งที่สุดในช่วงนี้เลยแฮะ


อนึ่ง เคยมีคนบอกว่ามายูโกะมีภาพลักษณ์ใกล้เคียงกับพี่สาวของรามที่เคยเป็นคนรักของโทร่าสมัยยังเป็นคน ซึ่งมาดูดีๆ แล้วก็ใกล้เคียงกันอยู่แฮะ








ช่วงที่สามของฉากที่ชอบที่สุดในตอนนี้

ฉากมายูโกะบอกว่าถ้าตัวเองต้องมาเป็นยาคุเมะรุ่นที่ 4 ต้องมาผนึกฮะกุเม็งต่อ โทร่าจะอยู่ปกป้องมายูโกะไปไม่ว่าจะกี่ร้อยปีหรือเปล่า แล้วโทร่าตอบว่าไม่มีทาง เพราะฮะกุเม็งจะต้องตายที่นี่วันนี้

เป็นฉากที่โทร่าแมนโคตรๆ จริงๆ





ฉากโคตรเท่ของโทร่าอีกฉากในตอนนี้

โทร่าฟื้นจากหลับลึกเตรียมทะยานไปร่วมศึก





โทร่าประกอบร่างกับเครื่องประดับอาซาฟุเซะ

ฉากโคตรเท่อีกฉากในตอน




ตัดไปทางฝั่งเจ้าโอะกับกิลด์อสูรสองฝ่ายที่พยายามลากฮะกุเม็งไปเข้าเขตแดนของมายูโกะกับแม่เจ้าโอะ

ฮะกุเม็งฮึดสู้ด้วยการส่งภูตพรายโคคุเอ็นชั้นเลเซอร์คลาสมาไล่ยิงอสูรกางเขตแดนของฝ่ายอสูรจนตายเป็นเบือ





ฝั่งกิลด์อสูรเห็นเกินกำลังของพวกตัวเองกับกิลด์นิกายโคฮะจะตรึงไหว เลยส่งไรชินกับคางาริไปขอความช่วยเหลือจากกิลด์ฝ่ายมนุษย์ที่เหลืออยู่บนแผ่นดินใหญ่ให้มาช่วยรุมตีบอสอีกแรง





ด้านโคคุเอ็นก็ทำลายอสูรกางอาณาเขตของกิลด์อสูรสองฝ่ายจนเกือบหมด ฮะกุเม็งเลยหลุดจากผนึก




จนกลายเป็นที่มาของฉากโคตรเท่ในตอนนี้

ฉากโทร่าปรากฏตัวมาช่วยเจ้าโอะกับกิลด์ฺอสูรสองฝ่ายเรดฮะกุเม็ง






งานนี้เจ้าโอะเลยค่ากำลังใจพุ่งพรวด รวมพลังกับโทร่าไล่ตบบอสกลางที่เหลือ (โทวาโกะกับอายาคาชิ) ร่วงไม่เหลือซาก






แต่หางอายาคาชิยังไม่ตาย เลยต้องให้อายาคาชิตัวเดิม (อายาคาชิที่เกิดจากวิญญาณที่เจ้าโอะกับโทร่าปลดปล่อยในช่วงต้นๆ เรื่อง) มาช่วยตบอีกแรง

แถมสาดเลเซอร์ยิงกดดันจนฮะกุเม็งต้องถอยร่นเข้าไปในระยะกางอาณาเขตของยาคุเมะทั้งสองเข้าไปอีก





แผนภาพแบบเข้าใจง่ายๆ ถึงเส้นทางลากบอสของกิลด์ฝ่ายมนุษย์และอสูรโดยลุงดร.ทั้งสองจาก HAMMR




ความช่วยเหลือครั้งสุดท้ายจากลุงดร.ทั้งสอง






ฉากสุดท้ายของลุงดร. กับอดีตอันแสนยาวไกลของดร.ทั้งสาม

ในมังงะไม่มีรูปหน้าของพวกลุงๆ ป้าๆ ตอนเด็ก แต่ในอนิเมใส่หน้าให้แฮะ







เครื่องสร้างอาณาเขตขนาดเล็ก ความช่วยเหลือครั้งสุดท้ายจากลุงๆ ดร. HAMMR ที่ช่วยให้เจ้าโอะใช้อาณาเขตกดดันฮะกุเม็งได้อีกแรง





และด้วยการร่วมแรงลากครั้งสุดท้ายของทั้งมนุษย์และปีศาจ (บวกกับลูกตบส่งเต็มแรงของโทร่า) เรดบอสฮะกุเม็งก็โดนผนึกไว้ในอาณาเขตจนไม่อาจหนีไปไหนได้ในที่สุด





อันนี้ไม่มีอะไร เห็นลุงหัวกิลด์อสูรตะวันออกเก๊กท่าเท่เลยเอามาลงเฉยๆ




บัดนี้ระฆังนับถอยหลังสู่จุดจบของสงครามที่มีญี่ปุ่นทั้งประเทศเป็นเดิมพันได้ถูกลั่นออกไปแล้ว








ใกล้จะถึงบทสรุปของศึกสุดท้ายเข้าทุกทีแล้วแฮะ

โคตรซึ้งกับฉาก "ฝันที่ไม่มีวันเป็นจริง" ของโทร่ากับมายูโกะเลยแฮะ แสดงให้เห็นสัจธรรมข้อหนึ่งของคู่รักมนุษย์กับอสูรเลย ว่าต่อให้รักกันแค่ไหนก็ยากจะทำอะไรร่วมกันได้ทุกอย่าง ที่แย่กว่านั้นคือยากจะอยู่ด้วยกันไปตลอดในช่วงเวลาเดียวกันจริงๆ ถึงกรณีของคู่นี้จะซับซ้อนกว่าคู่อื่นนิดหน่อยก็เถอะ

ฉากโทร่าที่ฟื้นขึ้นมาบินไปช่วยเจ้าโอะกับกิลด์ฝ่ายอสูรนั่นก็โคตรเท่เลยเหมือนกัน...ถึงในใจจะแอบคิดว่าน่าจะทำได้ดีกว่านี้หน่อยก็เถอะ

แต่ที่ชอบที่สุด (รองจากฉากโทร่ากับมายูโกะ) ก็ฉากเจ้าโอะกับหัวกิลด์อสูรสองฝ่ายนำพรรคพวกแห่เข้าไปไล่ตบบอสนี่แหละ มุมกล้องวาดออกมาได้เท่สุดๆ ยิ่งฉากตบส่งฮะกุเม็งเข้าไปในอาณาเขตนั่นยิ่งเท่เข้าไปใหญ่


ที่เหลือรอดูฉากผู้เล่นทั้งเซิร์ฟเวอร์ญี่ปุ่นมารุมตบเรดบอสฮะกุเม็งในตอนหน้าโลดครับ